DEKONSTRUKCJONIZM, polonistyka, poststrukturalizm i postmodernizm

DEKONSTRUKCJONIZM

-dekonstrukcja - filozofia skupiona wokół Jacques'a Derridy

-dekonstrukcjonizm - kierunek w badaniach literackich rozwijający się na uniwersytecie w Yale pod przewodnictwem Paula de Mana

-1960 rok

-konferencja w Baltimon

-referat Derridy: „Struktura, znak i gra w dyskursie nauk humanistycznych”

-F. Nietsche - jesteśmy skazani na tworzenie fikcji ku jakiemuś znaczeniu

-Ch. S. Peirce - nie można zaprzestać na jakimś znaku

struktura - odniesienie do tradycji logocentrycznej

- gwarancja porządku, tego co logiczne

- --> Derrida to podważa[Author:A]

-nie istnieje ostateczne „signifie” (znaczące) - istnieje tylko nieskończony ruch „signifions” (znaczonych)

-zaprzeczenie dualizmowi świata

-termin nieprzetłumaczalny (przyjęło się „różnia”)

-mechanizm wytwarzania znaczeń w systemie języka i rzeczywistości

-źródło wszelkich różnic

-odsuwanie znaczenia (jest tylko śladem)

-ślad - odsyła do innych śladów

-każde odczytanie jest niedoczytaniem / każda interpretacja jest dezinterpretacją

-zdanie Derridy z “O gramatologii”

-brak jakiegokolwiek zdania, które możnaby umieścić poza kontekstem

-wszystko można zdekonstruować, zmienić znaczenie słowa/zdania

-słowo zaczerpnięte z tekstu dekonstruowanego

-zazwyczaj niedostrzegane przez autora

-wykluczony w interpretacji, bo jeśli nie to dyskurs nie byłby spójny

-rozsadzanie sensów do nieskończonej ilości w ramach danego horyzontu

-tekst tkanką cytatów

-nieograniczoność kontekstów

-zaszczepienie sensów

-są uzupełnieniem całości

-dodatek jest już poza całością

Nie istnieje stabilne centrum

Différ - zwłoka

Differance - różnica

nie ma nic poza tekstem