1. Czynniki determinujące podaż usług turystycznych

1. ekonomiczne

• rozwój gospodarczy kraju

• stosunki handlowe

• ceny i kursy walut

• miejsce pracy i warunki produkcji

• koszty transportu

• kształtowanie się dochodów realnych

2. otoczenie

• klimat

• środowisko geograficzne

• ekologia i urbanizacja

• otoczenie miejsca zamieszkania( np. .miasto na wieś)

3. społeczeństwo

• opinie i normy społeczne dyktujące zachowanie się poszczególnych jednostek i
  grup społecznych

• cechy demograficzne ( miejsce zamieszkania, zawód, zatrudnienie)

• płatny wolny czas

4. konsumenci-nabywcy

• motywy i cele podróży

• moda

• udział turystyki narodowej oraz zagranicznej przyjazdowej w popycie
  turystycznym

5. przedsiębiorstwo

• udział małych średnich i dużych firm w podaży

• system obciążeń podatkowych

• alternatywne możliwości inwestycyjne

• koszty produkcji i rynek siły roboczej

6. państwo

• międzynarodowe stosunki polityczne i gosp.

• System interwencji państwa w rozwój gospodarczy ( w tym rozwój gosp. tur. )

• Działalność państwa w zakresie kształtowania podaży ( np. opieka nad
  walorami tur. , rozwój bazy noclegowej i gastronomicznej itp.)

2. Ekonomiczne determinanty podaży usług turystycznych

ekonomiczne

• rozwój gospodarczy kraju

• stosunki handlowe

• ceny i kursy walut

• miejsce pracy i warunki produkcji

• koszty transportu

• kształtowanie się dochodów realnych

3. System turystyczny

SYSTEMY TURYSTYCZNE
· W kompleksowym ujęciu turystyki pomocna okazuje się turystyka systemowa
· Gospodarka turystyczna jest komponentem gospodarki regionalnej.
· Strategia turystyki jest strategią sektorową i winna być powiązana ze strategią rozwoju regionalnego.
1. Nie można analizować turystyki w oderwaniu od innych dziedzin gospodarki
2. Należy analizować nie tylko jej elementy ale również powiązania między nimi
ANALIZA SYSTEMOWA
· W badaniach nad turystyką problemem staje się połączenie elementów, aby tworzyły spójną całość.
· Gospodarka turystyczna to system
System:
1. Wszelki skoordynowany wewnętrznie i wykazujący określoną strukturę układ elementów.
2. Zespół sposobów działania i wykonywania złożonych czynności.
3. Całokształt zasad organizacyjnych, ogół norm i reguł stosowanych w danej dziedzinie (np. system finansowy, moralny, wychowawczy).
4. Metodologicznie poprawna teoria, dotycząca określonego fragmentu rzeczywistości, obejmująca całościowy i uporządkowany zespół zadań powiązanych ze sobą określonymi stosunkami logicznymi.
Zalety analizy systemowej:
Analiza turystyki w kategoriach systemu może być źródłem korzyści.
1. patrzymy kompleksowo na zjawisko
2. pozwala wyeksponować proces
3. spojrzenie interdyscyplinarne
4. ujęcie syntetyczne lub analityczne
5. myślenie pragmatyczne
Systemy można podzielić na:
· centryczne (np. Travis)
· relacyjne (np. Studzieniecki)
1. interdyscyplinarne
2. monodyscyplinarne
Systemy mogą mieć charakter:
· mikroekonomiczny
· makroekonomiczny

4. Przedsiębiorstwo jako system

Przedsiębiorstwo jako system - to zbiór elementów uporządkowanych i wzajemnie powiązanych. Dzieli się na:

1. kapitał - majątek przedsiębiorstwa (trwały: produkcyjny i nieprodukcyjny i obrotowy: produkcyjny i nieprodukcyjny) w tym środki produkcji.

2. praca ludzka - siła robocza (załoga przedsiębiorstwa).

5. Wejścia regulacyjne na przykładzie przedsiębiorstw

Wejścia regulacyjne są to wszelkie informacje, bodźce dochodzące ,wpływające do przedsiębiorstwa z otoczenia i mniej lub bardziej bezpośrednio oddziaływujące(regulujące) na jego działanie(produkcja, usługi…) np. działalność konkurencji, ceny, działalność kontrahentów, system prawny, zamożność społeczeństwa, struktura demograficzna, trendy w modzie.

6. Wyjścia regulacyjne na przykładzie przedsiębiorstw

Wyjścia o charakterze regulacyjnym sa to wszelkie informacje wychodzące z przedsiębiorstwa (zamierzone i nie zamierzone) a oddziaływujące - mogą oddziaływać na zachowanie otoczenia ( jego elementy)

7. Ranga ekonomiczna

a) strona podażowa

- sektory branży turystycznej

- zatrudnienie

- inwestycje

- rozwój technologiczny

- dochody podmiotów turystycznych

- eksport

b) strona popytowa

- na wydatki gospodarstw domowych

- wydatki państwa

- wydatki przedsiębiorstw

- import

c) sektor rządowy i samorządowy

- wytworzony PKB

- wpływy podatkowe bezpośrednie

- wpływy podatkowe pośrednie

- efekt mnożnikowy

8. Ranga ekonomiczna turystyki w gospodarce narodowej na przykładzie Polski

9. Ranga ekonomiczna turystyki na przykładzie UE

10. Pojęcie i cechy przedsiębiorstwa

Według A. Rapacza⁹ przedsiębiorstwo turystyczne jest jednostką organizacyjną
prowadzącą działalność gospodarczą, polegającą na odpłatnym świadczeniu usług uczestnikom różnych typów i rodzajów turystyki. Beneficjentami korzyści efektów pracy przedsiębiorstwa turystycznego, oprócz osób przebywających poza swoim miejscem zamieszkania, są również mieszkańcy miejscowości, w której tworzony jest produkt turystyczny. Bardzo często produkt konsumowany przez turystów składa się z oferty usługowej wielu różnych przedsiębiorstw turystycznych (hotelarskich, gastronomicznych, przewozowych itp.).

Z kolei według G. Gołembskiego¹⁰ przedsiębiorstwo turystyczne jest podstawową
jednostką organizacyjną gospodarki, służącą zaspokajaniu potrzeb społecznych, tworzoną w celu osiągania efektów ekonomicznych przez produkcję dóbr służących turystom (np. produkcja gastronomiczna) i świadczenie usług turystycznych (np. noclegowe, pośrednictwa tury stycznego, rozrywkowe). Przedsiębiorstwa turystyczne wchodzą w skład systemu podaży usług turystycznych. Cele istnienia przedsiębiorstwa turystycznego odnoszą się w sw^jojej istocie do zaspokojenia potrzeb społecznych poprzez sprzedaż zaspokajających te potrzeby dóbr i usług oraz osiąganie efektywnych ekonomicznie wyników (sprzedawanie drożej od kosztów wytwarzania i maksymalizacja zysków). Źródłem majątku trwałego przedsiębiorstwa turystycznego jest kapitał założycielski, zysk oraz kredyt inwestycyjny.

Głównym celem nadrzędnym określającym sens istnienia przedsiębiorstwa turystycz-
nego jest świadczenie usług turystycznych, przy jednoczesnym zapewnieniu równowagi finansowej, odpowiedniego stopnia płynności, dodatnich wyników finansowych oraz dążeniu do rozszerzenia rynku docelowego¹¹. Usługa turystyczna jest więc przedmiotem działania przedsiębiorstwa turystycznego, a rynek turystyczny - przedmiotem oddziaływania. Aby usługa turystyczna nie była dla przedsiębiorstwa turystycznego jednorazowym efektem pracy, ale przede wszystkim działaniem długotrwałym, należy w prowadzonej działalności gospodarczej przestrzegać m.in. zasady gospodarności (świadomość ograniczoności środków produkcji) oraz zasady dochodowości, czyli rentowności, konieczności
efektywnego działania.

CECHY (ATRYBUTY) ODZNACZAJĄCE PRZEDSIĘBIORSTWO OD INNYCH

JEDNOSTEK

• Jest powołana do życia nie dla zrealizowania jednorazowego przedsięwzięcia lecz dla
  prowadzenia działalności gospodarczej w sposób trwały.

• Zaspokaja swoimi wyrobami lub/i usługami potrzeby innych podmiotów
  gospodarczych i innych instytucji łub osób fizycznych będących jego klientami,
  Można powiedzieć, że przedsiębiorstwo służy otoczeniu, co obecnie podkreśla się
  mocniej niż w przeszłości.

• Wymienia produkty i/lub usługi z innymi jednostkami organizacyjnymi łub osobami
  fizycznymi na zasadzie kupna - sprzedaży, co dotyczy strefy zaopatrzenia
  przedsiębiorstwa i strefy sprzedaży swoich produktów i usług.

• Posiada, pochodzące od właścicieli określone zasoby kapitałowe w postaci dóbr
  materialnych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym przede wszystkim
  nabytych praw majątkowych (prawa do wynalazków, licencji, patentów, wzorów
  użytkowych i przemysłowych, prawa do wieczystej dzierżawy gruntu, praw^?a
  autorskie), a także nazwę i reputację firmy.

• Posiada samodzielność decyzyjną co do charakteru swojej działalności, stosunków ze
  światem zewnętrznym, a także swojej wewnętrznej organizacji. Jest to jedna z
  najważniejszych cech przedsiębiorstwa, określona nieraz jako zasada autonomii
  przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo prowadząc samodzielnie swoją działalność musi
  oczywiście uwzględniać obowiązujące noraiy prawie.

• Swoje koszty i obciążające go podatki pokrywa uzyskiwanymi przychodami, co
  określa się nieraz jako zasadę równowagi finansowej lub samofinansowanie, bez
  czego nie mogłoby funkcjonować przez dłuższy czas. Swój stan majątkowy wykazuje
  w bilansie, a wynik finansowy w rachunku start i zysków.

• Jest instytucją zarobkującą, tzn. dąży do uzyskania ze swojej działalności określonych
  korzyści, w tym najczęściej do maksymalizacji dochodowości zaangażowanego
  kapitału, co odróżnia przedsiębiorstwo od tych organizacji gospodarczych, których
  działalność nie jest nastawiona na zyskDecyzja ałokacyjna - czy lepiej włożyć pieniądze w prowadzenie działalności agroturystycznej, czy w usługi przewodnickie w Bydgoszczy?

• Prowadzi działalność na swoje ryzyko, tzn. liczy się z możliwością poniesienia strat, a
  nawet utraty swego kapitału. Każde przedsiębiorstwo musi posiadać powyższe cechy.
  Przykładowo, w gospodarce nakazowo-rozdzielczej ograniczenie samodzielności
  przedsiębiorstwa przez jednostki nadrzędne i partyjne oraz fakt, że nie w pełni
  dysponowało ono swoim majątkiem, powodowało, iż było w tym ustroju
  gospodarczym przedsiębiorstwem niepełnym.

Powyższe konkretne cechy przedsiębiorstwa należy jeszcze uzupełnić 3 korzystnymi cechami
o charakterze ogólnym:

1. Przedsiębiorstwo jest systemem otwartym, tzn. pozostaje w stałej interakcji ze swoim
   otoczeniem.

2. Charakteryzuje się jako jednostka gospodarcza.

3. Jest nastawione na uczenie się.

11. Koszty zmienne w przedsiębiorstwie na przykładzie hotelu

Koszty zmienne to takie składnik kosztów całkowitych które zmieniają się wraz ze zmiana rozmiaru produkcji ( to wydatki firmy, które zmienią się w bezpośredniej zależności od poziomów obrotów np. koszty surowców i zapasów naprawy konserwacja, hotelowe gdżety, materiały biurowe)

12. Elastyczność mieszana popytu przykłady w turystyce

Elastyczność mieszna popytu turystycznego oznacza wzgledna zmiane popytu turystycznego na określone dobro lub usługę x w wyniku względnej zmiany ceny dobra lub usługi y. Jej miarą jest współczynnik miesznej cenowej elastyczności popytu:

13. Elastyczność cenowa popytu przykłady w turystyce

Elastyczność cenowa poytu turystycznego oznacza względną zmiane popytu turystycznego na określone dobro lub usługe w stosunku do względnej zmiany ceny tego dobra lub usługi. Wyrazem tej zależności jest współczynnik elastyczności cenowej popytu:

14. Zasady działania przedsiębiorstwa

Podstawowe zasady działania przedsiębiorstwa

W swojej działalności przedsiębiorstwo powinno kierować się;

• zasadą gospodarności;

• zasadą przedsiębiorczości;

• zasadą rentowności;

• zasadą rachunku ekonomicznego.

Zasada gospodarności
Odrębność ekonomiczna czyni z przedsiębiorstwa jednostkę gospodarującą ma ono do
dyspozycji określone środki i powinno nimi gospodarować, przestrzega zasady racjonalnego
gospodarowania (zasady gospodarności). Zasada gospodarności jest to ogólna zasada
racjonalnego postępowania w warunkach kwalifikacji celu i środków działania. Stwierdza
ona, że maksymalny stopień realizacji celu osiąga się postępując w ten sposób, żeby przy
danym nakładzie środków otrzymać maksymalny stopień realizacji celu.

Zasada przedsiębiorczości

Reasumując można stwierdzić, że zasada przedsiębiorczości powinna się przejawiać w
„ekspansywności", przez którą należy rozumieć stawianie sobie ambitnych zadań, których
realizacja prowadzi w krótkim czasie do szybkiego rozwoju i znacznej poprawy sytuacji,
Ekspansywność to silne dążenie do dorównywania najlepszym firmom w świecie, a nawet
wysunięcie się przed nie.

Zasada rentowności

Przestrzeganie zasady rentowności sprawia, że przedsiębiorstwa otrzymują z nadwyżką zwrot swoich nakładów na produkcję po jej sprzedaży. Skutkiem tego przedsiębiorstwo raz
wyposażone w odpowiednie środki -jeśli produkcja jest dostosowana do potrzeb - staje się
samowystarczalne finansowo. Przestrzeganie zasady rentowności przedsiębiorstwa jest
szczególnie ważne dla jego działalności i funkcjonowania całego ustroju gospodarczego. Jej
stosowanie oznacza osiąganie zysku ze sprzedaży poszczególnych świadczeń. Przestrzeganie
zasady rentowności całego przedsiębiorstwa i stosowanie pełnej odpłatności za poszczególne
świadczenia przedsiębiorstwa wymaga nie tylko prowadzenia.

15. Ekonomiczne determinanty popytu na usługi turystyczne

W literaturze istnieje wiele klasyfikacji determinujących popyt turystyczny np. WTO wyodrębniając te czynniki, wyodrębniła je na 3 główne grupy:

• Ekonomiczne

• Społeczno - psychologiczne

• Podażowe

Wśród czynników ekonomicznych wyróżniono czynniki:

• Ogólnogospodarcze,

• Dochodowe,

• Cenowe.

Sytuacja ogólnogospodarcza kraju wpływa na poziom popytu turystycznego. Jeżeli dochód narodowy nie przekroczy pewnego progu, popyt turystyczny może dotyczyć tylko elitarnych grup społecznych albo może nie pojawić się wcale, Ważnym odniesieniem jest, zatem nie tylko poziom dochodu narodowego, ale również struktura dochodowa społeczeństwa odzwierciedlająca podział ludności na poszczególne grupy dochodowe.

Podstawowe znaczenie dla pojawienia się popytu turystycznego na rynku ma dochód. Analizując wpływ dochodu na popyt, należy brać pod uwagę dochód realny, czyli kategorię uwzględniającą wzrost kosztów utrzymania w odniesieniu do dochodu nominalnego. Im wyższy jest poziom dochodów, tym większa jest skłonność do nabywania dóbr i usług turystycznych, dlatego też kraje o najwyższym poziomie stopy życiowej są głównymi państwami wysyłającymi turystów.

W procesie formułowania zamiarów kupna ograniczeniem dla nabywcy jest cena.
Postrzegana ona jest przez klientów jako wartość w relacji do siły nabywczej. Z punktu widzenia zaspokajania potrzeb konsumenta bardzo ważnym problemem w rozważaniach dotyczących ceny w turystyce jest aspekt związku ceny z jakością oferowanych dóbr i usług, a także z aprobatą społeczną poziomu ceny.

16. Omów stronę popytową w Polsce

17. Omówić stronę podażową w Polsce

18. Mierniki Popytu turystycznego

1.Wskaźnik aktywności tur. netto, który oznacza udział procentowy wyjeżdżających przynajmniej jeden raz w roku w ogólnej liczbie ludności.
2.Wskaźnik aktywności tur. brutto, który oznacza liczbę wyjazdów odniesioną do ogólnej liczby ludności.
3.Liczba osób zarejestrowanych w bazie noclegowej, to miernik najczęściej stosowany.
4.Najważniejszym miernikiem z punktu widzenia ekonomii jest wartość środków pieniężnych, jakie turyści ponoszą w miejscu tymczasowego pobytu.
5.Średnie dzienne wydatki turysty w miejscu wypoczynku.

19. Miernik podaży turystycznej

Tab. Mierniki podaży turystycznej

Miernik podaży turystycznej	Przykładowe elementy miernika
Walory turystyczne obszaru	1. liczba walorów przyrodniczych (jezior, rzek, wulkanów, parków i ogrodów) 2. powierzchnia przyrodniczych obszarów chronionych 3. liczba walorów czy też wartości kulturowych, tj: - zabytki - muzea, galerie, - wystawy, festiwale,
Baza noclegowa	- liczba obiektów noclegowych - liczba miejsc w obiektach noclegowych
Transport	1. sieć transportowa - koleje - komunikacja autobusowa - porty i linie lotnicze - żegluga i przystanie rzeczne 2. liczba i rodzaje środków transportu 3. częstotliwość połączeń 4. długość i jakość dróg
Baza gastronomiczna	- liczba obiektów gastronomicznych - liczba miejsc w obiektach gastronomicznych
Baza uzupełniająca	- liczba obiektów towarzyszących (pływalni, pól golfowych, lodowisk, sklepów z pamiątkami, ect.)

20. Potrzeby turystyczne w piramidzie Maslowa

- Wyższego rzędu - których podstawą jest chęć zagospodarowania czasu wolnego i poznania świata.

Mogą mieć charakter:

- fizyczny - odpoczynek relax, aktywność, przygoda, zdrowie

- kulturalna - edukacja, historia, polityka, sztuka, religia, natura

Potrzeby bytowe - występują niezależnie od tego czy podróżujemy czy nie

21. Czynniki stymulujące rozwój turystyki w skali międzynarodowej

Czynniki które determinują wyjazdy turystów do krajów recepcji można podzielić na 6 grup:

• Ekonomiczne - czynniki ekonomiczne oddziałuja na wielkośc turystyki z dwóch stron. Z jednej strony konsekwencji hierarchi potrzeb jest fakt, że na turystykę masową mogą sobie pozwolić społeczeństwa bogate. Z drugiej strony turysta jako kraj recepcji wybiera najczęściej kraj rozwinięty ekonomicznie z odpowiednia infrastrukturą, która będzie wstanie zaspokoić jego potrzeby. Czynnikiem ekonomicznym są też wahania kursów walutowych.

• Polityczny - czynniki polityczne są utożsamiane z ryzykiem, jakie ponosi turysta decydując się na wyjazd do innego kraju. Może to być wojna, która z reguły uniemożliwia produkcje usług turystycznych. Może to być niebezpieczeństwo ataków terrorystycznych lub epidemia.

• Administracyjna - do czynników administracyjnych można zaliczyć: obowiązek posiadania paszportu przy wyjazdach zagranicznych, obowiązek wizowy, meldunku, konieczność wymiany walut, formalności celne, kontrolne paszportowe itp.

• Społeczno - kulturowe - czynniki te stanowią o atrakcyjności danego kraju i są w dużej mierze ukształtowane przez historie. Należą do nich np. utrwalony wizerunek potraw narodowych a także charakterystyczne zabytki jako składniki kultury, które również maja wpływ na wielkość popytu turystycznego w danym kraju.

• Geograficzne - do czynników zalicza się położenie kraju oraz środowisko naturalne i w tym przypadku trudna jest kreacja tych czynników. Możliwa jest jedna jest ich właściwa pielęgnacja i wykorzystanie. Odległości od krajów emisji turystycznej nie można zmienić ale można ułatwić warunki podróżowania( nowe lotniska, zniesienie wiz). Ważnymi elementami jest infrastruktura turystyczna i klimat.

• Pozostałe - składają się przede wszystkim preferencje i moda, które bardzo trudno przewidzieć.

• Turystyka w gospodarce światowej

Ekonomiczne znaczenie przemysłu turystycznego na świecie. Turystyka jest w skali globalnej jest największym i najszybciej rozwijającym się przemysłem. Każdy z nas potrzebuje trochę odpoczynku od codzienności, od domowych obowiązków, od pracy. Dlatego gdy tylko mamy ten czas wolny staramy się go wykorzystać na kontakt z naturą, wyjeżdżamy nad morze, w góry, jeziora, a gdy na to nas nie stać po prostu udajemy się na spacery po lasach.Turystyka jako przemysł zatrudnia co 9 osobę na świecie. W ostatnim dziesięcioleciu wzrost zatrudnienia wyniósł 50,9% w tej gałęzi gospodarki. Według ocen WTO, każde miejsce w przemyśle turystycznym to trzy miejsca pracy w gospodarce.

23. Gospodarka turystyczna i przemysł turystyczny

Gospodarkaturystyczna oraz przemysl turystyczny są zbliżone znaczeniowo, ale różnie interpretowane.

W.W Gaworecki określa gospodarkę turystyczną jako „ kompleks różnorodnych funkcji gospodarczych i społecznych bezpośrednio lub pośrednio rozwijanych w celu zaspokajania wzrastającego zapotrzebowania człowieka na dobra i usługi turystyczne”

Zdaniem niektórych autorów pojęcie przemysł turystyczny nie jest tożsame z pojęciem gospodarka turystyczna z tego powodu, że dotyczy wyłącznie sfery wytwarzania dóbr i usług turystycznych i obrotu nimi (podaży), podczas gdy gospodarka turystyczna oprócz podaży obejmuje także całą sferę konsumpcji turystycznej (popytu). S. Wodejko również uważa, że pojęcie gospodarki turystycznej jest szersze, gdyż poza przemysłem turystycznym, czyli przedsiębiorstwami i obiektami oferującymi urządzenia i usługi dla turystów, obejmuje także branże związane z turystyką, takie jak transport, handel, rekreacja i kultura.

W.W. Gaworecki uważa z kolei, że gospodarkę turystyczną i przemysł turystyczny można traktować jako synonimy; sam jednocześnie skłania się bardziej do określenia gospodarka turystyczna. Pierwszy raz terminu gospodarka turystyczna użyto w 1883 roku w czasie Kongresu Turystycznego
w Grazu (Austria).

24. Rynek turystyczny pojęcie i struktura

25. Rynek 3 pojęcia i struktura na podstawie Polski

26. Charakterystyka rynku turystycznego na przykładzie Polski

27. Charakterystyka rynku turystycznego na podstawie woj. Kujawsko-Pomorskiego

28. Charakterystyka rynku turystycznego na przykładzie Torunia

Toruń

Struktura demograficzna:

- wiek przedprodukcyjny 48 406 osób

- wiek produkcyjny 131 861 osób

- wiek poprodukcyjny 25 891 osób

Bezrobocie

- liczba bezrobotnych 8 086 osób

- stopa bezrobocia 7,9%

Pracujący

Ogółem 75 096 osób

- w sektorze publicznym 33 164 osoby

- w sektorze prywatnym 41 932 osoby

- kobiety 36 340

- mężczyźni 38 756

Według stanu na 31 lipca 2005 w Toruniu jest 29 obiektów noclegowych o łącznej liczbie 2 122 miejsc noclegowych, noclegowych tym:

- 1 312 miejsc całorocznych

- 810 miejsc sezonowych

Najwięcej jest miejsc w hotelach o wysokim i średnim standardzie- 702 miejsc noclegowych. Pozostałe hotele dysponują 436 miejscami noclegowymi.

W Toruniu udzielono 217,7 tys. Noclegów, Noclegów tym 53,5 tys. Gościom zagranicznym. W tym czasie z noclegów w mieście skorzystało 116 262 osoby, w tym 29 157 osób stanowili turyści zagraniczni.

Roczna wielkość ruchu turystycznego wynosi ok. 1 180tys. Osób. Średnio w ciągu roku jest to 3,3 tys. Osób dziennie. W maju, czerwcu i wrześniu jest największe nasilenie ruchu turystycznego- 7-8 tys osób dziennie.

Wizytówki Torunia:

- 65% kojarzy z Kopernikiem -46% z piernikami -9,4% Starówka -9.4 UMK -8,5% zabytki 8,1% gotyk -4,2% osobiste -3,4% historia

Przyjeżdżający do Torunia:

- turyści polscy stanowią 72%

- turyści zagraniczni 28%

29. Ekonomiczna ranga turystyki

Strona podażowa:

• Sektory branży turystycznej

• Zatrudnienie

• Inwestycje

• Rozwój technologiczny

• Dochody podmiotów turystycznych

• Eksport

Strona popytowa

• Wydatki gospodarstw domowych

• Wydatki państwa

• Wydatki przedsiębiorstw

• Import

Sektor rządowy i samorządowy

• Wytwarzany PKB

• Wpływy podatkowe bezpośrednie i pośrednie

• Efekt mnożnikowy

30. Alokacja ofert turystycznych

31. Turystyka w strategii rozwoju lokalnego i regionalnego

32. Omówić pojęcia obszaru recepcji turystycznej i jego struktura

33. Omówić pojęcie obszar generujący ruch turystyczny i czynniki kształtujące

34. Polityka turystyczna

Polityka turystyczna (jako polityka sektorowa) jest przedstawiana w literaturze
ekonomicznej za pomocą wielu definicji. Celem polityki turystycznej jest m.in. stworzenie silnego ekonomicznie, zorientowanego na rynek sektora turystycznego, opartego na prywatnej
własności i inicjatywie, wspieranego przez różnorodne działania administracyjne i samo-
rządowe. Silny ekonomicznie sektor turystyczny to przede wszystkim taki, który potrafi
sprostać konkurencji na rynku międzynarodowym (globalnym) i utrzymać popyt na
turystykę krajową. Działania takie nie mogą się obyć bez rozwoju infrastruktury
turystycznej, który wymaga działań wspierających ze strony administracji państwowej.

Polityka turystyczna jest to także działalność polegająca na określaniu celów
ekonomicznych, politycznych, społecznych i kulturalnych związanych z rozwojem
turystyki, uzyskiwaniu wszechstronnych pozytywnych efektów wynikających z istnienia
popytu i podaży, dążeniu do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie uprawiania
turystyki i precyzowaniu niezbędnych do tego środków⁷.

Zadania polityki turystycznej mogą być realizowane przez:

• Podmioty międzynarodowe (np. Światowa Organizacja Turystyki - UN WTO⁸,
  Komitet ds. Turystyki Unii Europejskiej, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Roz-
  woju - OECD),

• Państwowe organy ustawodawcze i wykonawcze,

• Organizacje samorządowo-turystyczne, instytucje i inne podmioty wspierające
  rozwój turystyki,

• Lokalne i regionalne podmioty polityki turystycznej.

35. Efekt mnożnikowy w turystyce

Turystyka przyczynia się do powstawania tzw. Efektów mnożnikowych w gospodarce. Efekt mnożnikowy jest to zjawisko o charakterze sprężenia zwrotnego polegające na rozwoju wielu przedsiębiorstw. Pod wpływem dodatkowego popytu konsumpcji i zapotrzebowania powstają warunki uruchomienia lub rozbudowy jakiegoś przedsiębiorstwa. Efekt mnożnikowy jest korzystny dla rozwoju lokalnej gospodarki.

Popyt powoduje zwiększenie podaży, podaż zwiększa inwestycje, inwestycje zwiększają produkcję, produkcja daje nowe miejsca pracy, zatrudnienie zwiększa dochody pracowników a Ci tworzą wtórny popyt.

Efekt mnożnikowy w turystyce jest tym większy, im więcej środków pieniężnych płynących z turystyki zwiększa swoich właścicieli, ponieważ w ten sposób wywołują one większa produkcje towarów i usług w danym regionie lub panstwie.

36. Turystyka w bilanse handlowym na przykładzie Polski

37. Alokacja czynników wytwornych w turystyce

38. Właściwości popytu turystycznego

Popyt turystyczny ma charakter indywidualny, realizowany przez jednostki stanowiące gospodarstwo domowe lub jego część. Zależność od czynników irracjonalnych.

Popyt turystyczny jest zjawiskiem złożonym ma to odbicie w elastyczności cenowej, wynika ze struktury potrzeb turystycznych. Popyt turystyczny jest bardzo podatny na propagandę i reklamę, często reklama decyduje o wyborze miejsca wypoczynku. Popyt turystyczny charakteryzuje się sezonowością uzależniana głównie od warunków klimatycznych. Popyt turystyczny charakteryzuje się dużą wrażliwością na wahania koniunktury .

39. Właściwości podaży turystycznej

Właściwości podaży turystycznej wynikają z właściwości usług, ponieważ te decydują o podaży turystycznej i generalnie o produkcie turystycznym kraju regionu, czy miejscowości.

- nieprzenośna,

- nierozdzielna

40. Kryteria segmentacji rynku turystycznego

W praktyce wystepuje wiele kryteriów segmentacji rynku turystycznego. Do najważniejszych należą:

• Rodzaj usług,

• Rodzaje i formy turystyki,

• Cechy demograficzne i społeczno - zawodowe potencjalnych turystów

• Kryteria czasowe i przestrzenne

• Pojecie rynek sprzedawcy odniesienie do rynku w Bydgoszczy

Rynek sprzedawcy charakteryzuje się długotrwałą przewagą popytu nad podażą. Sprzedawca znajduje się w korzystniejszej sytuacji przetargowej nad kupującym. W określonych sytuacjach może to prowadzić nawet do różnych sytuacji patologicznych.

42. Pojecie rynek nabywcy odniesienie do rynku w Bydgoszczy

Rynek nabywcy charakteryzuje się nadwyżką podaży nad popytem. Kupujący znajduje się w sytuacji uprzywilejowanej wobec sprzedawcy. Wymusza to w sposób naturalny troszczenie się o klienta i podejmowanie różnych działań konkurencyjnych.

43. Funkcja rynkowa konsumpcji turystycznej

Funkcja rynkowa konsumpcji polega na powodowaniu zapotrzebowa-
nia na określone dobra i usługi, co wpływa na rozwój podaży i ogólnie na
rozwój gospodarczy Taką rolę odgrywa też konsumpcja dóbr i usług tury-
stycznych. Wielkości struktura konsumpcji stanowią element struktury go-
spodarczej kraju, od niej zaś w dużej mierze zależy rozwój gospodarki. Wiel-
kość i struktura konsumpcji w gospodarstwach domowych należących do
różnych grup społeczno-ekonomicznych odpowiadają ukształtowanym przy-
zwyczajeniom i upodobaniom. Wzorce te nie są czymś stałym i niezmien-
nym, mogą się zmieniać pod wpływem różnych czynników. Turystyka jest
jednym z tych czynników, który zmienia wielkość i strukturę konsumpcji
wielu gospodarstw domowych.

Związek turystyki z wielkością i strukturą konsumpcji jest bardzo ścisły
i przejawia się w problematyce czasu wolnego od pracy. Czas ten jest
w zasadzie przeznaczony na konsumpcję, a zatem w pewnej mierze także
na rozmaite rodzaje i formy turystyki, na uprawianie sportu, dokształcanie
się, lekturę, dodatkową pracę zawodową oraz na inne rodzaje działalności.
Turystyka stanowi więc element składowy konsumpcji jako jedna z form spędzania czasu wolnego od pracy - i w ten sposób występuje w konsumpcji indywidualnej i zbiorowej.

44. Dobra substytucyjne i komplementarne na podstawie turystyki- przykłady

To towary i usługi spełniające podobne bądź zupełnie pokrywające się funkcje np. Hotel i pensjonat, mają podobne zastosowanie i właściwości.

Komplementarność polaga na tym, że jedną potrzebę zaspokajać możemy jedynie za pomoca całej wiązki dóbr i usług, jest istotą turystyki np. Baza noclegowa, gastronomiczna itp.

45. Próg rentowności

Próg rentowności jest to taka sytuacja w przedsiębiorstwie, gdy przychody ze sprzedaży zrównują się z poniesionymi kosztami całkowitymi.

PR=PS-KC

PS - przychody ze sprzedaży

KC- koszty całkowite

46. Koszty stałe i zmienne przykłady w turystyce

Koszty stałe to takie składniki kosztów całkowitych, które przy danym okresie czasu i przy określonej działalności firmy nie zmieniają się ( są to wydatki firmy: czynsz, wynagrodzenie pracowników, opłaty itp. Których wysokość nie zależy od wysokości obrotu).

Koszty zmienne to takie składnik kosztów całkowitych które zmieniają się wraz ze zmiana rozmiaru produkcji ( to wydatki firmy, które zmienią się w bezpośredniej zależności od poziomów obrotów np. koszty surowców i zapasów naprawy konserwacja, hotelowe gdżety, materiały biurowe)

47. Otoczenie bliższe i dalsze przedsiębiorstwa

Początkowo uwaga zarządzających przedsiębiorstwem skierowana była na jego wewnętrzną

organizację i wewnętrzne stosunki.

Pojęcie otoczenia organizacji, zwanego niekiedy jej środowiskiem (dotyczy oczywiście także

przedsiębiorstwa) upowszechnia cybernetyka i oparta na niej koncepcja zarządzania

systemowego.











Bliższe i dalsze otoczenie przedsiębiorstwa




Otoczenie dalsze









Otoczenie bliższe (bezpośrednie) obejmuje wszystkie systemy, z którymi przedsiębiorstwo
jest w bezpośrednich stosunkach, np. rynek, kontrahenci, kredytodawcy.

Otoczenie dalsze(pośrednie) nazywane MAKROOTOCZENIEM przedstawia systemy, z
którymi przedsiębiorstwo ma pośrednie stosunki: sytuacja społeczna kraju, polityka lub
system prawny. Granice bezpośredniego otoczenia organizacji są niewyraźne i coraz bardziej
zatarte, a ponadto ulegają ciągłym, ewolucyjnym i rewolucyjnym zmianom.

48. Struktura produktu turystycznego

• Można wyróżnić 3 podstawowe składniki produktu turystycznego:

- rdzeń produktu

- produkt rzeczywisty

- produkt poszerzony (powiększony)

• Rdzeń produktu - jest rdzeniem korzyści związanym z głównym motywem podróżowania. Rdzeniem może być zaspokojenie potrzeby wypoczynku, zwiedzenie interesującego miasta. Realizacja tego celu wymaga usługowej kompozycji, zawierającej usługi i dobra zaspokajające potrzebę podstawową i potrzeby komplementarne.

• Produkt rzeczywisty - zawiera składniki warunkujące realizację wyjazdu, takie jak: przejazdy, noclegi, posiłki. Jego skład jest zmienny, zależny od poziomu rozwoju usług, rodzaju wyjazdu, wymagań konsumentów.

• Produkt poszerzony - stanowią elementy decydujące o wyróżnieniu produktu na rynku, o jego atrakcyjności i konkurencyjności. Są to elementy, o które produkt jest wzbogacony np. dodatkowe wycieczki fakultatywne.

49. Integracja pozioma i pionowa

Integracja pozioma występuje wtedy gdy łączą się dwie firmy w tym samym profilu działalności. Korzyści maja wynikać ze skali produkcji, które redukują koszty. Głównym celem jest zwiekszenie udziału w rynku, kótry powoduje wzrost marży i sprzedaż, np. Alianse Lotnicze, Tui, Scan Holiday.

Integracja pionowa występuje wtedy gdy firma przejmuje kontrole nad swoim dostawcą, dystrybutorem lub sprzedawcą swoich produktów. Efektami w tym wypadku mogą być: pełna kontrola nad cały procesem produkcji, kontrola nad ceną i wielkością sprzedaży produktów np. Word of TUI.

50. MNE motywy ich powstawania

MNE to takie przedsiębiorstwa, które produkują lub posiadaą zaplecze do świadczenia usług
w więcej niż jednym kraju. MNE posiada swoją główną siedzibę (headąuarter) w kraju swego

pochodzenia (parent country) i rozszerza swoją działalność do co najmniej jeszcze jednego kraju
{host country).
Siedziby największych światowych Przedsiębiorstw Ponadnarodowych to: USA, Wielka

Brytania, Niemcy, Japonia oraz Hong Kong.


Szczegółowe motywy ekspansji MNE na skalę międzynarodową to:

• niższe koszty pracy (lower labour costs )

• niższe pozostałe koszty (lower other costs )

• wykorzystanie „ krajowych diamentów ( ' exploiting ⁽national diamonds ⁽)

• korzyści marketingowe (marketing advantages )

• ekonomie skali, integracja oraz konkurencja (scale economies, integration and
  competińon )

• przedłużenie cyklu żywotności produktu (extension ofproduct life cycles )

• omijanie taryf celnych (tarriff avoidance )

• zachęty do inwestowania zaoferowane przez kraj inwestowania (incentives in host
  economies )

51. Globalizacja

Globalizacja (globalization) jest charakterystycznym trendem światowej ekonomii lat

osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX-go wieku..

Globalizacja oznacza, że usługi oraz dobra są w coraz większym stopniu produkowane i

sprzedawane poza granicami krajowych ekonomii

52. Wejścia realne

Wejścia realne, rzeczywiste, materialne i nie materialne zasoby spływające, wchodzące do przedsiębiorstwa z otoczenia np. materiały, surowce, maszyny, technologie, prawa autorskie i siła robocza

53. Wyjścia realne

Wszelkie przejawy materialne i nie materialne działalności przedsiębiorstwa - produkty i inne usługi ( podstawowe, uboczne)

Przeżycia wrażenia i marzenia

Potrzeba zmiany środowiska

Zakwaterowanie

Wyżywienie

Walory turystyczne

Regeneracja

.

Otoczenie bliższe

---