1. KONTROLA W ADMINISTRACJI

Kontrola czynność, polegająca na sprawdzeniu działania stanu faktycznego ze stanem wymaganym, wyznaczonym przez normy prawne, techniczne, ekonomiczne, itd. Polega na badaniu jej stanu organizacyjnego oraz zachowania się (działania lub niedziałania) ze względu na określone kryteria. Przedmiotem kontroli może więc być zarówno struktura organizacyjna administracji, jak i jej działalność.

Wyróżniamy kontrolę

*Kontrola wewnętrzną to kontrola, przeprowadzana przez kierownictwo jednostki lub w jego imieniu przez odpowiednią komórkę kontroli wewnętrznej. Dzieli się na:

kierownicza - sprawowana samodzielnie przez osoby na stanowiskach

instytucjonalna - wykonywana przez odpowiednie wyspecjalizowane komórki

*Kontrola społeczna jest sprawowana przez osoby fizyczne, organizacje społeczne, a także organy państwowe, jeżeli w skład ich wchodzą przedstawiciele społeczeństwa wykonujący swoje funkcje niezawodowo. Organy, które jej dokonują nie otrzymują z tego tytułu wynagrodzenia.
*Kontrola zawodowa jest sprawowana przez pozostałe organy państwowe i państwowe jednostki organizacyjne, a także pracownika organizacji społecznej. Organy, które jej dokonują otrzymują z tego tytułu wynagrodzenia.

*Kontrola zewnętrzna - to kontrola, przeprowadzana przez organy administracji publicznej lub jednostkę nadrzędną (organ zewnętrzny). Dzieli się na:

*Kontrolę państwową - prowadzona jest przez organy centralne, które nie podlegają administracji rządowej. Organy, które ją sprawują to sejm, Trybunał Konstytucyjny, który kontroluje działalność legislacyjną ustawodawcy, Trybunał Stanu, odpowiadają przed nim osoby pełniące najważniejsze funkcje w państwie, a także NIK, Rzecznik Praw Obywatelskich, Państwowa Inspekcja Pracy, Generalny Inspektor Danych osobowych, sądy powszechne i administracyjne.

NIK:

- organ konstytucyjny

- podlega sejmowi ( składa sprawozdanie sejmowi )

- na czele stoi Prezes i Wiceprezesi

- kontroluje ona organy administracji rządowej, organy administracji centralnej a także samorządy, osoby prawne, fizyczne i prywatne ale tylko wtedy, gdy wykorzystują środki publiczne z budżetu państwa

- dokonuje kontroli obligatoryjnie i fakultatywnie

- kontrola pod względem legalności, celowości, rzetelności, gospodarności

- może prowadzić postępowanie z własnej inicjatywy lub na wniosek organu

- kontrolę przeprowadzają pracownicy NIK, którzy wcześniej powinni okazać legitymację i upoważnienie do przeprowadzania kontroli

- kontrola może być przeprowadzona w siedzibie organu lub poza nią gdy wykonuje działania

- kontrola obejmuje: dokumenty, oględziny, zeznania świadków, opinię biegłych, wyjaśnienia ustne lub pisemne składane przez jednostkę kontrolowaną

- wyniki kontroli: protokół z przeprowadzonej kontroli, opis stanu faktycznego, wskazanie zaistniałych nieprawidłowości, przyczyny powstania nieprawidłowości oraz osoby odpowiedzialne za ich powstanie

- protokół składa się do terenowych jednostek NIK

- jednostka kontrolowana, w której stwierdzono nieprawidłowości powinna je usunąć.

Kryteria kontroli
a. legalność - oznacza zgodność działania z przepisami prawa.
b. gospodarność - badanie to oznacza, czy jednostka działa zgodnie z zasadą racjonalnego gospodarowania tzn., czy osiąga optymalne wyniki, efekty przy najniższych kosztach, nakładach, środkach majątkowych, zyski, ozn. również skuteczność i wydajność
c. rzetelność - oznacza, uczciwość, terminowość, dyscyplinę wykonania, sumienność, prawdomówność, słowność oraz zgodność dokumentów, ewidencji i sprawozdań ze stanem faktycznym.

d. celowość - oznacza odpowiednio dostępne procedury, regulaminy, przepisy, które są jawne i dostępne do wiadomości publicznej.

• Nadzór - obejmuje zawsze kontrolę, natomiast wykonywanie kontroli nie musi łączyć się z prawem stosowania środków nadzorczych. Jest to prawo wydawania poleceń, wiążących dyrektyw co zmiany kierunków działania.

Pod jakim kątem kontrola może być przeprowadzona:

• Z punktu widzenia z godnością oraz z zobowiązującym planem tzn legalność działania

• Pod kątem realizacji polityki państwa

• Pod kątem celowości realizacji działania administracji

• Działalność administracji pod kątem możliwego działania tzn. kontrola rzetelności

• Kontrola pod względem realizacji zasad sprawiedliwości społecznej

2. PRAWNE FORMY DZIAŁANIA ADMINISRACJI

• Akty normatywne - są to akty tworzenia prawa wydawane przez organy administracji np.: rozporządzenia, zarządzenia. Jest to władcza forma działania administracji. To władcze rozstrzygnięcia organów władzy publicznej zawierające normy postępowania skierowane do określonego adresata w abstrakcyjnie określonej sytuacji. Dopuszcza się wydanie aktu normatywnego, w którym sytuacja zostanie konkretnie oznaczona.

• Akty administracyjne - jest władcze działanie prawne organu administracji skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. Podstawą aktu administracyjnego jest przepis prawny. Akt musi pochodzić od organu uprawnionego do wydania takiego aktu. Celem aktu administracyjnego jest wywołanie określonych skutków prawnych.

Rodzaje aktów administracyjnych: decyzja administracyjna, postanowienia, pozwolenia, licencje, zgody, koncesje, zaświadczenia, nakazy, zakazy.

Akty te wydawane są tylko przez uprawniony organ. Adresat oznaczony jest indywidualnie. Są one wydawane konkretnym podmiotom i dotyczą konkretnej sytuacji. Zwykle akty administracyjne przyjmują formę pisemną ale dopuszczalna jest forma ustna(np. Zgromadzenie).

Klasyfikacja aktów administracyjnych:

- deklaratoryjny - -nie tworzą nowych sytuacji prawnych, lecz stwierdzają ich
powstanie z mocy samego prawa. Wywołują one skutki prawne wstecz, ex tunc od momentu, w którym dany stan prawny zaistniał.

-konstytutywny - tworzą lub zmieniają stosunki administracyjno-prawne i wywołują
skutki prawne od chwili ich wydania, to jest ex nunc. Mają zawsze charakter twórczy w
stosunku do praw i obowiązków adresatów.

- zależne od woli adresata

- niezależne od woli adresata

- wywołujące skutki cywilnoprawne

- nie wywołujące skutków cywilnoprawnych

- związane

- swobodne

• Ugoda - to pisemne porozumienie między stronami postępowania administracyjnego. Może być zawarte przed organem administracji publicznej, przed którym toczy się postępowanie w pierwszej instancji lub postępowanie odwoławcze. Ugoda poprzedzona jest zgodnym oświadczeniem stron o zamiarze jej zawarcia. Organ administracji uczestniczy w ugodzie poprzez sprawdzenie prawidłowości zawartego pomiędzy stronami porozumienia a następnie zatwierdzenia go. Bez zatwierdzenia ugoda nie ma mocy prawnej. Ugodę sporządza się w formie pisemnej. Celem jest uproszczenie i przyspieszenie postępowania administracyjnego.

• Porozumienie administracyjne - to nie władcza forma działania administracji. Zawierane jest między podmiotami niepowiązanymi organizacyjną lub służbową podległością. Stronami porozumienia mogą być wszystkie podmioty prawa administracyjnego. Jednak aby porozumienie mogło być nazwane administracyjnym, przynajmniej jedna ze stron musi realizować zadania publiczne. Przedmiotem porozumienia są zobowiązania dotyczące realizacji zadań ze sfery publicznej. Zadania te mogą być wykonywane wspólnie lub zostać przekazane, przeniesione z jednej jednostki administracji publicznej na drugą.

• Czynności cywilno-prawne - to umowy z zakresu cywilnego ale jeden ze stron to organ administracji. Obejmują one zakres działań prawa cywilnego. Ma charakter nie władczy.

• Czynności faktyczne - są to innego rodzaju działania administracyjne, które faktycznie mają miejsce ale nie koniecznie wywołują skutki prawne. Wyróżniamy:

• działania społeczno organizacyjne - są to wszelkie działania, które są podejmowane przez organy administracyjne, np. prowadzenie działalności promującej firmę. Jest to działalności w formach nie władczych.

• czynności materialno-techniczne - są to wszystkie czynności faktyczne organu administracyjnego i jego funkcjonariuszy, wykonywane w toku urzędowania. W stosunku do właściwych czynności organu mają one charakter pomocniczy.

3. OBYWATELSTWO

Sposoby nabycia obywatelstwa polskiego

• !zasada krwi - dziecko nabywa obywatelstwo polskie przez urodzenie z rodziców, z których co najmniej jedno posiada obywatelstwo polskie, bez względu na miejsce urodzenia dziecka w Polsce czy za granicą.

• !zasada ziemi - zasada ta ma zastosowanie, gdy dziecko urodzi się lub znalezione zostanie na terytorium RP, a oboje rodzice są nieznani lub nieokreślone jest ich obywatelstwo, bądź nie mają żadnego obywatelstwa. Dziecko takie z mocy prawa nabywa obywatelstwo polskie

• Naturalizacja (na wniosek) - cudzoziemcowi można na jego wniosek nadać obywatelstwo polskie, jeżeli zamieszkuje w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, co najmniej 5 lat.

• mała naturalizacja - za obywatela polskiego może być uznana osoba o nieokreślonym obywatelstwie lub nie posiadająca żadnego obywatelstwa, jeżeli zamieszkuje w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, co najmniej 5 lat.

• reintegracja - osoba, która utraciła obywatelstwo polskie przez nabycie obywatelstwa obcego wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem lub w związku z zawarciem takiego małżeństwa, odzyskuje obywatelstwo polskie, jeżeli po ustaniu tego małżeństwa lub jego unieważnieniu złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.

• !repatriacja - powrót do kraju ojczystego osób, które wskutek różnych przyczyn niezależnych od siebie znalazły się poza jego granicami.

• złożenie oświadczenie woli - cudzoziemiec, któremu udzielono zezwolenia na osiedlenie się na terytorium RP i który pozostaje co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli w określonym terminie złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.

• rodzice decydują o obywatelstwie dziecka

Nadanie obywatelstwa polskiego obojgu rodzicom rozciąga się na dzieci pozostające pod ich władzą rodzicielską. Nadanie obywatelstwa polskiego tylko jednemu z rodziców rozciąga się na dzieci, jeżeli:

1) pozostają wyłącznie pod jego władzą rodzicielską

2) drugie z rodziców jest obywatelem polskim lub

3) drugie z rodziców wyraziło zgodę przed właściwym organem na nabycie przez dziecko obywatelstwa polskiego.

Wniosek o nadanie obywatelstwa

Prezydent RP nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.
Wnioski o nadanie obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe na terytorium RP wnoszą za pośrednictwem właściwego wojewody, a osoby zamieszkałe za granicą - za pośrednictwem konsula.

Wniosek wraz z własnym stanowiskiem, wojewoda i konsul przekazują do ministra właściwego ds. wewnętrznych i administracji. Następnie wniosek z dwoma opiniami kierowany jest do Kancelarii Prezydenta RP, gdzie pracownicy kancelarii przygotowują decyzję o nadaniu obywatelstwa lub wyrażeniu zgody na jego zrzeczenie się.

Wniosek o uznanie za obywatela kieruje się do właściwego miejscowo wojewody, który to podejmuje decyzje w tej sprawie.

4. AKTY STANU CYWILNEGO

Akt stanu cywilnego pojedynczy wpis w księdze stanu cywilnego, rejestruje stan cywilny osoby poprzez urzędowe odnotowanie określonych zdarzeń. Akty stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych, ich niezgodność z prawdą może być udowodniona jedynie w postępowaniu sądowym. W prawie polskim istnieją trzy rodzaje aktów stanu cywilnego:

1.Akt urodzenia

- należy dokonać zgłoszenia w terminie 14 dni ( gdy dziecko urodziło się martwe w ciągu 3 dni)

- zgłaszają urodzenie: ojciec, lekarz, położna, matka, zakład w którym się urodziło

-zawiera: imię i nazwisko, miejsce i datę urodzenia, imiona i nazwiska rodowe rodziców dziecka

-jeżeli imię jest ośmieszające kierownik sc może odmówić jego nadania, jeśli po sporządzeniu aktu rodzice nie wybrali imienia, nadaje je kierownik sc a po 6 mies rodzice.

2.Akt małżeństwa

-sporządzony niezwłocznie po jego zawarciu w Urzędzie Stanu Cywilnego, w miejscowości gdzie para złożyła przysięgę

-zawiera: imię i nazwisko, nazwisko rodowe, miejsce i datę urodzenia, miejscowość i dzień zawarcia małżeństwa, imiona i nazwiska świadków, nazwiska małżonków i dzieci z małżeństwa

3.Akt zgonu

-zgon należy zgłosić nie później niż w ciągu 3 dni a jeśli nastąpił na wskutek choroby zakaźnej - w ciągu 24 godzin

- zgłaszajązgon: małżonek, dzieci zmarłego, najbliżsi krewni i powinowaci, osoby zamieszkałe w lokalu, w którym nastąpił zgon, osoby będące przy śmierci, administrator domu, szpital lub zakład gdzie nastąpił zgon.

-akt zgonu sporządza się na podstawie karty zgon

-zawiera: imię i nazwisko, nazwisko rodowe, stan cywilny, nr PESEL, data i godz. zgonu, dane małżonka. W przypadku znalezienia zwłok wpisuje się datę i godzinę znalezienia, znaki szczególne, przypuszczalny wiek, i rzeczy przy nim znalezione.

Z ksiąg stanu cywilnego wydaje się:

• odpisy zupełne - które stanowią dosłowne powtórzenie treści aktu stanu cywilnego wraz ze wszystkimi wzmiankami dodatkowymi, a na wniosek danej osoby przypiski.

• odpisy skrócone aktu stanu cywilnego - w których podaje się jego treść, z uwzględnieniem treści wzmianek dodatkowych oraz z pominięciem wyrazów, ustępów i zdań skreślonych.

•  zaświadczenia o dokonanych w księgach stanu cywilnego wpisach lub o ich braku;

• zaświadczenia o zaginięciu lub zniszczeniu księgi stanu cywilnego.

Odpisy oraz zaświadczenia wydaje się na wniosek sądu lub innego organu państwowego, osoby, której stan cywilny został w akcie stwierdzony, jej wstępnego, zstępnego, rodzeństwa, małżonka lub przedstawiciela ustawowego.

Odpisy aktów stanu cywilnego i zaświadczenia o dokonanych w księgach stanu cywilnego wpisach lub o ich braku mogą być również wydane na wniosek innych osób niż wymienione wyżej, które wykażą w tym interes prawny, oraz na wniosek organizacji społecznej, jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi takiej organizacji i gdy przemawia za tym interes społeczny. Zaświadczenie o zaginięciu lub zniszczeniu księgi stanu cywilnego może być także wydane na wniosek innych zainteresowanych osób.

Zmiany w aktach stanu cywilnego

W aktach stanu cywilnego nie można dokonywać żadnych zmian, chyba że ustawa stanowi inaczej, wyjątki:

*Wzmianka dodatkowa- Jeżeli po sporządzeniu aktu stanu cywilnego nastąpią zdarzenia, które mają wpływ na jego treść lub ważność, zmiany z nich wynikające wpisuje się do aktu w formie wzmianki dodatkowej. Podstawę do wpisania powyższej wzmianki stanowią prawomocne orzeczenia sądów, ostateczne decyzje, odpisy z akt stanu cywilnego oraz inne dokumenty mające wpływ na treść lub ważność aktu.

*Oczywisty błąd pisarski- Jeżeli w akcie stanu cywilnego znajduje się oczywisty błąd pisarski kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy ze względu na miejsce sporządzenia aktu - z urzędu lub na wniosek strony - prostuje go.

*Błędne lub nieścisłe zredagowanie- Jeżeli akt stanu cywilnego został błędnie lub nieściśle zredagowany podlega on - na wniosek osoby zainteresowanej, prokuratora lub kierownika urzędu stanu cywilnego - sprostowaniu przez sąd w postępowaniu nieprocesowym.

*Uzupełnienie aktu stanu cywilnego- Akt stanu cywilnego niezawierający wszystkich danych przewidzianych przepisami prawa podlega uzupełnieniu. Postępowanie w sprawie uzupełnienia aktu stanu cywilnego wszczyna się na wniosek strony lub z urzędu. Decyzję w przedmiotowej sprawie wydaje kierownik urzędu stanu cywilnego.

*Unieważnienie aktu stanu cywilnego -Akt stanu cywilnego podlega unieważnieniu z następujących powodów:

-stwierdza zdarzenie niezgodne z prawdą;

-uchybienia powstałe przy sporządzeniu aktu zmniejszają jego moc dowodową;

-istnieją dwa akty stwierdzające to samo zdarzenie.
 

W dwóch pierwszych przypadkach właściwy jest sąd. W ostatnim przypadku unieważnienia dokonuje wojewoda, właściwy dla kierownika urzędu stanu cywilnego, który sporządził akt późniejszy.

5. ZGROMADZENIA

!Zgromadzenie jt. Zgrupowanie co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wyrażenia wspólnego stanowiska. Musi być zaplanowane musi gromadzić we wspólnym celu.

!Postępowanie związane ze zgromadzeniami

Organizator ma obowiązek uprzedniego zawiadomienia właściwego organu gminy o zamiarze organizacji zgromadzenia. Wiadomość o zgromadzeniu musi dotrzeć nie później niż na 3 dni, a najwcześniej 30 dni przed datą zgromadzenia. Rada Gminy powinna ustalić gdzie może odbyć się zgromadzenie. W niektórych przypadkach zawiadamia inne organy np. Policja. Może ustalić też miejsca które nie wymagają zgłoszenia organizacji zgromadzeń.

Dane umieszczane w zgłoszeniu zgromadzenia

1)  dane organizatora (może nią być os. fiz., lub os. prawna)

2)  cel i program oraz język, w którym będą porozumiewać się uczestnicy zgromadzenia,

3)  miejsce i datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników oraz projektowaną trasę przejścia, jeżeli przewiduje się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia,

4)  określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz środków, o których dostarczenie zwraca się do organu gminy.

Prawo do zgromadzeń. Każdy może korzystać z wolności pokojowego zgromadzania się.

!Wolność zgromadzania się może być ograniczona tylko ustawowo gdy chodzi o bezpieczeństwo państwowe lub porządek publiczny oraz ochronę zdrowia lub moralności publicznej albo praw i wolności innych osób, a także ochrony mienia.

Organ gminy zakazuje zgromadzenia publicznego, jeżeli:

• jego cel lub odbycie sprzeciwiają się niniejszej ustawie lub naruszają przepisy ustaw karnych,

• odbycie zgromadzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach.

!Decyzja o zakazie zgromadzenia publicznego powinna być doręczona organizatorowi w terminie 3 dni od dnia zawiadomienia, nie później jednak niż na 24 godziny przed planowanym terminem rozpoczęcia zgromadzenia. Odwołanie wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia decyzji. Organem odwoławczym jest Wojewoda. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. Decyzję wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania doręcza się organizatorowi w terminie 3 dni od dnia otrzymania odwołania.

!Przewodniczący Zgromadzenia

*otwiera zgromadzenie, kieruje jego przebiegiem oraz zamyka zgromadzenie.

*Przewodniczącym jest organizator zgromadzenia, chyba że powierzy on swoje obowiązki innej osobie albo uczestnicy zgromadzenia wybiorą innego

*odpowiada za zgodny z przepisami prawa przebieg zgromadzenia

*ma prawo zażądać opuszczenia zgromadzenia przez osobę, która swoim zachowaniem narusza przepisy ustawy albo uniemożliwia lub usiłuje udaremnić zgromadzenie. Gdy się osoba nie podporządkuje może zwrócić się o pomoc do policji lub straży miejskiej.

*jeżeli uczestnicy zgromadzenia nie podporządkują się zarządzeniom przewodniczącego lub gdy przebieg zgromadzenia sprzeciwia się ustawie albo narusza przepisy ustaw karnych, przewodniczący rozwiązuje zgromadzenie.

*z chwilą rozwiązania lub zamknięcia zgromadzenia jego uczestnicy są obowiązani bezzwłocznie opuścić miejsce zgromadzenia.

Rozwiązanie Zgromadzenia

Organ może delegować swoich przedstawicieli. Przedstawiciel gminy może jak i przewodniczący rozwiązać zgromadzenie. Może wydać decyzję ustną. Musi trzykrotnie upomnieć członków. Gdy nie przywróci porządku rozwiązuje stowarzyszenie. Likwidacja następuje natychmiastowo. Decyzja dostarczana jest na piśmie.

6. STOWARZYSZENIE

Stowarzyszenie (bardziej zinstytucjonalizowane) to dobrowolne, samorządne, trwałe zrzeszenie w calach nie zarobkowych.

-dobrowolne-nie ma obowiązku uczestnictwa

-samorządne- decyduje samodzielnie co, gdzie i kiedy chce realizować

-trwałe- nie ma określonego czasu trwania

-nie zarobkowe - nie nastawione na zysk

Założycielem stowarzyszenia może być:

1. Obywatel polski posiadający pełną zdolność do czynności prawnych i nie jest pozbawiony praw politycznych

2. Małoletni od 16go roku życia mający czynne i bierne prawo wyborcze. W połowie Zarządu musi być co najmniej połowa o pełnej zdolności do czynności prawnych)

3. Osoba poniżej 16stu lat. Jednak nie posiada prawa głosu na Walnych Zgromadzeniach. Wyjątkowo jeśli są jednostki z małoletnimi wówczas mogą wybierać organy spośród siebie

4. Cudzoziemiec posiadający miejsce zamieszkania w Polsce

Prawo do stowarzyszeń może być ograniczone jedynie na drodze ustawowej z ważnych powodów np. bezpieczeństwo państwa. Istnieje zakaz stowarzyszeń mogących tworzyć patologie.

By założyć stowarzyszenie musi się zebrać co najmniej 15 osób. Muszą one uchwalić Statut Stowarzyszenia i wybierać Komitet Założycielski

By zarejestrować stowarzyszenie trzeba złożyć wniosek do KRS. Wniosek złożony musi być na formularzu urzędowym. Sąd rejestrowy weryfikuje prawidłowość wniosku. Wpis do KRS skutkuje nadaniem osobowości prawnej stowarzyszeniu. Jest podmiotem prawa, może nabywać prawa i obowiązki, występować na zewnątrz. Sąd może odmówić rejestracji stowarzyszenia gdy nie spełnia wymogów.

Obowiązki Stowarzyszenia:

*Obowiązek sprawozdawczości

*Informowania KRS o zmianach np. statutu

Dane w Statucie Stowarzyszenia:

-nazwa stowarzyszenia (indywidualna)

-obszar działania

-siedziba stowarzyszenia

-cele, sposoby realizacji

-określenie w jaki sposób się nabywa i w jaki traci członkowstwo

-prawa i obowiązki członków

-sposoby uzyskiwania środków majątkowych

-określenie organów w stowarzyszeniu (obowiązkowo i nieobowiązkowe)

-sposób reprezentacji stowarzyszenia

-zasady zmiany statutu

-sposób rozwiązania stowarzyszenia

Organy Stowarzyszenia:

• Walne Zgromadzenie- zebranie wszystkich członków stowarzyszenia

• Zebranie Delegatów- osoby spośród siebie wybierają przedstawicieli

• Musi posiadać dodatkowo 2 inne organy: Zarząd jako organ zarządzający, oraz organ kontroli wewnętrznej np. Rada Stowarzyszeń jego zadaniem jest weryfikacja działań każdego z organów gł. Zarządu

Stowarzyszenie Zwykłe

-to uproszczona forma stowarzyszeń

-wymaga co najmniej 3 osoby do utworzenia

-zamiast statutu posiada regulamin który określa nazwę, cel stowarzyszenia, środki działania, teren, siedzibę, osobę będąca przedstawicielem reprezentującym stowarzyszenie

-może być finansowane tylko ze składek członkowstwa

3

---