TEMAT: INSPEKCJE

Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych zaczęła swoją funkcję w roku 2003.01.01., na mocy ustawy z roku 2000 dnia 21 grudnia, o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Jest to zawarte w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 z poz. zm. Ustawa o Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych zawiera w sobie 7 rozdziałów i 49 artykułów. Rozdziały dotyczą: 1 - Przepisów Ogólnych, 2 - Jakości handlowej, 3 - Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, 4 - Postępowania kontrolnego, 5 - Przepisów karnych, 6 - Zmiany w przepisach obowiązujących, oraz 7 - Przepisów przejściowych i końcowych.

Artykuł 17 ustawy z dnia 21.12.2001r. mówi, iż inspekcja ta zajmuje się przede wszystkim:

1. Nadzorem artykułów rolno-spożywczych - czyli kontrolą jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zarówno tych wywożonych z kraju jak i sprowadzanych zza granicy, wydawaniem świadectw i dokonywaniem oceny w zakresie jakości handlowej, powiadamianiem punktu krajowego w sprawach bezpieczeństwa, czyli np. o realnym zagrożeniu ze strony produktów żywnościowych oraz o zwierzętach, czym były żywione. Zajmuje się ona również kontrolą artykułów rolno-spożywczych, które posiadają zarejestrowane oznaczenia graficzne, świadectwa albo oznaczenia pochodzenia

2. Kontrolą warunków składowania i transportu w jakim przebywają artykuły rolno-spożywcze

3. Analizowaniem informacji o statusie na rynkach rolniczych

4. Współpracą z różnymi organami czyli: organami administracji rządowej w województwie, innymi inspekcjami, urzędami celnymi, policją oraz jednostkami które realizują politykę rolną państwa

5. Kontakt z instytucjami pełniącymi funkcję agencji płatniczych

6. Przeprowadzanie szkoleń

7. Współpraca z jednostkami urzędowymi innych państw w zakresie kontroli jakości, oraz współpraca na zasadzie wymiany próbek towaru lub informacji na ich temat

Artykuł 31.1 ustawy z dnia 21.12.2001r. mówi o ocenie dokonywanej na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy:

Ocena zaczyna się od sprawdzenia czy artykuł spełnia wymagania w zakresie jakości handlowej, określonej w przepisach. Następnie wojewódzki inspektor wydaje świadectwo jakości. Oczywiście za dokonanie oceny, badań laboratoryjnych oraz świadectwa pobiera się opłatę. Następnym zadaniem tejże inspekcji jest kontrola. Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 21.12.2001r. kontrola jakości ma na celu sprawdzenie, czy artykuły spełniają wymagania określone w przepisach, oraz przez producenta i czy są składowane i transportowane w sposób zapewniający zachowanie jakości handlowej. Kontrola ta obejmuje: sprawdzanie dokumentów, atestów jakościowych, sprawdzanie opakowań, oznakowań, prezencji, przechowywania i transportu produktu, oględziny produktu, pobieranie próbek, ustalanie klasy jakości oraz sprawdzanie sposobu produkcji danego artykułu rolno-spożywczego. Wojewódzki inspektor, po wykryciu niezgodności może: zakazać wprowadzenia produktu do obrotu, przekazać produkt do likwidacji na koszt właściciela, zakazać składowania produktu oraz może produkt przeklasyfikować do klasy niższej.

Państwowa Inspekcja Farmaceutyczna posiada dwa podpunkty z których wynikają jej działania. Pierwszym jest ustawa z dnia 6 września 2001r. o Prawie Farmaceutycznym, a w szczególności dotyczy rozdziału 8 o Inspekcji Farmaceutycznej, natomiast drugim jest ustawa z dnia 24 kwietnia 1997r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Inspekcja Farmaceutyczna zajmuje się głównie sprawowaniem nadzoru nad warunkami wytwarzania produktów leczniczych, nad jakością i obrotem produktami leczniczymi. Decyzje jakie podejmują Organy Inspekcji Farmaceutycznej to:

1. Wstrzymanie lub wycofanie z obrotu danego produktu leczniczego w przypadku stwierdzenia niedopuszczenia do obrotu w Polsce, lub że dany produkt nie odpowiada ustaleniom jakościowym

2. Wycofanie produktu którym obrót w placówkach farmaceutycznych jest niedozwolony

3. Odmowa lub cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki, na wytwarzanie produktów leczniczych bądź na obrót nimi

4. Skierowanie produktu leczniczego na badania jakościowe

Główne zadania Inspekcji Farmaceutycznej (art. 109):

1. Kontrolowanie warunków wytwarzania produktów, transportu, przeładunku oraz miejsca przechowywania

2. Sprawowanie ścisłego nadzoru nad jakością danych wyrobów leczniczych

3. Kontrolowanie placówek zajmujących się handlem produktami leczniczymi

4. Kontrolowanie właściwego oznakowania oraz reklamy danego produktu

5. Kontrolowanie obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi

6. Współpraca ze specjalistycznymi zespołami konsultantów

7. Wystawianie opinii przydatności leku

8. Współpraca z samorządem lekarskim

9. Prowadzenie rejestru aptek oraz hurtowni i wytwórni farmaceutycznych

10. Wydawanie opinii na temat aptek

W zakresie narkomani wydawanie zezwoleń należy do Głównego Inspektora Farmaceutycznego, który kieruje się przepisami Jednolitej Konwencji o środkach odurzających z roku 1961, Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 roku oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z roku 1988.

Inspekcja Handlowa bazuje na ustawie z dnia 25 lutego 1958roku. Zajmuje się ona głównie działaniami, które mają na celu poprawę sytuacji rynkowej klienta oraz zapewnieniem bezpieczeństwa konsumpcji. Zadaniami równie ważnymi tej inspekcji są: prowadzenie centralnych i wojewódzki laboratoriów, prowadzenie polubownego sądownictwa konsumenckiego, prowadzenie poradnictwa. Instytucja ta kontroluje: legalność i rzetelność postępowania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą, produkty które znajdują się w obrocie handlowym oraz przestrzeganie przez sprzedawców przepisów o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

Inspekcja kontrolną przeprowadza inspektor. Działa on na podstawie pisemnego upoważnienia które wydaje wojewódzki inspektor handlowy. Inspektor kontrolujący ma prawo nałożyć sankcję i kary.

Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska pochodzi z ustawy z dnia 20 lipca 1991roku. Jest zamieszczona w dzienniku ustaw z 2002roku. Ta inspekcja zajmuje się przede wszystkim:

1. Kontrolą przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz decyzji ustalających warunki użytkowania środowiska

2. Udziałem w postępowaniu dotyczącym lokalizacji inwestycji oraz w przekazywaniu obiektów do użytku, które mogą oddziaływać na środowisko

3. Kontrola eksploatacji materiałów szkodliwych dla środowiska

4. Decyzje wstrzymujące działalność, która narusza zasady ochrony środowiska, lub korzystania z przestrzeni środowiska

5. Współdziałanie z innymi organami kontrolnymi, organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości, oraz organami administracji rządowej i państwowej w sprawie ochrony środowiska

6. Organizowanie państwowego monitoringu środowiska

7. Wdrażanie metod analityczno-badawczych i kontrolno-pomiarowych

8. Kontrola przestrzegania przepisów

9. Nadzór nad korzystaniem z przestrzeni środowiska oraz nad wykonywaniem określonych zadań

10. Kontrola recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji

Głównymi organami zajmującymi się ochroną środowiska są Główny Inspektor Ochrony Środowiska oraz wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Państwowa Inspekcja Pracy jest organem powołanym do sprawowania nadzoru i kontroli przestrzegania prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów dotyczących legalności zatrudnieni. Inspekcja ta opiera sie na ustawie z dnia 6 marca 1981 roku w dzienniku ustaw z 2001r., oraz z dnia 13 kwietnia 2007r., w dzienniku ustaw z roku 2007. Do głównych zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy:
1) Nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy w szczególności:
a) przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy
b) przepisów dotyczących stosunku pracy
c) wynagrodzenia za pracę
d) czasu pracy, urlopów, uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych i osób niepełnosprawnych
2) kontrola przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy projektowaniu budowy, przebudowy i modernizacji zakładów pracy
3) kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, wykonywania działalności oraz kontrola przestrzegania obowiązku:
-informowania powiatowych urzędów pracy o zatrudnieniu bezrobotnego lub powierzeniu mu wykonywania innej pracy zarobkowej,
-informowania powiatowych urzędów pracy przez bezrobotnych o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności,
-opłacania składek na Fundusz Pracy;
4) kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców;
5) uczestnictwo w przejmowaniu do eksploatacji wybudowanych lub przebudowanych obiektów budowlanych albo ich części w zakresie ustalonym w odrębnych przepisach;
6) kontrola wyrobów wprowadzanych do obrotu pod względem spełniania przez nie wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w odrębnych przepisach;
7) podejmowanie działań polegających na zapobieganiu i eliminowaniu zagrożeń w środowisku pracy, a w szczególności:
a) badanie i analizowanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz kontrola stosowania środków zapobiegających tym wypadkom,
c) inicjowanie prac badawczych w dziedzinie przestrzegania prawa pracy, a w szczególności bezpieczeństwa i higieny pracy,
d) inicjowanie przedsięwzięć w sprawach ochrony pracy w rolnictwie indywidualnym,
e) udzielanie porad i informacji technicznych służących eliminowaniu zagrożeń dla życia i zdrowia pracowników, a także porad i informacji w zakresie przestrzegania prawa pracy;
8) prawo wnoszenia powództw, a za zgodą osoby zainteresowanej - uczestnictwo w postępowaniu przed sądem pracy, w sprawach o ustalenie istnienia stosunku pracy.

Społeczna Inspekcja Pracy - podstawowym aktem prawnym regulującym działalność Społecznej Inspekcji Pracy, jest ustawa z dnia 24 czerwca 1983 r. o społecznej inspekcji pracy. Obok Państwowej Inspekcji Pracy do nadzoru i kontroli przestrzegania przepisów prawa pracy upoważniona jest społeczna inspekcja pracy. Kieruje nią zakładowa organizacja związkowa. Społecznym nadzorem mogą być zatem objęte tylko te przedsiębiorstwa, w których działają związki zawodowe. Społeczni inspektorzy wybierani są spośród pracowników danego zakładu. Społeczna inspekcja pracy jest organem całej załogi, a nie - jak się czasem uważa - organem tylko związków zawodowych. Społeczna Inspekcja Pracy, reprezentuje bowiem interesy wszystkich pracowników. Społeczny inspektor pracy:

1. sprawuje kontrolę stanu budynków, maszyn, urządzeń technicznych i sanitarnych oraz procesów technologicznych z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy,

2. kontroluje przestrzeganie przepisów prawa pracy, w tym postanowień układów zbiorowych i regulaminów pracy, w szczególności w zakresie BHP, ochrony pracy kobiet, młodocianych i niepełnosprawnych, urlopów i czasu pracy, świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,

3. uczestniczy w kontroli przestrzegania w zakładzie pracy przepisów dotyczących ochrony środowiska naturalnego,

4. bierze udział w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz w analizowaniu przyczyn powstawania tych wypadków, a także zachorowań na choroby zawodowe i inne schorzenia wywołane warunkami środowiska pracy,

5. kontroluje stosowanie przez zakład pracy właściwych środków zapobiegawczych,

6. uczestniczy w przeprowadzaniu społecznych przeglądów warunków pracy,

7. opiniuje projekty planów poprawy warunków bhp i planów rehabilitacji zawodowej,

8. podejmuje działania na rzecz aktywnego udziału pracowników w kształtowaniu właściwych warunków bhp.

Następnie, społeczny inspektor pracy ma prawo:

1. wstępu w każdym czasie do pomieszczeń i urządzeń zakładu pracy w celu przeprowadzenia kontroli,

2. żądania od pracodawcy i pracowników udzielenia informacji oraz okazania dokumentów w sprawach wchodzących w zakres przeprowadzanej kontroli.

Następny punkt, to Inspekcja Transportu Drogowego. Inspekcja ta oparta jest na ustawie z dnia 6 września 2001 roku, o Transporcie Drogowym. Cały rozdział 9 jest poświecony wyżej wymienionej Inspekcji . Do zadań Inspekcji należy kontrola ( Art. 50 ) :

1) dokumentów związanych z wykonywaniem transportu drogowego, lub przewozów na potrzeby własne, oraz przestrzegania warunków w nich określonych;

2) dokumentów przewozowych związanych z wykonywaniem transportu drogowego lub przewozów na potrzeby własne, o których mowa w art. 1;

3) ruchu drogowego w zakresie transportu,

5) przestrzegania szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt;

6) przestrzegania zasad i warunków dotyczących przewozu drogowego towarów niebezpiecznych; 7) stanu technicznego pojazdów wykonujących transport drogowy;

Inspektor wykonując zadania, o których mowa w art. 50 wyżej wymienionych , ma prawo do:

1) wstępu do pojazdu;

2) kontroli dokumentów;

a) kontroli karty kierowcy i karty przedsiębiorstwa;

b) kontroli zainstalowanych w pojeździe urządzeń pomiarowo-kontrolnych lub tachografu cyfrowego;

Celem prowadzenia kontroli poprzez Inspekcje transportu Drogowego jest:

- poprawa bezpieczeństwa w ruchu drogowym;

- przeciwdziałanie degradacji dróg;

- oddziaływanie na przedsiębiorców w celu przestrzegania przez nich prawa;

- przeciwdziałanie nieuczciwej konkurencji w transporcie drogowym;

- poprawa jakości świadczonych usług.

Inspekcja Weterynaryjna - opiera sie na ustawie z dnia 29 stycznia 2004 roku . Już w artykule 3 możemy znaleźć zadania Inspekcji:

1. Inspekcja realizuje zadania z zakresu ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego.

2. Inspekcja wykonuje swoje zadania w szczególności przez:

a) zwalczanie: chorób zakaźnych zwierząt, w tym zapobieganie wystąpieniu, wykrywanie i likwidowanie ognisk tych chorób,

b) monitorowanie zakażeń zwierząt;

c) badanie zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego;

d) przeprowadzanie:

- weterynaryjnej kontroli granicznej,

- kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu;

e) Sprawowanie nadzoru nad:

- bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, w tym nad wymaganiami weterynaryjnymi przy ich produkcji, umieszczaniu na rynku oraz sprzedaży bezpośredniej,

- wprowadzaniem na rynek zwierząt i ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego,

- wytwarzaniem, obrotem i stosowaniem środków żywienia zwierząt,

- zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz jakością zdrowotną materiału biologicznego,

- obrotem produktami leczniczymi weterynaryjnymi, wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt oraz warunkami ich wytwarzania,

- wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych,

- przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt,

f) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt,

g) prowadzenie wymiany informacji w ramach systemów wymiany informacji, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej.

Najważniejszymi organami inspekcji weterynaryjnej są przede wszystkim:

- główny lekarz weterynarii

- wojewódzki lekarz weterynarii

- powiatowy lekarz weterynarii

- graniczny lekarz weterynarii

Zadania organów Inspekcji wykonują LEKARZE WETERYNARII.

Następnym podpunktem jest Inspektor do Spraw substancji i Preparatów Chemicznych. Ustawa pochodzi z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych. Wymagania jakie musi spełniać osoba fizyczna na stanowisko Inspektora to:

  1)   posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

  2)   jest obywatelem polskim;

  3)   korzysta z pełni praw publicznych;

  4)   nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

  5)   posiada kompetencje kierownicze;

  6)   posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;

  7)   posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Inspektora. Procedura naboru Inspektora wygląda następująco:

1. Nabór na stanowisko Inspektora przeprowadza zespół, powołany przez ministra zdrowia, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów.

2. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, oraz kompetencje kierownicze.

3. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę fizyczną niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.

4. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 3, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.

5. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia ministrowi zdrowia.

Do kompetencji i zadań inspektora należy:

  a)   gromadzenie danych dotyczących preparatów niebezpiecznych;

  b)   udostępnianie danych dotyczących substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych służbom medycznym i ratowniczym;

  c)   współpraca z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z Komisją Europejską w sprawach dotyczących wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów;

  d)   współpraca z innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej, Konfederacją Szwajcarską lub państwami członkowskimi Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Komisją Europejską w przepisach Unii Europejskiej dotyczących detergentów;

  e)   utworzenie i prowadzenie Krajowego Centrum Informacyjnego.

  f)   współpraca z organizacjami międzynarodowymi dotycząca substancji i preparatów;

  g)   przyjmowanie i gromadzenie danych dotyczących przeciwdziałaniu narkomanii;

  h)   wykonywanie wszystkich niezbędnych zadań nałożonych przez ministra zdrowia.

Inspektor realizuje swoje zadania przy pomocy Biura do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych, którym kieruje i reprezentuje je na zewnątrz. Szczegółowe zadania i uprawnienia Inspektora oraz organizację Biura określa statut nadany, przez ministra zdrowia.

Kolejnym zagadnieniem są Inspektorzy Rybołówstwa Morskiego. W ustawie z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie zawarte są kompetencje i prawa inspektorów. Głównymi organami rybołówstwa morskiego są:

  1)   minister rolnictwa;

  2)   okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego .

Do kompetencji i zadań Inspektorów Rybołówstwa Morskiego Należą:

1. Współdziałanie z różnymi instytucjami w kraju np. z organami Państwowej Straży Rybackiej, Instytucjami Weterynaryjnymi, z Inspekcją Kontroli Jakości Handlowej, Policji i Straży Granicznej

2. Kontrolowanie statków rybackich które mają styczność z handlem

3. Zapobieganie i zwalczanie obrotu organizmami wodnymi

4. Karanie grzywną osób prowadzących łowy organizmów żywych dla rozrywki i rekreacji

Dodatkowe Informacje:

1. Okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego podlegają ministrowi rolnictwa.

2. Okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego powołuje i odwołuje minister rolnictwa, po zasięgnięciu opinii miejscowo wojewody.

3. Zastępców okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego powołuje i odwołuje minister rolnictwa, na wniosek okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego.

4. Minister rolnictwa określa terytorialny zakres działania okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego, mając na względzie zwiększenie efektywności ich działania.

Okręgowe inspektoraty rybołówstwa morskiego w Polsce:

  1)   Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Gdyni,

  2)   Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Słupsku,

  3)   Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie.

Inspektorzy Urzędów Żeglugi Śródlądowej - w ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej 3 wyrazy "inspektoraty żeglugi śródlądowej" zastępuje się wyrazami "urzędy żeglugi śródlądowej", plus ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej.

1. Osobami uprawnionymi do wykonywania zadań inspekcyjnych w żegludze śródlądowej są:

  a)   starszy inspektor nadzoru nad żeglugą śródlądową;

  b)   inspektor nadzoru nad żeglugą śródlądową;

  c)  *młodszy inspektor nadzoru nad żeglugą śródlądową.

* Młodszy inspektor nadzoru nad żeglugą śródlądową uprawniony jest do wykonywania zadań inspekcyjnych jedynie pod nadzorem starszego inspektora nadzoru nad żeglugą śródlądową.

Kompetencje Inspektorów Żeglugi Śródlądowej:

1. Inspektor ma prawo wejścia i przebywania na statku, na budowli wodnej służącej żegludze, w porcie, przystani i zimowisku, a także podpływania i cumowania statku inspekcyjnego do tych obiektów.

2. Inspekcję przeprowadza się w miarę możliwości bez uszczerbku dla eksploatacji statku.

3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, kategorie

4. W czasie wykonywania zadań służbowych inspektor ma prawo do:

  a)   kontrolowania, czy statek jest uprawniony do działalności, jaką uprawia, i czy żegluga wykonywana jest zgodnie z przepisami prawa i umowami międzynarodowymi,

  b)   kontroli dokumentów dotyczących statku i załogi oraz przewozowych,

  c)   żądania wyjaśnień i podejmowania wszelkich czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli na pokładzie, w ładowniach i innych pomieszczeniach statku,

  d)   dokonywania wpisów dotyczących przeprowadzonej kontroli w dzienniku pokładowym statku,

  e)   nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia w żegludze śródlądowej.

6. Kierownik statku lub inna osoba odpowiedzialna za statek są obowiązani stosować się do doraźnych zaleceń w zakresie bezpieczeństwa żeglugi wydanych przez inspektora.

Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa - jej pierwsze wzmianki o organizowaniu w Polsce ochrony roślin przez państwo sięgają 1889 r. Wtedy to na podstawie uchwały Sejmu Krajowego z dn. 28 września 1889 r. Wydział Krajowy w Galicji zapoczątkował akcję polegającą na stwierdzaniu stanu zdrowotności pól, rejestracji i zwalczaniu szkodników, jak też przeprowadzaniu badań naukowych chorób i szkodników roślin uprawnych. Od tamtej pory w Polsce organizowało się wiele „akcji” oraz instytucji które zajmowały się ochrona zarówno roślin jak i nasion. Na mocy ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253) z dniem 1 kwietnia 2002 roku została utworzona Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Do 31 marca 2002 roku zadania z tego zakresu realizowały dwie odrębne Inspekcje, tj. Inspekcja Ochrony Roślin i Inspekcja Nasienna. W dniu 1 maja 2004 roku ustawą z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11 poz. 94; Nr 96 poz. 959) Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa stała się Państwową Inspekcją Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Zadania Inspekcji wykonują następujące organy: Organ pierwszy czyli Główny Inspektor, który jest centralnym organem administracji rządowej podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, oraz organ drugi którym jest Wojewoda. Wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora, jako kierownika wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, dowodzi inspekcją.

Każde województwo ma swój wojewódzki inspektorat z wyznaczona siedzibą.

Zadania tej inspekcji to:

a) główne zadanie: przeprowadza obserwacje i kontrole roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w celu ustalenia występowania różnego rodzaju zagrożeń, chorób roślin oraz odstępstw od norm ogólnie przyjętych.

b) Wyznacza organizmy kwarantanne.

c) Dba o przestrzeganie przepisów UE.

Inspektorzy PIORIN'u mogą nakładać grzywne na drodze mandatu karnego.

Następnym organem jest Państwowa Inspekcja Sanitarna (PIS, zwyczajowa nazwa: Sanepid) - wyspecjalizowana instytucja wykonująca zadania z zakresu zdrowia publicznego, poprzez sprawowanie kontroli i nadzoru nad warunkami higieny w różnych dziedzinach życia. Inspekcja gromadzi również dane epidemiologiczne dotyczące niektórych chorób oraz wydaje decyzje w zakresie chorób zawodowych. Główny Inspektorat Sanitarny ustala ogólne kierunki działania Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Inspektoratem kieruje Główny Inspektor Sanitarny, który jest centralnym organem administracji rządowej podległym Ministrowi Zdrowia. Inspekcja ta posiada 3 główne zadania:

a) Nadzór (kontrola)

b) Zapobiegania

c) Analiza i oceny

Państwowa Inspekcja Sanitarna realizuje zadania z zakresu zdrowia publicznego, w szczególności poprzez sprawowanie nadzoru nad warunkami:

- higieny środowiska,

- higieny pracy w zakładach pracy,

- higieny radiacyjnej,

- higieny procesów nauczania i wychowania,

- higieny wypoczynku i rekreacji,

- zdrowotnymi żywności, żywienia i przedmiotów użytku,

- higieniczno-sanitarnymi, jakie powinien spełniać personel medyczny, sprzęt oraz pomieszczenia, w których są udzielane świadczenia zdrowotne

- w celu ochrony zdrowia ludzkiego przed niekorzystnym wpływem szkodliwości i uciążliwości środowiskowych, zapobiegania powstawaniu chorób, w tym chorób zakaźnych i zawodowych.

KAŻDE województwo ma swoją Wojewódzką Stacje Sanitarno-Epidemiologiczną:

Generalny Inspektor Informacji Finansowej jest to jednoosobowy centralny organ administracji państwowej, drugi po Ministrze Finansów organ właściwy w sprawach zapobiegania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu. Inspektor działa na podstawie ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2000 r. Nr 116, poz. 1216). Generalnego Inspektora powołuje i odwołuje na wniosek ministra właściwego do spraw instytucji finansowych Prezes Rady Ministrów. Generalny Inspektor jest podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów. Generalny Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w tym celu w strukturze Ministerstwa Finansów. Do zadań Generalnego Inspektora należy:

1. uzyskiwanie,

2. gromadzenie,

3. przetwarzanie i

4. analizowanie informacji w trybie określonym w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu... oraz podejmowanie działań w celu przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł i przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu, a w szczególności:

* badanie przebiegu transakcji, co do których Generalny Inspektor powziął uzasadnione podejrzenia,

* przeprowadzanie procedury wstrzymania transakcji lub blokady rachunku,

* przekazywanie instytucjom obowiązanym (określonym w art. 2. pkt. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu...) informacji o podmiotach, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mają one związek z popełnianiem aktów terrorystycznych,

* opracowywanie i przekazywanie uprawnionym organom dokumentów uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa,

* inicjowanie i podejmowanie innych działań obejmujących przeciwdziałanie wykorzystywaniu polskiego systemu finansowego do legalizacji dochodów pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, w tym szkolenie pracowników instytucji obowiązanych w zakresie zadań nałożonych na te instytucje,

* sprawowanie kontroli przestrzegania przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu...

* współpraca z zagranicznymi instytucjami zajmującymi się zapobieganiem wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub przeciwdziałaniem finansowaniu terroryzmu.

Generalny Inspektor przedstawia Prezesowi Rady Ministrów roczne sprawozdanie ze swojej działalności w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku, za który składane jest sprawozdanie.

Kolejne zagadnienie to Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (w skrócie GIODO). Jest to organ do spraw ochrony danych osobowych działający na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Kontroluje zgodność przetwarzania danych z przepisami ustawy, wydaje decyzje administracyjne i rozpatruje skargi w sprawach wykonania przepisów o ochronie danych osobowych, prowadzi rejestr zbiorów danych, opiniuje akty prawne dotyczące ochrony danych osobowych, inicjuje i podejmuje przedsięwzięcia w zakresie doskonalenia ochrony danych osobowych, uczestniczy w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się problematyką ochrony danych osobowych (np. Grupy roboczej art. 29). Jest powoływany na 4-letnią kadencję (liczoną od dnia złożenia przysięgi) przez Sejm RP za zgodą Senatu. W zakresie wykonywania swoich zadań podlega tylko ustawie. Przysługuje mu immunitet. W celu wykonania swoich zadań ma do pomocy Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, którego siedziba znajduje się w Warszawie. Kompetencje Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych:

Kompetencje GIODO wyznaczają przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, ze zm.).

W ich świetle GIODO jest uprawniony do:

* kontroli zgodności przetwarzania danych z przepisami o ochronie danych osobowych,

* wydawania decyzji administracyjnych i rozpatrywanie skarg w sprawach wykonania przepisów o ochronie danych osobowych,

* prowadzenia rejestru zbioru danych oraz udzielanie informacji o zarejestrowanych zbiorach,

* opiniowania projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących ochrony danych osobowych,

* inicjowania i podejmowania przedsięwzięć w zakresie doskonalenia ochrony danych osobowych,

* uczestniczenia w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się problematyką ochrony danych osobowych.

W przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, Generalny Inspektor z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności:

* usunięcie uchybień,

* uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych,

* zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe,

* wstrzymanie przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego,

* zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom,

* usunięcie danych osobowych.

BIBLIOGRAFIA

http://www.abc.com.pl/

http://www.wikipedia.pl/

http://www.ijhar-s.gov.pl/

http://www.gif.gov.pl/?aid=82

http://www.gazetapodatnika.pl/artykuly/inspekcja_handlowa-a_92.htm

http://www.lex.com.pl/serwis/du/2004/2015.htm

http://www.gazetaprawna.pl/encyklopedia/praca/hasla/333495,panstwowa_inspekcja_sanitarna.html

http://www.giodo.gov.pl/

Zdjęcia zaczerpnięte zostały z wyszukiwarki http://www.gooogle.pl/

Pracę Wykonali:

Paulina Wiernicka

Przemysław Ropel

Grzegorz Wojciechowski

Tomasz Mućka

---