MIĘDZYNARODOWE RYNKI FINANSOWE
WYKŁAD 02.03.2014R.
Globalizacja rynków finansowych- została osiągnięta dzięki liberalizacji handlu, postępowi technologicznemu, zwłaszcza w przepływie informacji oraz gwałtownemu rozwojowi; wzrostowi gospodarczemu w największych gospodarstwach wschodzących. Globalizacja ma zarówno pozytywne jak i negatywne konsekwencje dla rynków finansowych.
Do pozytywnych należy zaliczyć:
- niemal nieskrępowane przepływy kapitału, które zwiększają jego dostępność i efektywność więcej aktywów rynkowych a przede wszystkim przyczyniają się do wzrostu gospodarczego w krajach rozwijających się
- dyscyplinowanie rządów i banków celnych do prowadzenia bardziej odpowiedzialnej pożyczki fiskalnej i pieniężnej
- propagowanie innowacyjnych rozwiązań finansowych
Globalizacja ma jednak i negatywne konsekwencje dla rynków finansowych gdyż zwiększa wiele różnych ryzyk:
- zwiększa ryzyko rynkowe związane z nieprzewidywalnością zachowań inwestorów i transferami kapitałów między rynkami co może destabilizować sytuację na lokalnych rynkach
- utrudnia prowadzenie efektywnej pożyczki pieniężnej i kursowej m. in. przez substytucję aktywów krajowych przez aktywa zagraniczne.
- zwiększa ryzyko wystąpienia baniek spekulacyjnych na globalną siłę.
- zwiększa ryzyko zarażenia problemami ekonomicznymi powiązanych ze sobą gospodarek.
Globalny system finansowy- to funkcjonująca ponad granicami sieć współzależnych podmiotów, rynków, instrumentów i usług finansowych a także standardów, praktyk i regulacji służąca do alokacji kapitałów pieniężnych: od kapitało dawców do kapitał obiorców.
System finansowy składa się z 3 filarów:
- rynków finansowych
- uczestników rynków
- infrastruktury rynkowej.
Rynkiem regulowanym- jest działający w sposób ciągły system obrotu instrumentami finansowymi dopuszczonymi do tego obrotu zapewniający inwestorom powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia instrumentów finansowych oraz jednakowe warunki nabywania i zbywania tych instrumentów zorganizowanych i podlegających nadzorowi właściwego organu (w Polsce jest to Komisja Nadzoru finansowego) (KNF).
Alternatywny system obrotu (ASO) - jest organizowany przez firmę inwestycyjną lub podmiot prowadzący rynek regulowany poza rynkiem regulowanym, wielostronny system kojarzący oferty kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w ten sposób, że do zawarcia transakcji dochodów w ramach tego systemu, zgodnie z określonymi zasadami.
Rynek nieuregulowany (OTC) - nie mieści się w przedstawionych definicjach. Znajdują się na nim w obrocie instrumenty niewystandaryzowane. Obrót odbywa się bezpośrednio między dwoma stronami transakcji, które dowolnie ustalają jej warunki. Rozliczenie transakcji przebiega zazwyczaj poza stronami rozrachunkowymi.
Funkcje ekonomiczne rynków finansowych
- umożliwiają pozyskiwanie kapitałów
- określają cenę aktywów finansowych
- zwiększają płynność obrotu
- ograniczają koszty transakcyjne dotyczące poszukiwania kontrahentów i ujawnienia własnych intencji, a także oceny danego instrumentu finansowego
- zwiększają efektywność globalnej gospodarki przez arbitraż i wyrównywanie cen na różnych rynkach
- umożliwiają przeprowadzenie transakcji handlowych i usprawniają finansowania bieżące sprawy
- umożliwiają pomnażanie bogactwa przez zyskowne inwestycje.
Strony w transakcji na rynkach finansowych
- kapitałodawcy
- kapitałobiorcy
Kapitałodawcami - są inwestujący w instrumenty finansowe i dysponujący w budżety bankowe, który posiadają nadwyżki finansowe i są skłonni je zainwestować lub udzielać w bankach zależnie od indywidualnych preferencji i skłonności do ryzyka.
Kapitałobiorcami - są pomioty potrzebujące środków finansowych na inwestycje w różne klasy aktywów: od działalności gospodarczej przez rynki finansowe i rynki nieruchomości aż po zwycięską konsumpcję.
W rozumieniu polskich przepisów instrumenty finansowe dzielą się na:
Papiery wartościowe
Prawa wynikające z:
- akcji/ akcje, prawa poboru, prawa do akcji, kwity depozytowe itp.
- długi/ obligacje … skarbowe, listy zastawne, weksle, czeki bankowe, papiery wartościowe, certyfikaty inwestycyjne, warianty subskrypcyjne itp.
- towarów (konosamenty, dowody składowe)
Inne zbywalne prawa majątkowe które powstają w wyniku emisji dające uprawnienia do nabycia lub objęcia w/w papierów wartościowych lub wykonywana przez rozliczenia pieniężne (tzw. prawa pochodne)
Instrumenty finansowe nie będące papierami wartościowymi:
Tytuły uczestnictwa w inwestycjach wspólnego inwestowania (funduszach)
Instrumenty rynku pieniężnego
Instrumenty pochodne (kontrakty terminowe swapy, umowy forward i in.) na: stopy procentowe, towary, ryzyko kredytowe, zmiany klimatyczne, stawki frachtowe, uprawnienia do emisji, stawki inflacji, inne dane statystyczne
Kontrakty na różnice kursowe
Pośrednicy finansowi - pełnią wiele pożytecznych funkcji:
Pośredniczą w handlu instrumentami finansowymi na rzecz swoich klientów (usługi brokerskie)
Tworzą nowe instrumenty na rzecz swoich klientów a następnie plasują emisje na rynku i wśród innych swoich klientów
Zarządzające aktywami swoich klientów na zlecenie
Świadczą swoim klientom usługi doradztwa inwestycyjnego
Rozliczają i księgują transakcje, przechowują aktywa
Dokonują transformacji jednych aktywów w inne bardziej atrakcyjne dla inwestorów (oszczędności w kredyty) przez transformacje okresów zapadalności redukcja ryzyka przez dywersyfikacje itp.
Umożliwiają inwestorom transfer dywersyfikacje ryzyka
Zapewniają płynność rynkową omijając handel instrumentami finansowymi oraz dochodzące transformacji niepłynnych aktywów w gotówkę
Przetwarzają informacje finansowe i inne
Banki komercyjne - są najważniejszą kategorią instytucji finansowych zarówno ze względu na skalę działalności jak i fundamentalną rolę odgrywaną w każdej gospodarce. Z tego powodu deponenci i same banki zwłaszcza te największe znajdują się pod specjalną ochroną państwa.
Ma to formę systemów ubezpieczenia depozytów ludności na wypadek bankructwa banku.
W odróżnieniu np. od banków spółdzielczych banki komercyjne są własnością akcjonariuszy i prowadzą działalność zorientowaną na ryzyko zysku i wartości firmy.
W szerszym znaczeniu
Bankowość offshore oznacza usługi bankowe świadczone na rzecz klienta ale poza krajem jego rezydencji.
W węższym bardziej specjalistycznym sensie offshore banking oznacza korzystanie z usług zagranicznego banku, głównie w raju podatkowym bez deklarowania tego faktu (np. adm. podatkowej) w kraju pochodzenia klienta zazwyczaj bardzo zamożnego.
Rodzaje wykorzystania z bankowości offshore:
- optymalizacja podatkowa
- ściślejsza tajemnica bankowa (większa dyskrecja)
Bankowość inwestycyjna obejmuje kilka gałęzi działalności finansowej:
- pośrednictwa w pozyskiwaniu kapitałów na rynku publicznym lub prywatnym, zwłaszcza przez:
Organizowanie emisji papierów wartościowych i ich plasowanie na rynku, również przez gwarantowanie emisji lub
Inne techniki finansowe (sekurytyzacja, kredyty konsorcjalne)
- pośrednictwo w obrocie papierami wartościowymi do pewnego stopnia, również spekulacja na rynek własny
- doradztwo przy fuzjach i przejęciach w tym leworowanych i żywych operacjach restrukturyzacji spółek
- pośrednictwo w obrocie instrumentami finansowymi:
Usługi brokerskie
Finansowanie klientom spekulacyjnych inwestycji przez pożyczki papierów
- zarządzanie pakietami instrumentów finansowych na zlecenie
- inwestycje własne w celu finansowania spółek lub zakupu znacznych pakietów papierów wartościowych często w horyzoncie średnio lub długoterminowych np. przez fundusze.
System bankowości „cienia” (shadow banking) - oznacza system pośrednictwa kredytowego wykonywanego przez podmioty spoza regularnego systemu bankowego oraz nie nadzorowanie przez publiczne instytucje nadzorcze i nie posiadające dostępu do systemu wsparcia ze środków publicznych.
Według definicji Rady Stabilności Finansowej po pierwsze podmioty niebankowe działające w bankowości „cienia” to takie które wykonują przynajmniej jedną z następujących czynności:
- przyjmowanie środków o charakterze depozytów
- przeprowadzanie transakcji zapadalność i/ lub płynności aktywów
- przeprowadzenie transferu ryzyka kredytowego
- stosowanie pośrednio lub bezpośrednio dźwigni finansowej.
Po drugie dla tych podmiotów ważnym źródłem finansowania są takie obszary działalności jak:
- przyjmowanie środków pieniężnych pod tytułem zwrotnym sekurytyzacja pożyczanie papierów wartościowych i transakcja odkupu papierów wartościowych typu repo „repo”
Definicja obejmuje zatem powierzanie środków takim podmiotom jak:
- podmioty celowe dokonujące transformacji aktywów zwłaszcza w ramach sekurytyzacji
- fundusze rynku pieniężnego itp. Podmioty o charakterze depozytowym narażone na nagie i masowe umorzenie tytułów uczestnictwa
- fundusze inwestycyjne dostarczające kredyt
- firmy pożyczkowe, doręczeniowe itp.
- firmy ubezpieczeniowe i reasekuracyjne emitujące lub gwarantujące produkty kredytowe
Międzynarodowe (ponadnarodowe) instytucje finansowe - są to podmioty prawa m/n utworzone przez więcej niż jedno państwo lub organizacje publiczne których celem jest wpływowość pośrednio lub bezpośrednio na gospodarki i rynki finansowe
M/N Fundusz Walutowy
Banki centralne największych gospodarek
Komisję Europejską i inwestycyjne agendy UE w szczególności fundusze stabilizacyjne
m/n banki rozwoju
Bank Rozrachunków M/N
Kluby m/n wycieki zwłaszcza Klub Londyński i Klub Paryski
Szczyty przywódców najbogatszych państw zniesionych w grupie G20 na których zapadają decyzje na najwyższym szczeblu
Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW)
Rola MFW jest wspieranie m/n współpracy monetarnej i stabilności walutowej pomaga zrównoważonego wzrostu światowego handlu oraz wsparcia finansowe (pożyczki) doradcze i techniczne na rzecz krajów mające problemy z bilansem płatniczym i ubóstwem.
Główne programy pożyczkowe oferowane przez MFW obejmują:
Standardowy produkt MFW - 1-3 letnia pożyczka SBA dla krajów średniozamożnych i zamożnych mających problemy z bilansem płatniczym.
1-2 letnią odnawialną linię kredytową (FCL) adresowaną do krajów o zdrowych fundamentach gospodarczych
Linię prewencyjno- płynnościową do FCL adresowaną do krajów o zdrowych fundamentach więcej fedali wrażliwych na wystąpienie pewnych zachodzących ryzyk (np. szok cenowy)
Instrument szybkiego finansowania (RFI) dostęp do szybkiego finansowania nagłych potrzeb (np. klęski żywiołowe, szoki cenowe)
Wsparcie długoterminowych strukturalnych problemów związanych z bilansem płatniczym (EFF) np. reform podatkowych (rywalizacji)
Wsparcie krajów rozwijających się, mających problemy z bilansem płatniczym w efekcie liberalizacji handlu lub eliminacji subsydiów.
Międzynarodowe Banki Rozwoju - celem funkcjonowania m/n banków i agencji rozwoju jest finansowe i techniczne wsparcie rozwoju krajów rozwijających się przez preferencyjne pożyczki subsydia, inwestycje kapitałowe, gwarancje i ubezpieczenia od rynku m/n i lokalnych (zwłaszcza politycznych).
Największym , najważniejszym, globalnym bankiem rozwoju jest grupa Banku Światowego.
Rolę utworzonego w Brettow Woods (1944) BŚ a zwłaszcza jego najsilniejsze rozumienie.
Międzynarodowe Banki Odbudowy i Rozwoju jest wspieranie krajów rozwijających się i długoterminowe pożyczki, głównie na finansowanie inwestycji infrastrukturalnych.
Europejski Bank Inwestycyjny - z siedzibą w Luksemburgu zwany bankiem Uni Europejskiej. Wspiera wzrost gospodarczy, tworzy miejsca pracy w UE. Wykaz jego produktów jest bardzo szeroki i obejmuje m.in.:
Pożyczki na duże projekty unijne
Pożyczki udzielane przez lokalne banki
Gwarancje, wparcie emisji obligacji infrastrukturalnych
Inwestycje kapitałowe, weriture Kapitol
Mikrofinansowanie
Optymalizacje partnerstwa publiczno- prywatne
Elastyczne finansowanie określona SME i inne
Odmianą obligacji zamiennej jest obligacja wymienna - dająca jej posiadaczowi prawo do wymiany obligacji na papiery wartościowe (akcje, obligacje) wyemitowane przez innego emitenta najczęściej z tej samej grupy kapitałowej.
Ryzyko związane z inwestowaniem w papiery dłużne
Ryzyko stopy procentowej - zwane także ryzykiem rynkowym, uzależnia cenę obligacji od zachowania rynkowych stóp procentowych. Gdy stopy procentowe rosną musi też za tym wzrosnąć rentowość obligacji co przy papierach o stopniu oprocentowania - powoduje spadek ceny obligacji.
Ryzyko inflacji - groźba wzrostu inflacji pociąga za sobą najczęściej reakcję władz monetarnych które podnoszą oficjalne stopy procentowe.
Ryzyko reinwestycji - oznacza ryzyko konieczności reinwestowania optymalnych pożytków z obligacji (kapitałt, odsetki itp.) na nowych niekoniecznie równie dobrych wartościach.
Ryzyko walutowe - jest związane z inwestowaniem w obligacje denominowane w walutach obcych.
Ryzyko zmienności - oznacza wysoką podatność obligacji na wahania ceny. Najbardziej narażone na głębokie zmiany ceny są obligacje długoterminowe o stałym oprocentowaniu.
Ryzyko płynności- oznacza możliwość wystąpienia trwałości ze zbyciem obligacji na rynku którym konsekwencje niskiej płynności obligacji jest często …, czyli różnica między ceną kupna a sprzedaży.
Ryzyko zdumienia - może zdefalizować się gdy wystąpi nieoczekiwane nadzwyczajne zdanemie (np. katastrofa naturalna) który może mieć duży wpływ na cenę obligacji.
Ryzyko kredytowe - to ryzyko ogłoszenia odmowy obsługi swoich długów przez emitenta czyli w praktyce - ogłoszenie niewypłacalności.
Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOiR) - w krajach wschodnioeuropejskich odgrywa dużą rolę z siedzibą w Londynie, własność 63 krajów UE i EBI działa od 1991r. na rzecz wspierania rozwoju gospodarki rynkowej w danych krajach postkomistycznych Europy i ZSRR współfinansując duże projekty inwestycyjne zwłaszcza infrastruktury w sektorze prywatnym.
Bank Rozwoju Rady Europy - działa od 1956r. współfinansuje rządy państw członkowskich (40) w procesie społecznej spójności oraz oferuje pomoc po różnych katastrofach.
Ameryka Łacińska i Karaiby (1959) wosynętoński ? Inter - American Development Bank (IDB) skupia 48 krajów (26 pożyczkobiorców)
Azja i region Pacyfiku (1966) działa w …. Asian Development Bank (1964) z siedzibą w Tunisie (Tunezja) wspierana przez 78 państw (udziałowcy)
Pojęcie globalnej sieci bezpieczeństwa sieci bezpieczeństwa finansowego - odnosi się do zestawu instrumentów o charakterze prewencyjnym i zaradczym które powinny ograniczać skalę przyszłych kryzysów i ryzyka skażenia regionów.
Dostępne instrumenty obejmuje:
Systemy ubezpieczeń i gwarancji depozytów bankowych
Porozumienia i programy regionalne lub dwustronne np. linie swapowe między bankami centralnymi w okresie kryzysu, linie kredytowe banków centralnych
Porozumienie wielostronne z ponadnarodowymi instytucjami (zwłaszcza MFW)
Gwarancje - udzielane są przez wyspecjalizowane podmioty np. w Polsce jest to Bankowy Fundusz Gwarancji w USA Federal Deposit Insurance Corporation. Gwarancję obejmują całe lub część kwoty depozytu (np. 90%) i nie więcej niż określony limit kwotowy na jednego klienta danego banku.
Porozumienie bazylejskie - w 1988r. Komitet Bazylejski określił minimalne wymogi kapitałowe dla banków (tzw. Bazylea I) przy czym z upływem czasu kazał się nie wystarczający i został zastąpiony tzw. nową umową kapitałową (NUM), czyli porozumienie Bazylea II. Jej ramy wypracowano w 2004r. a przyjęto w 2006r. były one z oporami wdrążone w wielu krajach do 2011r., wybuch kryzysu (2008) przyspieszył implementacje lokalnie.
Bazylea II składa się z III filarów:
Niezbędne minimalne wymogi kapitałowe t.j. kapitały, które banki powinny posiadać na pokrycie ewentualnych strat w wyniku zmaterializowania się trzech głównych kategorii ryzyka (kredytowe, operacyjne, rynkowe)
Wyposażenie nadzorów w narzędzia oceny ryzyk i zachęcenie banków do ich stosowania również w odniesieniu do innych niż wymienione ryzyka (np. systemowe, płynnościowe, reputacyjne)
Zobowiązanie banków do publikowania informacji finansowych np. o swoim profilu ryzyka i poziomie kapitalizacji co ma prowadzić do zwiększenia tzw. dyscypliny rynkowej.
W grudniu 2010r. zostały opublikowane bardziej restykcyjne regulacje dotyczące sektora bankowego tzw. Bazylea III.
Z początkiem 2013r. i etapami do 2019r. do krajowych systemów powinny zostać wdrożone poszczególne zapisy:
Pozyskanie odpowiedniej jakości i ilości kapitału przez banki
Poprawne pokrycie ryzyka
Wprowadzenie ochrony kapitału i antycyklicznych buforów jako globalnych standardów ryzyka utraty płynności.
Wszystkie m/n banki muszą respektować poziomy wskaźników adekwatności kapitałowych odpowiednie dla danej ekspozycji na rynku.
Zgodnie z Porozumieniem Bazylejskim III ustalono:
Wyższe wymogi kapitałowe zwłaszcza w odniesieniu do funduszy własnych- większe możliwości absorpcji strat w czasie kryzysu
Pełniejsze pokrycie kapitałami ryzyk zwłaszcza: sekurytyzacji i instrumentów pochodnych
Poprawę monitoringu ryzyka rynkowego i kredytowego (kontrahenta) ograniczono nadmierne zadłużenie
Bardziej restrykcyjne wymogi płynnościowe limitowanie ekspozycji na krótkoterminowe napięcia w zakresie płynności rynkowej i wymuszenie bardziej efektywnej struktury aktywów i pasywów.
Brakujące środki finansowe banki miały uzyskiwać z różnych źródeł. Według preferowanej przez władze kolejności były:
Źródła prywatne
- konwercja długu na kapitał oraz emisja papierów hybrydowych (warunkowo zamiennych)
- wstrzymanie wypłat bonusów i dywidend do czasu osiągnięcia 9% wartości współczynnika wypłacalności
- emisje akcji na rynku
-rozwiązanie rezerw
-delewaryzacja czyli wyprzedaż aktywów np. akcji polskich banków, spółek
Źródła rządowe
- pożyczki
- częściowa nacjonalizacja zwłaszcza greckich banków
Źródła europejskie
- pożyczki z funduszy zatrudniających
- skup toksycznych aktywów przez EBC lub przeniesienie ich do zewnętrznych specjalizacyjnych „złych” banków.
Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS). Składa się z trzech organów nadzoru:
EBA
ESMA
EIOPA
EBA - Europejski Organ Nadzoru Bankowego, z siedzibą w Londynie nadzoruje unijny sektor bankowy m. in. przeprowadzając corocznie tzw. testy obciążeniowe setki największych europejskich banków czyli symulacje wytrzymałości bankowej na ekstremalne zdarzenia ekonomiczne i finansowe po czym rekomendacje niektórym bankom dokapitalizowania.
ESMA - Europejski Organ Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi, z siedzibą we Frankfurcie. Nadzoruje m. in. rynki giełdowe, fundusze inwestycyjne i agencje ratingowe. Agencje działające na skalę europejską muszą się zarejestrować w ESMA.
EIOPA - Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, z siedzibą w Paryżu, nadzoruje sektor ubezpieczeń w tym emerytalnych do tych trzeb instytucji dołączyła w 2010r. czwarta.
ESRB - Europejska Rada Ryzyka Systemowego, z siedzibą we Frankfurcie, z udziałem szefów 27 banków centralnych UE i zapewnia nadzór makro - ostrożnościowy nad rynkami finansowymi.
Europejska Unia Bankowa - jej celem ma być stworzenie zainteresowanego rynku bankowego, który w przyszłości będzie bardziej odporny na zjawiska kryzysowe, a zarazem mniej kosztowny dla podatnika w sytuacji konieczności restrukturyzacji, dekapitalizacji lub likwidacji.
Unia bankowa ma przejąć patologiczne więzy bankowości z finansami publicznymi aby nierentowne banki nie musiały być już ratowane z pieniędzy podatników. W konsekwencji unia bankowa ma zacząć stabilność europejskiego systemu finansowego.
Usługi powiernicze - zwane też kustodialnymi lub kustoszowymi polegają na przetwarzaniu transakcji instrumentami finansowymi, przechowywaniu papierów wartościowych i obsłudze pożytków wynikających z posiadania tych instrumentów.
Podstawową funkcją powierników jest - przechowywanie i administrowanie aktywami finansowymi w imieniu swoich klientów, którymi są emitenci oraz różni inwestorzy i pośredniczy finansowi:
Począwszy od inwestorów instytucjonalnych (banki, fundusze inwestycyjne, ubezpieczyciele), a skończywszy na inwestorach indywidualnych.
Usługi banków powierniczych: !!!!!!!!
Rozliczanie i rozrachunek
Prowadzenie depozytu papierów wartościowych
Administrowanie aktywów
Obsługa funduszy inwestycyjnych
Funkcja agenta płatniczego
Typowe usługi bankowe
Rozliczanie i rozrachunek - następuje bezpośrednio w okresie kilkudziesięciu godzin po zawarciu transakcji nabycia lub zbycia instrumentu finansowego przez inwestora lub emitenta. Rolą powiernika jest rozliczenie transakcji czyli dostarczenie w określonych czasie (2-3 dni roboczych) zbywanego papieru wartościowego nabywcy, a środków pieniężnych zbywcy, według parametrów określonych w umowie zawartej między stronami.
Prowadzenie depozytów papierów wartościowych - polega na prowadzeniu rejestrów papierów wartościowych na rzecz zainteresowanych tą usługą emitentów oraz na prowadzeniu kont depozytowych na których księgowane są operacje dotyczące instrumentów finansowych posiadanych przez klientów.
Administrowanie aktywami powierniczymi powiernikowi polega na:
Zapewnieniu ich beneficjentowi ekonomicznych wszelkich pożytków (dywidend, odsetek) wynikających z posiadania aktywów
Generowaniu wyciągów z rachunków
Pobieraniu podatku u źródła według stawki (unikanie podwójnego opodatkowania, rewindykowanie nadpłatności podatkowych)
Wykonywaniu praw głosu jako pełnomocnik właściciela akcji i innych działań powiązanych z walorami spółek.
Obsługa funduszy inwestycyjnych - obejmuje kompleksowe usługi księgowe, pomiar dochodowości (wyników zarządzania) periodyczną wycenę aktywów netto, obsługę zleceń subskrypcji i umorzeń tytułów uczestnictwa funduszy monitoring zgodności działalności regulacjami prawnymi obsługę podatkową itp.
Usługi agenta płatniczego polegają na:
Wypłacaniu inwestorom lub ich przedstawicielom (pośrednikom) w imieniu emitenta papierów wartościowych, nadużycie pożytków finansowych: odsetek, dywidend, zysków kapitałowych, wzrostu kapitału z tytułu umorzenia papierów wartościowych itp.
Najczęściej wykorzystywane usługi bankowe w powiernictwie:
Depozyty krótkoterminowe
Kredyty krótkoterminowe, zwłaszcza pożyczki śróddzienne zapewniające płynność
Pożyczki papierów wartościowych do krótkiej sprzedaży
Udzielanie gwarancji i zarządzanie zabezpieczeniami
Przewalutowanie
WYKŁAD 30.03.2014
Na rynku usług powierniczych funkcjonuje kilka kategorii powierników w zależności od zasięgu działania:
- lokalne i globalne banki powiernicze
- centralne depozyty papierów wartościowych
- m/n depozyty papierów wartościowych
Centralne depozyty papierów wartościowych (CSD) - były tworzone przez rządy i/lub banki centralne poszczególnych krajów w celu zapewnienia optymalnych warunków świadczenia usług powierniczych dla emitentów z danego kraju i dużych inwestorów instytucjonalnych. Walory są unieruchomione i zdematerializowane, co eliminuje ryzyko oszustw związanych z ich obrotem.
Międzynarodowe centralne depozyty papierów wartościowych (ICSD) - czyli CSD działające na skalę globalną, zostały utworzone w 1971r. w celu obsługi transakcji …., są wówczas rozwijającym rynku euroobligacji. Powstały wtedy i dotąd działają dwa oligopolistyczne ICSD: EUROCLEAR Bank oraz CLEAR STREAM Banking (Luksemburg).
Agencje ratingowe:
Ryzyko kredytowe na rynkach finansowych jest ograniczone np. za pomocą ocen ratingowych oraz kredytowych instrumentów pochodnych. Oceną ryzyka kredytowego i wystawianiem specjalnych rat (ocen) zajmują się agencje ratingowe.
Klientami agencji ratingowych są podmioty zainteresowane sprzedażą swoich papierów wartościowych, zwłaszcza papierów dłużnych na rynkach m/n: od państw i agend rządowych, organizacji ponadnarodowych, przez spółki, instytucje finansowe, jednostki samorządu terytorialnego, a skończywszy na znanych osobach fizycznych np. piosenkarzach. Emitenci starają się również o rating przy emisjach krajowych.
Globalne rynki walutowe (eurorynki). Międzynarodowe rynki finansowe, charakteryzują się wieloma cechami pozytywnymi, oferując uczestnikom rynku:
Poszerzone możliwości inwestycji
Dostęp do tańszego źródła finansowania - zawężenie spreadów między stopami procentowymi depozytów i pożyczki
Możliwości zabezpieczenia posiadanych pozycji na rynkach walutowych, surowcowych stóp procentowych oraz innych; w szczególności dla korporacji m/n i ponadnarodowych.
Wzrost mobilności krótkoterminowego kapitału przez integrację międzynarodowych rynków kapitałowych
Optymalizację globalnej alokacji kapitałów przez transfer kapitału z krajów posiadających nadwyżki do krajów z deficytem bilansu płatniczego.
Wśród wad eurorynków wymienia się przede wszystkim:
Utratę kontroli władz narodowych nad gospodarkami wobec zmasowanych i niesterowalnych przepływów kapitałów spekulacyjnych
Zagrożenie stabilności m/n systemu finansowego przez:
- ataki spekulacyjne na waluty w systemie kursów oraz wzrost zmienności walut w systemie kursów zmiennych
- Większe ryzyko skażenia sektora bankowego i upadłości banków
Możliwość łatwego eksportu inflacji przez wzrost m/n zasobów pieniężnych, co w efekcie prowadzi do erozji systemów gospodarczych i ubożenia społeczeństw mniej rozwijających krajów.
Podstawowe funkcje rynku walutowego obejmują:
Transfer siły nabywczej między krajami o różnych walutach
Kreację pieniądza kredytowego
Transfer rynku walutowego
Kurs walutowy - jest ceną jednego pieniądza wyrażoną w drugim pieniądzu. W zależności od daty dostarczenia waluty kursu dzielimy na:
kurs natychmiastowy (kasowy, spot) czyli z rozliczeniem z dni roboczych po zawarciu transakcji.
kursy terminowe (forward) z dostawą waluty w datach standardowych w przyszłości: za tydzień, miesiąc, z miesiąca itd.
Jeśli cena jednej waluty jest wyrażona w innej, ale nie uwzględnia zmian siły nabywczej pieniądza wówczas mówimy o kursie nominalnych.
Istnieją dwa sposoby wyrażania kursu waluty:
kwotowanie pośrednie
kwotowanie bezpośrednie
Kwotowanie pośrednie - w systemie tym obliczana jest jednostka waluty krajowej przypadająca na jednostkę waluty zagranicznej np. PLN/ EURO = 1/ 4,00 = 0,25 tzn. 1 PLN jest wart 25 eurocentów.
Kwotowanie bezpośrednie - w którym obliczana jest jednostka waluty zagranicznej przypadająca na jednostkę waluty krajowej np. EURO/ PLN = 4,00 / 1 = 4 tzn. 1 EURO jest warte 4 PLN. W obu notacjach w liczniku występuje waluta bazowa a w mianowniku waluta kwotowania (niebazowa).
Uczestnicy rynku walutowego:
spekulanci - główne instytucje finansowe i ich klienci obstawiający podążanie kursu w określonym kierunku i nasileniu.
podmioty (głównie przedsiębiorstwa) - zabezpieczające się przed ryzykiem walutowym.
animatorzy - zwłaszcza dealerzy instytucji finansowych
arbitrażyści - czyli głównie instytucje finansowe, dysponujące dużym kapitałem, które wykorzystują niewielkie i chwilowe różnice kursów na różnych rynkach, do inwestowania pozbawionego ryzyka.
Determinanty kursów walut:
jakości infrastruktury:
stan rynku kapitałowego, kondycja systemu bankowego, perspektywy wzrostu i dochodowości
ryzyko polityczne:
występowanie restrykcji dewizowych i walutowego czarnego rynku, premia za ryzyko przy inwestycjach transgranicznych
wielkość bezpośrednich i portfelowych inwestycji zagranicznych w danym kraju, które mogą, w zależności od swojej struktury, wpływać stabilizująco lub destabilizująco na kurs walutowy
spekulacja na walutach, papierach wartościowych, surowcach i nieruchomościach, stosowanie arbitrażu na stopach procentowych
uwarunkowania parytetowe, szczególnie istotne przy wyjaśnianiu i prognozowaniu trendów długoterminowych
Uwarunkowania parytetu - to powiązania między poszczególnymi uwarunkowaniami i kursem waluty. Te uwarunkowania to:
wysokość stóp procentowych i stóp inflacji
obowiązujący w danym kraju mechanizm kursowy
poziom i strategia zarządzania oficjalnymi rezerwami
kurs terminowy waluty
Spodziewane jest umacnianie (aprecjacja) waluty, gdy oczekiwane są w danym kraju / regionie:
silny wzrost gospodarczy:
- rosnące PKB, produkcja przemysłowa, konsumpcja, sprzedaż detaliczna, przeciętne zatrudnienie i przeciętne wynagrodzenie
- niskie bezrobocie
niska inflacja - stabilne ceny: towarów i usług, głównych nośników energii (zwłaszcza ropy naftowej), stabilny wskaźnik inflacji.
Banki centralne - stosują transakcje repo jako podstawowy instrument prowadzenie polityki pieniężnej.
Gdy banki komercyjne mają niedobory gotówki, zaciągają w swoim banku centralnym pożyczki pod zastaw papierów wartościowych, czyli transakcje repo.
Natomiast banki które mają nadwyżki a jednocześnie nad lokowanie środków na rynku preferuje depozyt w banku centralnym wybierają depozyt zabezpieczony papierami wartościowymi czyli transakcje reverse repo.
Struktura i dochodowość obligacji
Wartość nominalna obligacji - to kwota jaką emitent zobowiązuje się wypłacić posiadaczowi obligacji w dniu jej wykupu.
Cena emisyjna - to cena po której papiery są sprzedawane na rynku pierwotnym.
Przy wykupie obligacji dyskont stanowi przychód obligatorowaniu a premia - koszt.
Kupon odsetkowy -to najczęściej spotykany dochód z obligacji, to wyrażona w skali rocznej, stopa procentowa według której emitent nalicza odsetki.
Ze względu na konstrukjcę kuponu odsetkowego obligacje dzielimy na:
obligacje stałokuponowe
obligacje zerokuponowe
obligacje zmiennokuponowe
obligacje z odroczonym terminem płatności kuponowych które dodatkowo można podzielić na:
- papiery z odroczonymi odsetkami
- papiery ze stałymi odsetkami w podokresach ale zmienionymi w czasie z góry określonych dotacji i wysokości.
Obligacja zamienna - daje jej posiadaczowi prawo zamiany na akcje tego samego emitenta, na określonych warunkach:
- dacie zamiany
- kursie akcji i parytecie konwersji t.j. liczbie akcji przypadających na jedną obligację.
Waluty rezerwowe i rezerwy dewizowe - rezerwy składają się z należności wobec nierezydentów, głównie w formie:
- zagranicznych banknotów
- depozytów bankowych
- obligacji i bonów skarbowych
- metali szlachetnych w formie złota i platyny dewizowej
Wśród rezerw walutowych nadal dominującą rolę odgrywają należności w:
- amerykańskim dolarze 62% rezerw
- euro 25%
Ważne miejsce wśród rezerw zajmuje
- brytyjski funt 4%
- japoński jen 4%
Globalne rynki instrumentów dłużnych !!!!!!!!!!!!!!!!
Motywy zadłużenia się na rynkach międzynarodowych:
większe możliwości pozyskania kapitału na dużych runkach m/n
potencjalnie tańsze źródła finansowania przez hurtowy charakter eurorynków i ich większe rozmiary
dywersyfikacja struktury walutowej emitenta
obecność na rynkach zagranicznych
Z obsługą długu zagranicznego wiążą się rozmaite koszty i ryzyka.
Na koszt obsługi długu w obcej walucie wyrażany w lokalnej walucie składają się:
- kapitał, który należy zwrócić wtedy gdy nadejdzie termin spłaty pożyczki
- pożyczki związane z obsługą długu (odsetki, dyskonta i inne)
- koszty (lub zyski) podatkowe
- koszty pozyskania długu (koszt emisji)
- różnice kursowe (zysk lub strata)
Transakcje warunkowe - to zabezpieczanie pożyczki zawierane na rynku międzynarodowym.
Jedna strona sprzedaje drugiej papiery dłużne, jednocześnie zawierając transakcje odwrotną tzn. odkupuje te same lub ekwiwalentna papiery w przyszłości p z góry ustalonej cenie (innej)!!
Odmiany transakcji warunkowych:
repo i transakcje odwrotne - reverse repo, repo to sprzedaż papieru z obietnicą późniejszego odkupu
sell/ buy back transakcja odwrotna - buy sell back, jest to sprzedaż i jednoczesny odkup ale odroczony w czasie,
rosnące stopy procentowe
rosnąca nadwyżka w obrotach handlowych z zagranicą
rosnące rezerwy, dewizowe banku centralnego oraz uzyskanie dostępu do linii pożyczkowych organizacji ponadnarodowych
wzrost głównych wskaźników koniunktury gospodarczej, które przedstawiają fakty lub sentymenty (głównie biznesmenów) z wyprzedzeniem w stosunku do oficjalnych danych:
- wskaźniki zakupów towarów
- wskaźniki rynku nieruchomości
- wskaźniki sentymentu inwestorów (finanse behawioralne)
- cotygodniowe zmiany stanu zapasów ropy naftowej w USA.
Systemy kursowe - to mechanizm, w ramach którego dany kraj prowadzi politykę walutową w odniesieniu do innych walut.
Kurs zmienny (wolny) - porusza się swobodnie, poddany jedynie rynkom, prawom popytu i podaży.
W niektórych krajach dochodzi jednak do interwencji rynkowych, przez które władze (bank centralny, rząd lub jego agendy) starają się wpływać na rynkowe ceny waluty w celu aprecjacji lub (częściej) deprecjacji waluty, zależnie od priorytetów gospodarczych wówczas mamy do czynienia z systemem zarządzanego kursu zmiennego.
W systemie stałego kursu walutowego - waluta jest formalnie lub faktycznie zakotwiczona po stałym kursie do silniejszej waluty lub koszyka walut.
W systemie tym bank centralny jest zobowiązany bronić kursu za wszelką cenę co jednak w skrapym przypadku może doprowadzić do utraty rezerw dewizowych i w rezultacie spowodować konieczność shakowej dewaluacji (rewaluacji) kursu.
Idealna waluta - musiałaby posiadać kilka cech. Których połączenie nie jest łatwe do uzyskania:
stałą wartość - stała względem głównych walut i przewidywana dla inwestorów i podmiotów gospodarczych
wymienialność - swobody obrót kapitału umożliwiający inwestorom wykorzystywanie korzyści i ryzyk z dostępu do rynków lokalnych
niezależną politykę pieniężną i politykę stóp procentowych banku emisyjnego, umożliwiające realizację polityki gospodarczej, walkę z inflacją i recesję, stymulowanie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.
WYKŁAD 13.04.2014r.
Zarządzanie ryzykiem przedsiębiorstwa (ERM)- jest procesem ciągłym, zapewniającym usystematyzowane środki służące do ograniczenia negatywnych konsekwencji zjawisk naturalnych; zmian uwarunkowań ekonomicznych, prawnych i politycznych, postępowań podatkowych; rynkowych zmian cen produktów i instrumentów finansowych, błędnych decyzji w zarządzaniu.
Obszary tematyczne ERM
Kontrola ryzyka i identyfikacja, monitoring, ograniczanie, unikanie, pozbywanie się i transfer ryzyka
Zarządzanie ryzykiem strategii czyni uwzględnienie ryzyka i jego ceny w decyzjach strategicznych spółki
Zarządzanie ryzykiem katastroficznych, przygotowanie spółki na ekstremalne wydarzenia (plany awaryjne)
Kultura zarządzania ryzykiem, wypracowanie najlepszych praktyk procedur dokumentacji, komunikacji i szkoleń z zakresu zarządzania ryzykom
Na zatrzymanie (ponoszone) ryzyko przedsiębiorstw może stworzyć w całości lub częściowo odpowiednie rezerwy pieniężne obecne lub przyszłe - w postaci oczekiwanych przychodów; wówczas następuje finansowanie ryzyka. Spółka może jednak również świadomie nie tworzyć żadnych rezerw na ryzyko.
Neutralizacja ryzyka polega na ograniczeniu ryzyka przez zmniejszenie prawdopodobieństwa jego wystąpienia (np. przez usprawnienia procesu produkcji) lub przez ograniczenie skutków ewentualnego zrealizowania się zdarzenia.
Transfer ryzyka dotyczy ryzyk identyfikonalnych dla których możliwa jest standaryzacja a następnie ich przeniesienie odpłatnie na inne podmioty.
Do transferu ryzyka są wykorzystywane cztery typy rozwiązań finansowych:
Tradycyjne ubezpieczenia
Instrumenty pochodne
Alternatywny transfer ryzyka (ART) zwany też ubezpieczeniami strukturyzowanymi (np. obligacje katastroficzne)
Finansowanie, strukturyzowanie (sekurytyzacja aktywów, emisja pepierów strukturyzowanych)
Instrumenty (prawo) pochodne- to instrumenty finansowe, których cena jest uzależniona od innego aktywa bazowego.
Do instrumentów pochodnych (derywatorów) są zaliczone:
Opcje i waranty
Kontrakty terminowe (futures) i umowy forward
Umowy zamiany (swapy)
I inne prawa majątkowe (w tym ich kombinacje) których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych a także aktywów praw, zobowiązań.
Instrumenty pochodne są wykorzystywane w jednym z trzech celów (strategii inwestycyjnych)
Spekulacji czyli obstawienia zwyżek lub spadków bez zabezpieczenia cen posiadanych aktywów bazowych
Zabezpieczenia czyli zabezpieczenia aktywa bazowego przed niepożądanym ruchem ceny bez konieczności pozbywania się samego aktywa
Arbitrażu czyli wykorzystywanie chwilowych minimalnych różnic w cenie tego samego aktywa bazowego na co najmniej dwóch różnych rynkach.
Kontrakt terminowy - to umowa kupna lub sprzedaży określonych aktywów bazowych w określonym czasie w przyszłości i po z góry określonej cenie.
Formy rozliczenia kontaktów:
Gotówkowe (tzw. kontrakt nierzeczywisty) co jest z przyczyn praktycznych oczywiste w przypadku kontraktów na papiery wartościowe choć występuje często przy innych aktywaw np. towarach zwłaszcza gdy inwestorami są spekulacyjnie nastawieni inwestorzy finansowi
Z fizyczną, dostawy np. waluty, niektóre towary, czasem też obligacje.
Różnice między kontraktami terminowymi futures, forward a transakcjami natychmiastowymi
cechy |
futures |
Forward |
Standaryzacja |
Tak |
Nie |
Obrót giełdowy |
Tak |
Nie |
Rozliczenie przez izbę |
Tak |
Zazwyczaj nie |
Ryzyko kontrahenta |
Brak |
Jest |
Koszty transakcji |
Niskie |
Niskie, negocjowalne |
Transparencje obrotu |
duża |
małe |
Dźwignia finansowa - jest podstawową cechą instrumentu pochodnego w stosunku do aktywa bazowego. Dźwignia jest uzyskiwana przez zaangażowanie zaledwie ułamka wartości kontraktu w formie tzw. depozytu zabezpieczającego który ma pokrywać ewentualne zmiany ceny aktywa bazowego.
Kontrakty terminowe forward na przyszłą stopę procentową czyli tzw. FRA. Jest to umowa w której kupujący (symetrycznie sprzedający) zabezpiecza się dziś przed wzrostem (spadkiem) stóp procentowych w przyszłości. Następuje zmiana stałej stawki oprocentowania na stawkę zmienną lub na odwrót.
System kwotowania „FRA- sów” według konwencji: A x B, gdzie A to liczba miesięcy do rozpoczęcia pożyczki a B to liczba miesięcy do zakończenia.
Opcja - jest prawem nabycia lub sprzedaży danego instrumentu bazowego po z góry określonej cenie (cena realizacji) w określonym z góry dniu lub do tego dnia (data realiacji)
Kupujący opcję nabywa prawo kupna/ sprzedaży (nieograniczony zysk lub ograniczona strata) a wystawiający opcję sprzedaje to prawo (nieograniczona spłata lub ograniczony zysk).
Oczekiwany kierunek cen a pozycja opcyjna.
Oczekiwana zmiana ceny aktywa bazowego |
Strategia |
Wzrost |
Kupno opcji kupna (call) |
Stabilizacja lub lekki wzrost |
Wystawienie opcji sprzedaży (put) |
Stabilizacja lub lekki spadek |
Wystawienie opcji kupna (call) |
spadek |
Kupno opcji kupna (put) |
Elementami składowymi opcji:
Instrument bazowy - np. waluty, towar, papier wartościowy, stopa procentowa, indeks, inny instrument pochodny np. futures
Cena realizacji
Data realizacji
Cena opcji tzw. premia
Cena opcji jest uzależniona od:
Ceny instrumentu bazowego
Ceny wykonania opcji
Czasu pozostałego do wygaśnięcia opcji
Zmienność cen aktywa bazowego
Poziomu stóp procentowych i ewentualnej wypłaty dywidenty w trakcie ważności opcji (przy opcjach na akcje).
Wartość wewnętrzna (WW) - to wartość opcji gdyby opcja została zrealizowana w danej chwili. Zależy ona bezpośrednio od kursu instrumentu bazowego względem ceny wykonania np. dla opcji kupna WW jest równa zero jeśli cena rynkowa instrumentu jest niższa od ceny wykonania.
Wartość czasowa (WC; wartość zewnętrzna) - jest to wartość wynikająca z prawdopodobieństwa zmiany ceny instrumentu bazowego. Wpływają na nią czas (im dłuższy tym wyższa tzw. wartość teoretyczna) oraz zmienność aktywa bazowego (im większa tym cena opcji wyższa).
Wystawianie opcji wiąże się z konieczności wniesienia do izby rozliczeniowej depozyty rozliczeniowego przez inwestora.
Swap - to umowa na mocy której obie strony okresowo wymieniają się płatnościami netto (rozliczenie różnicowe) związanymi z posiadanym przez nie instrumentami finansowymi.
W umowie swapowej strony określają:
Kapitał
Okres umowy
Interwały okresowych płatności
Obie „nogi” transakcji np. stałą i zmienną płatności odsetkową.
Rodzaje swapów:
Swapy walutowe
Swapy procentowe
Swapy walutowo - procentowe
Swapy bazowe
Swapy kredytowe
Swapy aktywów, akcji i towarów
Swapy stopy procentowej tzw. IRS jest to kontrakt wymiany strumieni pieniężnych w tych samych walutach ale według różnych stop procentowych zazwyczaj zmiennej i stałej.
Swap walutowy - jest kontraktem wymiany strumieni stałych płatności w dwóch różnych walutach.
Swap walutowo - procentowy (CIRS) - jest kontraktem polegającym na wymianie strumieni pieniężnych w dwóch różnych walutach: jednej o stałym oprocentowaniu a drugiej - o zmiennym.
Swap akcyjny - czyli umowa o wymianie przyszłych strumieni pieniężnych w której jedna „noga” transakcji jest oprocentowaniem zmiennym a druga bazuje na dochodowości akcji, koszyka akcji lub indeksów akcji. W tzw. swapach aktywów jedna strona transakcji oferuje stałą cenę w zamian za przyszłe płatności zmienne.
Np. swapy towarowe (zwłaszcza na ropę) to takie w których jedna strona gwarantuje stałą (maksymalną) cenę towaru w zamian za płatności według bieżącej wyceny towaru.
Swapy kredytowe (CDS) - to umowa w której nabywca wykonuje serię okresowych (np. kwartalnych zazwyczaj przez 5 lat) płatności na rzecz sprzedawcy CDS-a (banku, ubezpieczyciele) W zamian nabywca otrzymuje płatności całego kapitału w razie wystąpienia określonego zdarzenia kredytowego spowodowanego przez pożyczkobiorcę lub eminenta obligacja którego długi stanowią instrument bazowy swapa.
Krótka sprzedaż akcji jest to narzędzie inwestycyjne umożliwiające sprzedaż papierów wartościowych których samemu się w danym momencie nie posiada.
Niepokryta (naga) krótka sprzedaż polega na sprzedaży akcji/ obligacji zanim się je pożyczyło z zamierzeniem odkupienia ich taniej.
Kontrakt różnic kursowych (CFD) - jest umową między dwiema stronami w której sprzedający zapłaci kupującemu różnice między obecną a przyszłą ceną aktywa bazowego. Gdy różnica jest ujemna tzn. cena spadnie - wygrywa sprzedający.
Wśród cech wyróżniających pozagiełdowe CFD od giełdowych instrumentów pochodnych zwłaszcza futures i opcji należy wymienić:
Notowanie niemal wyłącznie na rynku pozagiełdowym i w konsekwencji rozliczenie przez wystawcę CFD a nie przez izbę rozliczeniową - stąd większe ryzyko kontrahenta
Mniejsze nominały i większa dostępność
Bezterminowy charakter inwestycji - CFD nie wygasają ale co noc są odpłatnie rolowane
Większą różnorodność aktywów bazowych
Prostą wycenę często niższe prowizje
Cenę wierniej odzwierciedlająca cenę aktywa bazowego.
Prawo poboru akcji - są to przyznawane przez spółki ich dotychczasowym akcjonariuszom prawa pierwokupu akcji nowej emisji w proporcji do dotychczas posiadanych akcji.
Prawo do akcji - czyli PDA to papier wartościowy będący jednostkowym zbiorem praw przysługujących akcjonariuszowi wobec spółki w okresie między upublicznieniem spisu subskrybentów którym przydzielono akcje a otrzymaniem akcji.
Warranty - są instrumentem pochodnym bardzo podobnym do opcji. Główna różnica tkwi w osobie eminenta. Opcje są emitowane przez giełdy i rozliczone przez izby rozliczeniowe więc ryzyko kontrahenta praktycznie nie występuje. Co innego z warrantami które są emitowane przez spółki więc wykup warranta zależy od wypłacalności eminenta.
Rodzaje warrantów:
Warranty opcyjnie - są podobne do opcji również podlegają rozliczenia pieniężnemu.
Warranty subskrypcyjne - są bardziej podobne do praw poboru akcji - dają prawo objęcia nowej (lub już istniejącej) emisji akcji.
Instrumenty (produkt) strukturyzowane - to instrument dłużny którego dochodowość jest uzależniona od innego aktywa bazowego przez wmontowanie instrumentu pochodnego (forward, swap a najczęściej opcję).
Produkty z ochrony zainteresowanego kapitału - umożliwiają uzyskanie ekspozycji na wybrany instrument bazowy jednocześnie chroniąc inwestora przed utratą kapitału w sytuacji gdyby scenariusz wpływowy rozwinął się w nieoczekiwanym kierunku i opcja straciła ważność.
Produkty optymilizacji dochodu
Certyfikaty dyskontowe - są idealne w każdej sytuacji gdy nie spodziewamy się stagnacji cen. Certyfikat jest nabywany z dość dużym dyskontem które jest potencjalnym przyszłym zyskiem.
Barierowy certyfikat dyskontowy
Inwestor kupuje certyfikat dający możliwość kupna aktywa z dużym dyskontem. Maksymalna cena po jakiej certyfikat będzie wykonywany jest ograniczona pułapem.
Produkt odwrotnie zamienny również jest adresowany do inwestorów spodziewających się spadku zmienności, stabilizacji ceny aktywa lub co najmniej jej niewielkiego wzrostu. Potencjalna strata jest mniejsza niż przy bezpośredniej inwestycji w aktywo. Inwestor otrzymuje wysoki ale limitowany kupon jeśli cena aktywa zrośnie lub się ustabilizuje. Jeśli jednak cena aktywa spadnie poniżej ustalonej ceny wykonania aktywa bo inwestor otrzymuje kupon ale jego certyfikat zostaje zamieniony na mniej warte aktywa.
Produkty udziałowe - „Tropiciele” śledzą notowania indeksów akcji „Trakery” umożliwiają uzyskiwanie dostępu do rynków inaczej trudno dostępnych ze względu na ograniczenia dewizowe, kwotowe i inne.
Certyfikat bonusowy - w tym produkcie możliwe są trzy scenariusze sytuacji rynkowej. Gdy cena instrumentu bazowego:
Wzrośnie - wypłacany jest: wysoki bonus lub umorzenie następuje według określonego wysokiego poziomu wykonania
Zachowa się bez większych zmian a nawet niewiele spadnie inwestor otrzymuje wysoki bonus
Spadnie znacznie przebiegając ustaloną barierę - inwestor otrzymuje aktywo według wyceny rynkowej - odtąd certyfikat zamienia się w zwykły certyfikat indeksowy czyli może przynieść stratę ale i zysk jeśli cena odbije się w górę. Bonus jednak traci ważność.
Certyfikat przewyższający daje nieproporcjonalnie duży udział we wzroście ceny aktywa. Jest to produkt „grający na zwyżki” - gdy inwestor zakłada wzrost ceny aktywa bazowego. Tego typu instrumenty powyżej określonej granicy daje możliwość uzyskania wyższej niż 100% partycypacji we wzrostach aktywa np. 110%. Produkt ten posiada potencjał nieograniczonych zysków i strat.
Certyfikaty „w dwójnasób zarabiające” pozwalają zarabiać zarówno na wzrostach (100% partycypacji) jak i na spadkach (100% partycypacji) ale tylko wtedy jeśli cena aktywa nigdy nie spadnie poniżej określonej bariery od której zaczyna się równa partycypacja 100% w stratach lub 100% w zyskach. Papiery są adresowane do inwestorów oczekujących zwyżki lub niewielkiego spadku ceny aktywa.
Hybrydowe instrumenty finansowe - obligacja zmienna na akcje jest to średnioterminowa obligacja z wmontowaną opcją kupna zamiany na akcję według z góry określonego współczynnika konwersji (ile obligacji za ile akcji i po jakiej cenie).
Obligacja wymienna - od obligacji zamiennych różnią się wymienialnością na walory innego emitenta niż emitent tej obligacji.
Obligację wymienne są innowacyjnym instrumentem finansowania i restrukturyzacji grup kapitałowych. W krajach rozwiniętych obligacje wymienne stosuje się w celu:
Dywestycji w ramach funduszy i holdingów (np. w 2009r. Deutsche Bank kupił obligacje Deutsche Post, wymienne na akcje Deutsche Postbank)
Wzajemnej wymiany walorów w ramach holdingów
Finansowania warunkowego przyjęcia akcji w spółkach dotąd niepowiązanych
Spekulacji
W gospodarkach wschodzących obligacje wymienne są głównie wykorzystywane:
Jako technika prywatyzacji i importu inwestycji bezpośrednich np. program obligacji państwowych spółek indyjskich w 2008r.
Do regulowania płatności obrotu i cen giełdowych oraz liberalizacji restrykcji inwestycyjnych (spółki chińskie w 2008r.).