Antyk jako żródło inspiracji twórców następnych epok:

Antyk, jako jedno ze źródeł kultury zachodnioeuropejskiej stał się inspiracją dla twórców niemal każdej epoki. Chronologicznie najbliższe tego okresu było ODRODZENIE, w swej nazwie mówiące już o odrodzeniu myśli antycznej. Antyk zainspirował najwybitniejszego polskiego twórcę tej epoki - Jana Kochanowskiego. Przede wszystkim odwoływał się on do starożytnych gatunków literackich, takich jak tren, sielanka, pieśń, czy tragedia. Po tematy do swoich dzieł sięgał do mitologii np. temat "Odprawy posłów greckich" zaczerpnięty jest z mitów trojańskich. Równie często inspirowała go filozofia i etyka antyku. Zarówno w pieśniach i fraszkach spotykamy pojęcie cnoty (starożytne VIRTUS ), którą rozumiał poeta jako patriotyzm, postawę obywatelską, mądrość, pozostawienie po sobie dobrego imienia. W poezji J.Kochanowskiego występują elementy filozofii stoickiej np. dwie fraszki pt. "O żywocie ludzkim " i epikurejskiej - pieśń pt. "Miło szaleć, kiedy czas po temu".

Jan z Czarnolasu, za Horacym nakazywał cieszyć się każdym dniem i żyć tak, by pozostał po nas jakiś ślad - pieśń pt. "O dobrej sławie".

Antyk stał się również źródłem inspiracji dla twórców epoki OŚWIECENIA. Oświeceniowy klasycyzm to właśnie powrót do starożytności. Najwybitniejszym twórcą klasycystycznym był Ignacy Krasicki. Uprawiał on starożytne gatunki , takie jak bajka, satyra, poemat heroikomiczny. Jego twórczość była odzwierciedleniem rzeczywistości i miała charakter dydaktyczny, zgodnie ze starożytną zasadą " bawić, uczyć, wzruszać". Poeta starał się również aby styl jego utworów był jasny, staranny.

Już te dwa przykłady świadczą o tym, że antyk na stałe wszedł do literatury póżniejszych epok.

---