KRĄŻENIE WODY W PRZYRODZIE, obieg wody w przyrodzie, zamknięty cykl obiegu wody odbywający się pod wpływem energii słonecznej oraz siły ciężkości. Fazami cyklu są: parowanie z powierzchni Ziemi, przemieszczanie się pary wodnej w atmosferze, kondensacja pary wodnej i opady atmosferyczne, wsiąkanie wody opadowej w głąb powierzchni Ziemi, spływ powierzchniowy oraz odpływ podziemny. Pod wpływem promieniowania słonecznego woda z powierzchni oceanów i mórz (gł. źródeł wody w atmosferze) paruje, co powoduje tworzenie się chmur, a w konsekwencji — opadów atmosferycznych; z ogólnej sumy opadów prawie 80% trafia bezpośrednio do oceanów i mórz, a tylko 20% — na kontynenty. Część wody opadowej wyparowuje z powierzchni lądów z powrotem do atmosfery, część spływa po powierzchni do mórz jako odpływ powierzchniowy w postaci rzek, część natomiast wsiąka w grunt i przenika do wód podziemnych jako odpływ podziemny ku różnym naturalnym zbiornikom wody na powierzchni (źródła, mokradła, jeziora, rzeki, morza). Część wody wsiąkającej w grunt jest pobierana przez rośliny i podlega transpiracji do atmosfery; część wody opadowej w postaci śniegu, lodu oraz lodowców (górskich i kontynent.) jest zatrzymywana na powierzchni (retencja) i okresowo wyłączana z obiegu. Zamknięty cykl krążenia wody między oceanem, atmosferą i kontynentami nosi nazwę dużego obiegu wody (rys.), krążenie wody pomiędzy atmosferą a kontynentem lub atmosferą a oceanem jest nazywane małym obiegiem wody; liczbowe ujęcie krążenia wody przedstawia bilans wodny Ziemi; ilość wody znajdującej się w ciągu roku w dużym obiegu jest stała i wynosi 577 000 km3.