Banzhaf Hajo
Książka ta jest przede wszystkim wygodnym, podręcznym zbiorem interpretacji i materiałem do przemyśleń dla wielbicieli kart Tarota. Z pewnością nie rości sobie prawa do bycia wyczerpującą pozycją, ani ,,ostatecznie prawdziwą” interpretacją, która jako jedynie słuszna ma służyć Czytelnikowi.
Osobiście pojmuję Tarota jako unikalną grę, kierującą się własnymi, indywidualnymi regułami i interpretacjami. Dlatego „reguły gry”, czyli rozkłady przytaczane w trzeciej czesi książki, jak też interpretacja i rozszyfrowanie znaczeń poszczególnych Arkanów służą tylko jako bodziec, początkowy impuls do samodzielnej pracy Twojej Czytelniku intuicji.
Jaką drogą ona pójdzie, w którą stronę będzie się rozwijać, czy będzie to psychologia głębi, kabała, numerologia, po prostu wróżenie lub jeszcze coś innego, zależy tylko od Ciebie, ma to być rzeczywiście tylko Twoja własna droga.
Współcześnie istnieje mnóstwo różnych talii Tarota, dlatego nie może być jednej jedynej interpretacji dla wszystkich. Przeważająca większość kart Tarota jest jednak wzorowana na talii Marsylskiej i Ridera-Waite'a, i interpretacje odnoszące się do nich w dużej mierze mogą obejmować również pozostałe.
Natomiast w odpowiedzi na pytanie, jak to się dzieje, że możliwe jest wróżenie, chciałbym zacytować Colina Wilsona…
,,Logicznie myślących ludzi trudno jest zirytować tematem Tarota, nawet gdy uważają, że jest on przedmiotem rozrywki osób pustogłowych i łatwowiernych. Jednakże nie powinno się odrzucać Tarota z tego powodu całkowicie, gdyż nie wylewa się dziecka razem z kąpielą. Tak samo jak w przypadku księgi I Cing pytanie skierowane do kart Tarota opiera się na założeniu, że podświadomość wie o „przypadkowości” znacznie więcej niż nam się wydaje na pierwszy rzut oka. Prawdopodobnie są mu znane rzeczy, o których świadomość nie ma pojęcia. W określonych momentach, kiedy człowiek jest wyciszony lub po prostu zmęczony, jego intuicja może dać o sobie nać świadomości (…)
Główny problem występuje przy kontakcie pomiędzy świadomością i nieświadomością. Najlepszy sposób takiego kontaktu to karty Tarota. Symbole w Tarocie mają podwójne znaczenie: służą jako alfabet, który nasza podświadomość może przeliterować oraz jako stymulacja świadomości przy pomocy wewnętrznej energii.
Z całą pewnością najbardziej wątpliwym miejscem podczas wróżenia z kart jest element przypadkowości. Logicznemu myśleniu ciężko jest się pogodzić z tym, że karty wyjęte na chybił-trafił z przetasowanej talii mogą mieć jakieś realne znaczenie (…) Byłoby interesujące, gdyby znalazła się nowa metoda wróżenia z kart Tarota, która umożliwiałaby bezpośredni udział podświadomości. Na przykład poprzez wprawienie pytającego w stan hipnozy i w tym stanie wybranie kart lub namówienie go na autohipnozę.”
Pochodzenie
Piękna, ale z pewnością nieprawdziwa historia francuskiego mistyka Papusa tak opisuje pochodzenie tych kart:
„Przed tysiącami lat istniało stare, egipskie imperium. Było zagrożone przez groźnego nieprzyjaciela, który podbijał i niszczył okoliczne królestwa. W obliczu niebezpieczeństwa, najwyższy kapłan kraju, który zdobywał swoją wiedzę przez wiele lat, zgromadził najwyższych rangą duchownych, aby się naradzić, jak wiedzę ludzkości, mimo zagłady i spustoszenia ocalić i móc przekazać innym.
Jeden z kapłanów zaproponował, by tę wiedzę przedstawić w obrazach i symbolach na ścianach i murach piramid. Ale jego wniosek został odrzucony z uzasadnieniem, iż nawet tak mocne mury są jednak nietrwałe, gdyż były wybudowane ludzkimi rękami. Inny duchowny przedstawił propozycję wybrania dziesięciorga mądrych i rozsądnych osób spośród mieszkańców, wtajemniczenia ich w wiedzę, którą powinni potem powierzyć następnym mądrym ludziom.
Owa wypowiedź spotkała się z gwałtownym protestem, ale Najwyższy Kapłan zabrał głos: „Mądrość nie ma stabilnego bytu i często mędrzec zostaje głupcem. Dlatego dalsze istnienie naszej wiedzy nie jest pewne. Ale jest coś, przy czym ludzie nieustannie trwają, mianowicie nałóg. Powierzmy więc jemu naszą wiedzę. Wszystkie człowiecze wahania i słabości przetrwają czas. Tylko w ten sposób ta wiedza będzie bezpieczna”.
To wystąpienie zostało powszechnie uznane i przyjęte. Wielką wiedzę kapłanów przedstawiono w obrazach na kartach, przekazanych następnie ludowi, który mógł się oddać swej namiętności.
Jest niezliczona ilość przypuszczeń dotyczących pochodzenia kart, ale co do żadnego z nich nie ma stuprocentowej pewności. Najpopularniejsze jest twierdzenie, iż karty Tarota rozpowszechniły się w Europie wraz z pojawieniem się Cyganów. Ale to, czy rzeczywiście sprowadzono je z Egiptu bądź Indii, czy też może mają całkiem inne pochodzenie, pozostaje niejasne. W każdym razie niejedno przemawia za tym, że Małe Arkana powstały w średniowiecznej Europie.
Pierwsza wzmianka o Tarocie, to ich zakaz używania w mieście Bern w 1367 roku. Dziesięć lat później taki sam zakaz został wydany we Florencji, choć talia tam nazwana jako Naibbi lub Naibb.
Nazwa
Słowo Naibbi czy też Naibb mogło pochodzić z sanskrytu, gdzie podobne słowo oznacza „centrum, środek koła”. Bardzo możliwe, że od tego korzenia pochodzą niemieckie słowa Nabe (środek koła), Nabel (pępek) i Nebb (naciągacz).
Po raz pierwszy nazwa „Tarocci” pojawiła się w XVI wieku we Włoszech. Słowo „Tarot”, używane obecnie, najprawdopodobniej pochodzi od zasymilowanej w języku francuskim formy, gdzie od 1594 roku cech producentów kart nosi tam nazwę „Tarotiers”.
Nazwę można także tłumaczyć z języka egipskiego jako królewską drogę: „Tar”= droga, ścieżka i „Ro”= król, królewski. Ale jest także rozmaita możliwość kombinacji liter wchodzących w skłąd tego słowa. Spróbujmy poprzestawiać pisownię tego słowa i przyjrzyjmy się temu, co z tego wyniknie: TARO (T)
TORA = pouczenie, instrukcja (hebr.);
ORAT = język, słowo (łac. oratio);
RATO = realizacja (łac. ratus);
ATOR = egipskie bóstwo wtajemniczenia;
ROTA = cykl powstawania (łac.);
OTAR = słyszeć (grec.otarion);
AROT = pracować (grec.arotos).
Różne talie
Powiada się, że rzekomo najstarszą, kompletnie zachowaną talią kart jest Tarot Marsylski datowany na rok 1760. Co prawda w swoje dzisiejszej postaci został utrwalony po raz pierwszy w 1930 roku.
Współcześnie najbardziej rozpowszechniła się talia Ridera, wydana przez Arthura Edwarda Waite'a (1857-1942) w 1910 roku. Bazuje ona w dużym stopniu na dziełach Eliphasa Levi (1810-1875), sławnego okultysty z Francji. Rysunki do tej talii wykonała malarka Pamela Smith i to jej inicjały można dostrzec na każdej karcie. Waite miał opinię „ezoteryka encyklopedysty” i jednego z najlepszych znawców istoty dziedzictwa różokrzyżowców. Jego karty są oczywiste przeniknięte tą symboliką, ale ukształtowane też i w duchu wiktoriańskim. On sam nazywał swoje karty „skorygowanym lub poprawionym Tarotem”. Talia White'a ma w przeciwieństwie do starszych pierwowzorów tę przewagę, że jest całkowicie zilustrowana, co ułatwia interpretacje Małych Arkanów właśnie dzięki rysunkom umieszczonym na nich.
Jednakże jego „korekty” doprowadziły do powstania całego szeregu nowych interpretacji, różniących się zarówno od Tarota Marsylskiego, jak i od innych dawnych talii. Choć z drugiej strony Waite odwoływał się do tradycji w przeciwieństwie do Aleistera Crowley'a (1875-1947), który wydał w latach czterdziestych XX wieku swoją talię. Crowley „największy mag minionego stulecia” uważał się za zwiastunem nowej epoki (eon Horusa) i dopasował swoje karty do własnej doktryny. W efekcie powstały bardzo barwne i fascynujące karty, odbiegające jednak znacznie od starych wzorów.
Definicja pojęcia
Arkana: liczba mnoga łacińskiego słowa „Arkanum” - tajemnica.
Wielkie Arkana: 22 karty atutowe z numerami od 0 do 21.
Małe Arkana: w sumie 56 kart składających się z: 4 kolorów po 14 kart w każdym, które dzielą się na 10 kart numerycznych i 4 karty dworskie (król, królowa, rycerz i giermek).
Zaufanie do kart
By móc zaufać kartom, uważam za stosowne zajęcie się najpierw tylko i wyłącznie 22 kartami archetypowymi. Oznaczone bogatą symboliką są wprowadzeniem w wiedzę „myślenia tarotowego” jako takiego, a znaczenia Arkanów od I do X będą dobrą pomocą w poznawaniu mistyki liczb, które później spotkamy w Arkanach Małych (0-10).
Wstępem do rozumienia znaczeń 22 kart archetypowych jest wyciąganie kart na dany dzień, tydzień lub miesiąc (naturalnie lewą ręką) najlepiej rano, bezpośrednio po wstaniu z łóżka. Zaobserwuje się wtedy, gdzie tematykę danej karty możemy odnaleźć w dniu powszednim. Tak więc można będzie porównać swoje życiowe doświadczenia z propozycjami interpretacji w tej książce. W ten właśnie sposób powstały interpretacje kart przytoczone pod „Codziennym doświadczeniem”.
Następnym krokiem może stać się prosty, ale przynoszący wiele informacji rozkład nr 2 „Krzyż”(str.240), który rozkłada się tylko z 22 kart archetypowych. Dopiero, gdy rzeczywiście dobrze poznasz Czytelniku Wielke Arkana, zalecam zająć się 56 kartami Małych Arkanów. W każdym razie to jest systematycznej nauki nazywana drogą Cesarza (IV) lub Eremity (IX). Istnieją i inne drogi, na przykład Głupica (0) - nie mam tu nic złego na myśli - lub Najwyższej Kapłanki (II), tak że decyzja należy do Ciebie Czytelniku.
Interpretacja kart w położeniu odwróconym
Karty w położeniu odwróconym, czyli do góry nogami to osobny temat. Często mają one negatywne znaczenie i oznaczone są w opisach jako „Cień”. Osobiście odwracam karty z położenia odwróconego w położenie proste, ponieważ uważam, że sam odpowiedzialny jestem za to czy doświadczę ich jasnej, czy ciemnej strony. Jednakże na życzenie zostawiam je również w położeniu odwróconym i interpretuję potem jako siłę, jakość, możliwości itd., które zasadniczo są trudno dostępne lub może zostać niepoprawnie wykorzystane.
Uwaga: nie zastępuj życia talią kart!
„Wprawdzie jadłospis jest bardzo przydatny, ale nie zastąpi samego jedzenia.”
Allan W. Watts
Często widziałem ludzi, którzy rozkładali karty zamiast po prostu żyć. Rozpoznaje się ich po tym, że przed przykrymi, ale także koniecznymi krokami tak długo rozkładają karty, aż znajdują usprawiedliwienie w „złej” karcie. Taki styl życia prowadzi do sytuacji Wisielca (XII).
Tak samo powinniśmy postrzegać kart jako nieuniknionej przepowiedni losu. One tylko pokazują, jak się Twoja Czytelniku przyszłość, sprawa itd. rozwinie, kiedy będziesz dalej działał tak jak dotychczas. Tylko poprzez zmiany możemy posuwać się do przodu. Także przebieg wydarzeń można modyfikować. Dlatego występują rozmaite przesłania kart, kiedy zapytamy je o ten sam temat w znacznym odstępie czasu.
1. WIELKIE ARKANA
Przydatne wyjaśnienia
Interpretacje kart Arkanów Wielkich od Głupca (0) do Świata (XXI) są opisane według następującego schematu:
Nazwa - powszechnie stosowane nazwy kart w języku polskim, niemieckim, angielskim i francuskim.
Archetyp - mitologiczne lub bajkowe przesłanie tematu karty.
Litera hebrajska - litera, która odpowiada karcie, jej wartość liczbowa (hebrajskie litery są jednocześnie liczbami).Uporządkowanie według ważności symboliki liter.
Liczba - numerologiczny znaczenie karty.
Cytat - cytaty w. C.G. Junga lub innych autorów odpowiadające tematyce.
Obrazy - skojarzenia związane z kartą.
Symbole marsylskie - wyjaśnienia symboliki talii Marsylskiej.
Symbole Waite'a - dodatkowe symbole talii Raidera-Waite'a oraz różnice pomiędzy tą talią a Tarotem Marsylskim.
Ukryty sens - dodatkowe informacje związane z kartą.
Odpowiedniki - podpowiedzi ułatwiające poszukiwania w innych kierunkach.
Przesłanie - przesłanie, jakie karty chciałyby przekazać.
Jakość, cel, cienie - propozycje rozumienia i interpretacji jasnych i ciemnych stron kart.
Tradycyjne znaczenie: + tradycyjne znaczenie karty w położeniu prostym,
- tradycyjne znaczenie karty w położeniu odwróconym.
Synteza - uogólnione znaczenie karty
Codzienne doświadczenie - doświadczenia wypływające z codziennych wydarzeń, szczególnie kart wyciągniętych na dzień, tydzień, miesiąc (zobacz str. 13).
Opowieść lub fragment z literatury - fragmenty z literatury lub życia, które pozwalają lepiej zrozumieć, poczuć sens danej karty.
Struktura Wielkich Arkanów
Głupiec (0), który jako jedyny ze wszystkich 22 kart Wielkich Arkanów występuje również we współczesnych taliach do gry (jako joker), zajmuje uprzywilejowaną pozycję. Może on oznaczać „Bohatera” przechodzącego przez 21 archetypowych stacji (etapów) pozostałych kart:
I i II - niebiańscy rodzice Bohatera,
III i IV - ziemscy rodzice,
V - wychowanie,
VI - decyzja o opuszczeniu rodzinnego domu,
VII - wymarsz,
VIII - doświadczenie bycia odpowiedzialnym,
IX - poszukiwanie siebie,
X - spotkanie z przeznaczeniem,
XI - pokusa mocy,
XII - spotkanie ze swoim wewnętrznym „ja”,
XIII - zrozumienie konieczności opuszczenia kogoś lub czegoś,
XIV - znalezienie wewnętrznej harmonii,
XV - silne pokusy,
XVI - uległość, zniszczenie dotychczasowych celów,
XVII - nowe nadzieje,
XVIII - ukryte obawy,
XIX - wola życia,
XX - odkrycie skarbu,
XXI - odnalezienie raju.
Stacje I - VII pokrywają się w zdumiewający sposób ze strukturą książki „Historia pochodzenia świadomości” Ericha Neumanna, w której autor analizuje powstawanie zarówno zbiorowej, jak i indywidualnej świadomości:
1.Uroburos - jego męska i żeńska postać to Mag (I) i Najwyższa Kapłanka (II),
2. Wielka Matka - Cesarzowa (III),
3. Rozdzielenie prarodziców - Cesarz (IV) - wyodrębnienie się z Natury,
4. Narodziny Bohatera - Kapłan (V) - przebudzenie świadomości,
5. Matkobójstwo - Kochankowie (VI) - odcięcie się od matki,
6. Ojcobójstwo - Rydwan (VI) - pójście własną drogą.
Znaczenie liczb zero, jeden i dwa
0 - niejasny stan. Doskonały krąg jako symbol rajskiego bytu. To, co było początkiem, zostało opisane w mitach jako koło, jajko, łono lub jako Uroburos (wąż kąsający swój własny ogon).
1 - impuls, jang, pierwiastek męski, moc tworzenia. Symbol człowieka, który przyjął postawę spionizowaną, wyszedł poza granice zera dzieląc je na pół.
2 - świat przejawiony. Żeńska pierwiastek in, pasywna zasada brania i obfitości. Symbol dualizmu i alternatywy. (…)
Znaczenia Wielkich Arkanów Tarota
0 (XXII) Głupiec
W innych językach: der Narr, the Fool, le Mat
Archetyp: dziecko.
Litera: taw = T, symbol = pierś lub łono, wartość liczbowa = 400.
Liczba: cyfra 0 jest nieprzejawiona. Pierwotna w swojej całości. Paradoks głoszący, że istnieje Nic. Liczba, która zarówno poprzez mnożenie, jak i dzielenie pozostaje niezmieniona. Stan przed początkiem. Na osi liczbowej-3,-2,-1,0,+1,+2,+3, zajmuje miejsce żeńskiej, parzystej cyfry, której wartość symboliczna odpowiada wyobrażeniom jajka.
Cytat:
„Sen o spełnionym życiu wcale nie wymaga realizacji w swym dosłownym sensie. Wystarczy wciąż go sobie przypominać. Najważniejsze to nie pozwolić zgasną swoim pragnieniom i nadziejom zbyt wczesnie. Kto chce zachować szczęśliwe fantazje dzieciństwa w dorosłym życiu, nie stanie się nigdy człowiekiem dojrzałym. Jednak, kto je dławi w zarodku, zanim cokolwiek przeżyje, staje się starcem. Pełna samorealizacja to świadome wcielanie w życie swoich nadziei i świadoma rezygnacja z nich, umiejętność walki o nie i umiejętność pożegnania się z nimi, gotowość do zaznania szczęścia i gotowość do cierpienia.”
Philipp Metman
„Nigdy nie obawiaj się chaosu, ponieważ właśnie z chaosu zawsze coś powstaje. Zamiast martwić się chaotyczną sytuacją, oczekuję narodzin. Kiedy nasze myślenie będzie chaotyczne - lub kiedy już takie jest - to tylko dlatego, że nie dano nam możliwości ogarnięcia swoim sposobem myślenia całokształtu.”.
Carl Payne Tobey
Obrazy: głupek, (smutny) klaun, beztroski, głupkowaty błazen, alter ego króla (król Lear), joker, „idiota”, obłąkaniec, bałwan, swawolnik, marzyciel, Jaś Wędrowniczek, włóczęga, „szczeniak”.
Symbole marsylskie: worek z jajem świata, pakunek nie wykorzystanej wiedzy, pies jako głos instynktu. Czapka błazeńska z dzwoneczkami. Pies gryzie w tą część kręgosłupa, gdzie mieści się pierwsza czakra i rozbudza kundalini, kosmiczną energie lub inaczej nieśmiertelny ogień.
Symbole Waite: głupiec bez czapki niesie białą różę (czystość i niewinność), pies go nie gryzie, świeci słońce, lecz jemu grozi upadek w przepaść. Według Waite'a miało to wyglądać tak, jakby złapał go anioł w ostatniej chwili. Dlatego tak promienieje jego inteligentna i ufna twarzyczka. To duch, który wyruszył na poszukiwanie doświadczenia.
Ukryty sens: chaos jako system. Pewnego razu w celach eksperymentalnych wsadzono 5 pszczół i 5 much do butelek odwróconych do góry dnem. Zwierzęta, jak wiadomo, dążą do światła. Pszczoły ułożyły się po jasnej stronie i zaczęły mozolnie szukać wyjścia. Daremnie, ale aż do wyczerpania pracowały, lecz się nie uwolniły. Zaś w butelce z muchami panował chaotyczny lot. Wystarczyło niecałe 5 minut, żeby ostatnia mucha - przez przypadek - znalazła wyjście.
Odpowiedniki: koło, Uroburos, stan pierwotny, dzieciństwo.
Przesłanie: kto nie ma określonego celu, ten nie może zabłądzić.
Jakość: spontaniczność, beztroska, zdziwienie, tęsknota za czymś, żądza przygód.
Cel: radość, przyjemność, nowość.
Cienie: infantylność, niedbalstwo.
Znaczenie tradycyjne:
+ intuicyjny, prawidłowy wybór, nowy impuls, kreatywny potencjał, nowy cykl, wejście w nieznane. Głupiec wewnątrz nas;
- głupota, „niewypał”, przyjmowanie cudzej tożsamości, chaos, nieokiełzanie, niedojrzałość, lenistwo, nieodpowiedzialność, strach przed rozwojem, skostnienie.
Synteza: Głupiec jest jedyną kartą archetypową, którą odnajdujemy we współczesnych kartach do gry jako jokera. Ze swoją cyfrą 0 nie ma mocnej pozycji w grze, ale może zastąpić każdą inną kartę.
Głupiec traktowany jest jako „Bohater”, odbywający podróż przez 21 archetypowych kart Wielkich Arkanów, żeby po przejściu przez nie wszystkie wejść na wyższy poziom i rozpocząć podróż od nowa. Waite nazywał go dlatego „duchem, który wyruszył na poszukiwanie nowych doświadczeń”, a ciagnie go do tego ciekawość i niespokojna natura. Wędruje on bez konkretnego planu drogą pełną niespodzianek, spontanicznie i z beztroską naiwnością. Jest to nasze wewnętrzne dzieckiem zauważalnie ożywiające nasze życie. Woli bawić się, śmiać się, marzyć, dziwić i cieszyć, nie rozmyślając specjalnie nad tym. Jednak z perspektywy „dorosłego” są to tylko głupoty, które lepiej by było stłumić. Na nasze szczęście, nawet jeśli pozwala się zastraszyć, to tylko na pewien czas, a potem znów robi swoje. Jeżeli chcemy mieć w naszym życiu więcej radości, spróbujmy pozyskać w Głupcu przyjaciela. Chaos, który on wywołuje ma w sobie pewną lekkość, pomaga zrelaksować się i spojrzeć na sprawy z innego punktu widzenia.
Doświadczenie codzienne: wszystko się poplątało? Wokół chaos? Zacznij odbierać życie jako nieustanny chaos, spokojnie i bez uprzedzeń idź na spotkanie jego lekcji i doświadczeń. Życie pełne jest niespodzianek. To gra i ciesz się nią!
Nie zwracający na siebie uwagi mężczyzna siedzi w kawiarni. Przy stoliku obok ujrzał kobietę swoich marzeń. Gorączkowo rozmyśla jak ją zagadać. Perełki potu spływają mu po czole, wie, że to jego jedyna szansa, że nigdy więcej taka okazja może się nie powtórzyć, ale żadne utarte frazesy w tej sytuacji nie wchodzą w rachubę. W końcu znajduje odpowiednie słowa. Powtarzając je w duchu tysiąckroć, podnosi się i z bijącym sercem podchodzi do stolika Pięknej. Jak w kiepskim filmie słyszy banalne słowa, które wypowiada, potem lekko nachyla się nad siedzącą i opiera ręką o stolik. Stolik chwieje się i jej kawa oraz ciasteczka spadają prosto na sukienkę. Kłopotliwe milczenie, sekundy jak wieczność i nagły śmiech obojga. Znajomość od razu zostaje zawarta.
Opowieść
Był sobie raz człowiek, który przybył do Kraju Głupców. Po drodze widział ludzi uciekających z krzykiem z pól pszenicy ze strachu przed melonem.
- W polu jest potwór - krzyczeli do niego.
Człowiek spojrzał we wskazanym kierunku, ale ujrzał tylko duży melon. Pozwolił sobie więc na „zabicie” potwora i zaczął go spożywać. Jednakże teraz ludzie bardziej bali się jego niż potwora-melona. Krzyknęli:
- Pozbądźmy się go prędko, zanim on nas uśmierci - i przepędzili człowieka ze swego kraju.
Po pewnym czasie pojawił się w kraju inny wędrowiec i też spotykał ludzi, którzy uciekali z krzykiem od melona. Człowiek ten jednak nie zaczął walczyć z owocem, lecz razem ze wszystkimi krzyczał i uciekał, i w taki sposób zdobył ich zaufanie. Zrobił to po to, by krok po kroku nauczyć ludzi wielu prostych rzeczy, aż osiągnął to, że przestali się oni bać melona, a nawet zaczęli je hodować.
Przypowieść sufich
I Mag
W innych językach: der Magier, the Magician, le Bateleur.
Archetyp: czarownik.
Litera: alef = A, symbol - człowiek (Adam), wszechmoc. Wartość liczbowa - 1
Liczba: 1 - jedność, jednostka, impuls, jang, męska pierwiastek.
Cyfra, która jest zawarta we wszystkich liczbach - jedność w wielości.
Jung: „Czary, cuda i parapsychologiczne fenomeny łączy jedno: niecierpliwe oczekiwania ich uczestników.”
Cytat:
„Za każdym razem, kiedy coś mnie porusza - poezja, muzyka lub pejzaż, pojmuję, iż żyję w świecie na tyle znaczącym, że zasługuje on na dużo więcej niż to płytkie lenistwo, w którym zazwyczaj się znajduję.”
Colin Wilson
„Ten, kto korzysta ze swojego opanowania i swobody myślenia, ze swego braku uprzedzeń w stosunku do wielkości i małości, ze swojej umiejętności zauważania tego, co oczywiste i ze swojej wiedzy tak na temat szlachetnych odruchów, jak i najgłupszych pomyłek duszy ludzkiej, nie ograniczając siebie żadnymi wątpliwościami ani wyrzutami sumienia, tylko po to, żeby grać innym na nerwach jak na instrumentach muzycznych, to doprowadzając innych do granic ich nieokiełznanej natury i z cynicznym uśmieszkiem wybaczając im bezradność, nie może nie stać się zwolennikiem beztroskiego makiawelizmu, pozornie życzliwym, a w duszy - okrutnym czarownikiem. Taki ktoś w zauważalny sposób będzie ożywiać atmosferę wokół siebie, szczodrze obdarzając zarówno szczęściem, jak i nieszczęściem, będzie uzdrawiać nieszczęśników i rozcinać węzły gordyjskie, nie czując w głębinach swej spragnionej sławy duszy najmniejszego poruszenia. Nowiem jemu samemu nie dane zostało poznanie ni szczęścia, ni nieszczęścia, a tylko słodycz lub odraza, tak jak od dobrego lub zepsutego jedzenia, które można smakować lub wypluć, zgodnie z tym, jak będzie chciało jego bezgraniczne samouwielbienie.”
Philipp Metman
Obraz: twórca, mistrz, sztukmistrz, Hermes Trismegistos, Ojciec Niebieski, wybawca, szarlatan, alchemik, uzdrowiciel, znachor, aferzysta.
Symbole marsylskie: kapelusz w kształcie znaku nieskończoności (symbol doskonałości). Czworokątny stół -poziom realizmu, na nim 4 magiczne przedmioty nawiązujące do czterech kolorów Tarota (buława, miecz, kielich, denar). One przekazują informację o przeznaczeniu. Mag jest mistrzem rzeczywistości i panem swego losu.
Symbole Waite: ogród kwiatowy - płaszczyzna nieświadomości. Czerwone róże i białe lilie - boskie życie i czystość duszy, światło. Wąż kąsający własny ogon zamiast paska (Uroburos) - nieśmiertelność i doskonałość duszy. Buława i ułożenie rąk symbolizują połączenie tego, co u góry z tym, co na dole. Biała szata - czystość zamysłów. Czerwona peleryna - milczenie.
Ukryty sens: 1 i 2 są podstawą wszystkich magicznych sił, jednością świadomej i nieświadomej woli.
Słowo Mag wywodzi się od perskiej nazwy kapłana - Mager Zoroastrismus (Zarathustra).
„Magowie byli mistykami niezwykłej czystości, naturalnym ogniwem pomiędzy szamanami epoki kamiennej a cywilizacją urbanistyczną. Przez nich przemawiała potrzeba człowieka pokonującego swój zwierzęcy pierwiastek, by „zerknąć za welon”.
Colin Wilson
Odpowiedniki: ogień (gorący, jasny, palący się), Słońce, możliwość, Merkury, centrum, kamień filozoficzny, Castaneda.
Przesłanie: Czynisz, czyń! Uwolnij posąg z nieobrobionego kamienia, uwolnij myśl ze stanu surowego. „To, co na górze, to i na dole”.
Jakość: mądrość, zręczność, siła wyobraźni, wiedza, myśli, działanie, aktywność, inicjatywa, wiara w siebie, przywództwo, bezgraniczny zapał.
Cel: wywarcie wrażenia, poznanie, związek z wyższym „ja”, radzenie sobie z wyzwaniami.
Cienie: oślepnięcie, nadużywanie władzy, szarlataneria, czarna magia, połączenie niepołączalnego.
Znaczenie tradycyjne:
+ samorealizacja, zdrowy rozsądek, mistrzostwo, czyn, wiedza, zdolności, nowe ożywienie, moc, koncentracja;
- destruktywne nadużywanie władzy, bezwład, niezdecydowanie, zaburzenia koncentracji, szarlataneria, oszustwo.
Synteza: ta karta pokazuje niezwykłą siłę, mistrzostwo i możliwości oddziaływania na innych. Przy czym nie jest to bezwzględna wola zmierzająca do celu, tylko spokojna, prawie oczywista wiara w moc i zdolności, które prowadzą do harmonii między dążeniami świadomymi a nieświadomymi.
Do tego dochodzi ogromna siła sugestii (w tym i autosugestii), która umożliwia osiągnięcie celu. Uświadomienie sobie tej siły sprowadza codzienne „problemy” do poziomu drobiazgów i wzmacnia głębokie zaufanie w nadrzędne wartości naszego życia. Człowiek śmiało przyjmuje wyzwania, daje życiowe „egzaminy”, samodzielnie kieruje biegiem wydarzeń. Ale uwidacznia się tutaj również ciemna strona karty: mianowicie uświadomienie sobie własnej siły, a to wielka pokusa:
a) autosugestia staje się niebezpieczna, gdy wypływa z życiowych obaw człowieka, a szczególnie wtedy, gdy wypływa ze strachu przed samym życiem, człowiek może stać się wtedy drobiazgowym pedantem;
b) umiejętność manipulowania innymi po to, by osiągnąć osobiste korzyści, nie tylko może być niebezpieczna, ale i doprowadzić do utraty zaufania zaufania.
Doświadczenie codzienne: czas uświadomienia sobie swoich pragnień i dążenie do sukcesów. Z pewnością pojawią się codzienne problemy, ale bez trudu można się z nimi uporać. Człowiek dokładnie wie, co i po co coś robi. Wywiera również silny wpływ na innych, a także na przebieg wydarzeń. Poprzez medytację łączy się z potężnym źródłem siły.
Opowieść
Książę i czarownik
Był raz sobie młody książę, który wierzył we wszystko, oprócz trzech rzeczy. Nie wierzył w istnienie księżniczek, wysp i Boga. Jego ojciec, król powiedział mu, że nie ma żadnych księżniczek, żadnych wysp i żadnego Boga. A ponieważ w ich kraju faktycznie nie było żądnych księżniczek ani wysp, ani znaków istnienia Boga, młody książę ufał swemu ojcu.
Pewnego dnia książę wyruszył w podróż i dotarł do kraju sąsiedniego. Tam, ku swemu zdziwieniu ujrzał wybrzeże wyspy, na której poruszały się dziwne istoty.
Podczas, gdy wędrował po brzegu w poszukiwaniu łodzi swojej łodzi, spotkał mężczyzna we fraku.
- Czy to jest prawdziwa wyspa? - zapytał młody książę.
- Oczywiście, to jest prawdziwa wyspa - odpowiedział mężczyzna we fraku.
- A te dziwne istoty?
- To są prawdziwe księżniczki.
- Więc musi istnieć także Bóg - krzyknął książę.
- Ja jestem Bogiem - odparł mężczyzna i ukłonił się.
Młody książę powrócił do swego domu.
- W końcu jesteś - powiedział jego ojciec, król.
- Ojcze! Widziałem wyspę, widziałem księżniczki i spotkałem Boga - powiedział książę z wyrzutem.
Król pozostał niewzruszony.
- To nie była prawdziwa wyspa, ani prawdziwe księżniczki, ani prawdziwy Bóg.
- Ależ ja to wszystko widziałem!
- Powiedz mi więc, jak był ubrany Bóg?
- Bóg był ubrany we frak.
- A czy rękawy w jego fraku nie były zatoczone?
Książę przypomniał sobie, że tak było. Król roześmiał się.
- To był strój maga. Nabrano cię.
Młody książę popłynął ponownie do kraju sąsiedniego, gdzie na tym samym brzegu podszedł do niego mężczyzna we fraku.
- Mój ojciec król powiedział mi, kim jesteś - rzekł oburzony. - Raz udało ci się mnie oszukać, ale nie tym razem. Wiem teraz na pewno, że wysp i księżniczek nie ma. A ty jesteś czarownikiem.
Mężczyzna zaśmiał się.
- Nie, mój drogi młodzieńcze. W królestwie twego ojca jest wiele wysp i księżniczek. Zostałeś przez niego zaczarowany i dlatego nie możesz ich zobaczyć.
Książę powrócił zamyślony do domu. Gdy ujrzał swego ojca, zapytał:
- Czy to prawda, że nie jesteś żadnym królem tylko czarownikiem?
- Tak mój synu, jestem czarownikiem.
- Muszę poznać prawdę. Prawdę poza magią.
- Nie ma żadnej prawdy poza magią - powiedział król.
Książę był przepełniony smutkiem.
- Więc pozostaje mi się tylko zabić.
Król przywołał Śmierć, która stanęła w progu drzwi i pomachała do księcia.
Młodzieńca przeszły ciarki i przypomniał sobie cudowną nieprawdziwą wyspę, nieprawdziwe, ale jakże piękne księżniczki.
- No dobrze. Jakoś to zniosę - powiedział.
- Widzisz mój synu - przemówił król - teraz ty sam możesz zostać czarownikiem.
John Fowles, Mag
II Najwyższa Kapłanka
W innych językach: die Hohepriesterin, the Popess, la Papesse.
Archetyp: dziewica.
Litera: bet = B, Symbol - usta, dom, mowa. Wartość liczbowa - 2.
Liczba: 2 - dualizm, rozdwojenie na subiektywizm i obiektywizm, półkole. Liczba wyboru (alternatywy, „jedno z dwojga”). Pierwsza ludzka wątpliwość opisana w Biblii, którą wypowiedziała Ewa „Czy Bóg dokładnie tak powiedział?” stała się przyczyną wypędzenia naszych prarodziców z raju i dziś wypędza jeszcze ludzi z utartych ram spokojnego życia (rozpacz). Jednocześnie to właśnie wątpliwość staje się wiarygodną metodą poznania (jabłko).
Cytat:
„Dwa to wątpliwość, dwojakość, dwupłciowość,
Dwa jest bliźniaczym owocem na drzewie, słodkim i gorzkim”.
Friedrich Ruckert, Mądrość brahmana
Obraz: żeńska cząstka Boga, Izyda, Astarte, Maria Dziewica, Sophia, Przyjmująca, zakonnica, Niebiańska Macierz.
Symbole marsylskie: żółta szarfa - zaakceptowanie przeznaczenia, również połączenie prawej strony i lewej, świadomości i nieświadomości.
Symbole Waite'a: Izyda, trojaka bogini Księżyca (korona z trzema fazami Księżyca). Rosnący Księżyc - dziewica poświęcona bogini. Pełnia - Kapłanka jako reprezentantka bogini. Ubywający księżyc - posłanka Śmierci. Shechina - duchowa narzeczona sprawiedliwego człowieka, symbol boskiej obecności, najwyższego rozumu. Tora - najwyższe tajne prawo, kodeks mojżeszowy. Dwie żelazne kolumny ze świątyni Salomona - Boaz („w Nim jest moc”) i Jachin („on będzie podporą”), przy czym Boaz wiąże się z rosnącym Księżycem (wzrost i błogosławieństwo), a Jachin z ubywającym (ruina i przekleństwo). Kolumny są symbolem pozytywnej i negatywnej siły życiowej.
Litery B i J były odczytywane jako imiona Baal i Jehowa, a w chrześcijańskiej mistyce łączono je z imieniem Johannes Baptista (Jan Chrzciciel).
Kolory biały i czarny symbolizują dwie postacie księżycowej bogini, Izydę i Artemidę, które tradycyjnie były przedstawiane jako czarna i biała bogini. Również w wielu miejscach Maria jest czczona jako Czarna Dziewica. Kolumny są ukwiecone, co oznacza gotowość przyjęcia, poczęcia. Zasłona jest ozdobiona gałązkami palmowymi i owocami granatu. Owoc granatu to symbol kobiecego piękna, płodności, defloracji (owoce, które skusiły Ewę, Królewnę Śnieżkę oraz Persefonę. Palmy zaś to symbol męskiej seksualności, postępu i regeneracji. Zasłona to całun, który należy zerwać, żeby odnaleźć drogę do Morza Poznania. Układ owoców granatu przybiera kształt Drzewa Życia.
Odpowiedniki: księżycowa mądrość, która ujawnia w medytacjach lub snach obrazy i symbole nieświadomości.
Duch Święty (z hebrajskiego płeć żeńska), który według Genesis 1;2 „unosi się nad wodami” uosabia jeszcze nie przejawiony potencjał. Maria (tzn. ta, która jest z morza) jest symbolem naczynia, w którym ucieleśniają się idee.
Przesłanie: ukryta żeńska siła rosnąca dzięki poznaniu.
Napis na kolumnie Izydy w Sais: „Jestem wszystkim, co było, co jest i co kiedykolwiek będzie. Nigdy nie będzie człowieka wiedzącego, co leży za moim welonem”. Boską siłę czci i wysławia wielu, ale tylko przez kobietę staje się ona ciałem.
Jakość: instynkt, intuicja, cierpliwość, wytrwałość, miłość, łagodność, dobroć, miłosierdzie, skryte siły, płodność, odżywcza energia, oczekiwanie.
Cel: intuicyjne poznanie, duchowa wiedza, otucha, powiększenie intuicyjnej (księżycowej) wiedzy, zaufanie intuicji.
Cienie: iluzje, marzycielstwo, ucieczka od rzeczywistości, częste zmiany nastroju, niezdecydowanie, wątpliwości, fałsz, lęk przed życiem.
Tradycyjne znaczenie:
+ karta ochronna, dobra intuicja, szczęście, fantazja, twórcza wyobraźnia, mądrość, podświadomość jako źródło pomocy i siły;
- egoizm, płytkość, powierzchowność.
Synteza:
Najwyższa Kapłanka uosabia sferę wiedzy irracjonalnej. Panuje nad nieświadomością i intuicyjną energią. Pozwala wyczuwać pewne sprawy, których racjonalny rozum nie potrafi rozpoznać. Może powodować różne sytuacje, dla których nie ma żadnego logicznego wyjaśnienia (np. urzeczywistniać marzenia, uzdrawiać chorych, zsyłać prorocze sny itp.). Jej świat to księżycowa wiedza. Jest płaszczyzną między rozbudzoną a uśpioną świadomością, która daje nam niespodziewaną, choć nadzwyczaj jasną wiedzę wypływającą z wydarzeń, których nie może pojąć nasz rozum. To jasnowidząca i uzdrowicielka mieszkająca w każdym z nas.
Chociaż właśnie tego rodzaju niejasne doświadczenia są przez nasz krytyczny rozum chętnie poddawane wątpliwościom, wyśmiewane i nazywane bzdurą. Z tego kontrastu pomiędzy słonecznym (racjonalnym) myśleniem i księżycową (intuicyjną) wiedzą powstają wątpliwości i niezdecydowanie odnośnie naszych celów i działań.
Dlatego ani Najwyższa Kapłanka, ani Mag jako przedstawiciel słonecznej zasady sami z siebie nie oznaczają iluzji czy wątpliwości, zarówno jedno, jak i drugie wynika ze zderzenia i rywalizacji obojga. Natomiast jeśli między nimi nastąpi równowaga i współdziałanie, oboje osiągną magiczną siłę i potęgę. Mag staje się dłutem, a Najwyższa Kapłanka kamieniem, z którego rzeźbiarz wydobędzie dzieło sztuki.
W biegiem czasu obraz Najwyższej Kapłanki przeszedł godną uwagi zmianę: początkowo przedstawiano ją jako dziewica (czyli kobietę niezależną od żadnego mężczyzny), u starożytnych nienasycona, kapryśna, głodna życia i pełna żądzy bogini Księżyca z czasem przekształciła się w Madonnę, niepokalaną Dziewicę Marię.
Maria jako Bogurodzica jest znana jako Artemida-Diana w Grecji, Izyda w Egipcie, Shechina w Palestynie, Astarte, Esther następczyni Ishtar, która przed 6 tysicami latami w swoim mieście Niniwie panowała i tam oficjalnie zwracano się do niej „O Wszetecznico!”, przy czym ta forma zwracania się do kogoś wówczas na pewno była negatywna, gdyż prostytucja świątynna była ważnym elementem kultu.
Doświadczenie codzienne: faza oczekiwania i przygotowań na przyjęcie idącego z zewnątrz impulsu i przetworzenia go w coś nowego. Cierpliwości, ale i próby cierpliwości. Telepatyczne przeżycie, intuicyjne poznanie, uzdrawianie, prorocze sny, jednak także dręczące wątpliwości i brak wiary w siebie.
Opowieść
Parsifal zasnął. Jednak wkrótce obudziło go poruszenie się konia. Otworzył oczy i zobaczył, jak jego koń Allat spogląda z góry na niego swoimi dużymi, pięknymi oczyma.
- Dlaczego Parsifalu - powiedział koń - dlaczego poganiasz mnie tak mocno, kłujesz ostrogami okrutnie w boki? Czy wiesz jak to boli?
Parsifal nic nie odpowiedział, gdyż zaniemówił ze zdumienia, tymczasem koń mówił dalej:
- Nie sądź, że jestem twoim wrogiem. Jesteś moim panem i tobie służę. Wszystko, co od ciebie otrzymuję jest moim życiowym przeznaczeniem. Jeśli do końca moich dni zachowasz mnie przy sobie, będę szczęśliwy. Ale kochany panie, jesteś tak nierozsądny! Zjeżdżając w dolinę mogliśmy skręcić w prawo do domu otoczonego sadem, gdzie mieszkają dobrzy ludzie. Dostałbyś jeść i pić, wygodne łóżko do spania, a dla mnie znalazłby się pyszny owies, bym mógł jutro wspaniale galopować i miejsce w ciepłej stajni. A tak jesteśmy na dworze i w zimnie leżymy o pustym żołądku na gołej ziemi. Nie wierzysz? Niesłusznie. Węch mam dobry i zapach ogniska domowego wyczuję z daleka, a że w tamtym domu mieszkają dobrzy ludzie, wyczułem sercem. Tak, tak, my zwierzęta znacznie więcej wyczuwamy sercem, niż wy ludzie. Skoro już zacząłem mówić, pozwól mi powiedzieć całą prawdę. Wy ludzie, pomimo waszej wielkiej wiedzy, umiejętności czytania, pisania i liczenia okazujecie się bardzo głupi! Ty przecież nie tylko dzisiaj byłeś głuchy na moje wezwania, by zawrócić do tego domu, ale i w ogóle ani razu w swoim życiu nie posłuchałeś mojej prośby.
Parsifal pozostawał wciąż niemy ze zdziwienia.
- No tak - mówił Allat dalej - ty nie zauważyłeś, gdzie dokładnie znajduje się ten zaufany dom, bo mnie nie słuchałeś. Mówiłem ci, gdzie trzeba było skręcić tak wyraźnie, jak tylko człowiek mówić potrafi, to znaczy..... jak koń tylko mówić potrafi: rżałem, rzucałem głową i szarpałem wodze! Jestem przekonany, że nawet mój daleki krewny osioł posłuchałby mnie natychmiast (chociaż prawdopodobnie wcale nie musiałbym mu tego nawet mówić, bo on wiedziałby sam). A ty! Co uczyniłeś? O ile mnie pamięć nie myli, nazwałeś mnie „leniwym bydlęciem” i spiąłeś ostrogami!
- Ach wybacz mi mój drogi, dobry, wierny przyjacielu! - powiedział Parsifal, kiedy w końcu odzyskał mowę. - Widzisz cierpię już, karą za moje złe postępowanie jest nękający nas głód i zimno. Ale przede wszystkim, powiedz mi od kiedy potrafisz mówić?
Allat westchnął ciężko:
- Ach ci ludzie, ci ludzie! Ciągle to samo! Od kiedy potrafię mówić? Cóż, to rozumie się samo przez się: od dawna! Czymże byłoby zwierzę bez mowy, każde z nas umie mówić. Nie nauczyłem się rozmawiać, tylko ty w końcu nauczyłeś się mnie słyszeć.
III Cesarzowa
W innych językach: die Kaiserin, the Empress, l'Imperatrice.
Archetyp: matka.
Litera: gimel = G, symbol - biorąca ręka, wielbłąd, szyja. Wartość liczbowa - 3.
Liczba: 3 -związek przeciwieństw (in - jang, ogień - woda). Liczba równowagi. Tylko trzy punkty dają stabilizację. Zgodnie z twierdzeniem Pitagorasa jest to pierwsza liczba rzeczywista. 1 i 2 to tylko pojęcia, ale bez żadnych geometrycznych figur, a w związku z tym bez fizycznego realizmu. Początkowa wibracja, impuls pobudzający sam w sobie. Dopiero 3 zaczyna wielość (pomnożenie) i przestrzeń (3 wymiary). Wszak mówi się: „Do trzech razy sztuka”.
Trzy tworzy nową, stabilną płaszczyznę, w której nie neguje się polaryzacji pomiędzy 1 a 2, tylko się ją przełamuje. Jest zasadą godzącą wcześniejszą polaryzację, ponieważ daje podstawę wyjścia do triady (np. ojciec + matka = syn, teza + antyteza = synteza).Ta wibracja, czy też inaczej boski rytm została zobrazowana przez mistyczne równanie 3 = 1 i może być przedstawiona na przykładzie schodów:
1. Zbliżający się impuls,
2. Gotowość i zryw,
3. Nowa płaszczyzna i jednocześnie podstawa do kolejnego kroku.
Cytat:
„Z jednego zrodziło się dwa, z dwóch ukształtowało się trzy, a z trzech całe mnóstwo rzeczy.”
Lao-Tse, Tao Te King
Obraz: Ewa, Madonna, rodząca, partnerka, Matka Ziemia, Natura, źródło.
Symbole marsylskie: złoty orzeł - moc ducha, umieszczony na środkowym poziomie - poznanie intuicyjne.
Symbole Waite'a: Matka Natura z koroną z 12 gwiazdami odpowiadającymi 12 miesiącom roku - władczyni pór roku.
Na tarczy znak Wenus, w ręku berło z kulą symbolizującą panowanie (władzę nad światem) - raj na ziemi. Łan zboża to symbol obfitości i płodności. Rzeka - ciągłość trwającego życia.
Odpowiedniki: matriarchat, niemowlę, przyroda, pole uprawne, Wenus, prawa natury, świat uczuć.
Przesłanie: każde nowe życie rodzi się w bólu i krwi. Energia miłości jednoczy przeciwieństwa, by powstało nowe.
Jakość: odkrycie nowego, bezpieczeństwo, narodziny, ciepło, kreatywność.
Cel: intuicyjne zaufanie, wzrost, różnorodność.
Cienie: bezlitosna matka, pożerająca swe dzieci, macocha, trzęsienie ziemi, wybuchy wulkanów, smok. Kali (krwiożercza partnerka Sziwy), Meduza, jędza, femme fatale, dzikość, samowola, chaos.
Tradycyjne znaczenie:
+ ambicja, płodność, ciąża, kreatywność, sukces, pomyślność;
- słabe zdrowie, niezgoda, zamykanie oczu na oczywistości.
Synteza:
Cesarzowa oznacza bujnie rosnącą przyrodę, a tym samym kreatywność, twórczy potencjał, bezpieczeństwo, narodziny i troskę o wszystko, co żywe, ale i odwrotnie - niebezpieczeństwa w postaci niszczycielskich klęsk żywiołowych. Liczba 3 to rezultat związku (połączonych 1 i 2), dzięki czemu powstaje coś nowego, tworząc podstawę do kolejnego etapu rozwoju. Mistyczne równanie 3 = 1 daje regułę: ojciec + matka = syn, przy czym w następnym pokoleniu syn stanie się ojcem (a trojka - jedynką).Ponieważ takie jest ogólne prawo rozwoju, trójka nazywana jest także pierwotną boską wibracją obecną w postaci triady (Trójcy) we wszystkich rozwiniętych religiach:
1 - pierwszy impuls,
2 - pierwiastek przyjmujący,
3 - godząca, łącząca, nowa, kontynuująca zasada.
Doświadczenie codzienne: niezwykła, twórcza faza. Okres, w którym podświadome, przytłaczające problemy zostały rozpoznane i uświadomione. Czas nowych pomysłów i idei. Świadome tworzenie nowych sytuacji. Siła woli i wewnętrzne napięcie, które rozszerza się dzięki muzyce, malarstwu, poezji itp., a realizuje w nowych pomysłach i pracach itd. Intensywne przeżywanie i przepracowywanie dziecięcych marzeń.
Fragment literatury
Już po kilku krokach ogarnęła nas woń krzaka piołunu. Szara wełna okryła ruiny wszędzie, gdzie wzrok sięgał. Jego soki zaczęły fermentować w wysokiej temperaturze i wydawało się, że na całym świecie wznosi się od ziemi ku słońcu i rozprzestrzenia się nad całą okolicą silny aromat chmielu, od którego pijanieje i chwieje się niebo. Idziemy na spotkanie miłości i pożądania. Nie szukamy pouczeń przenikniętych gorzką filozofią, których zazwyczaj oczekuje się od Najwyższego.
Wszystko oprócz słońca, pocałunków i podniecających zapachów - wydaje się nam nic nie znaczące. Co do mnie, nie chciałem być tutaj sam. Często przyjeżdżałem w to miejsce z tymi, których kochałem i widziałem ich twarze rozświetlone uśmiechem miłości. Będąc tutaj, pozostawiam innym myślenie o miarach i porządku i należę całkowicie do rozpustnej i nieokiełzanej natury morza. Mimo wiosny, okresu kwitnięcia, ruiny znów stały się kamieniami i utraciwszy nadany przez ludzi blichtr, ponownie złączyły się z przyrodą. A natura, żeby uświetnić powrót synów marnotrawnych, szczodrze rozsypała.
Albert Camus, Uczta weselna
Trzy:
teza - antyteza -synteza,
ojciec - matka - syn,
pozytyw - negatyw - neutralność,
radżas - tamas - sattwa,
przeszłość - przyszłość - teraźniejszość,
tak - nie - możliwe,
początek - środek - koniec,
korzeń - pień - korona,
Słońce - światło - ciepło,
kruchta - świątynia - ołtarz,
3 praojców - Abraham, Isaak, Jakub,
3 synów Noe - Sem, Cham, Jafet
3 synów Adama (i Ewy) - Kain, Abel, Set,
3 dni i 3 noce przebywał w brzuchu ryby Jonasz,
3 razy wyrzekł się Piotr Jezusa,
3 Króli (Kacper, Melchior, Baltazar),
3 razy rozdarła się zasłona w świątyni,
3 dnia Chrystus zmartwychwstał,
3 Bóstwa:
Trójca Święta - chrześcijańske (Święty, Święty, Święty),
3 bracia - Zeus, Posejdon, Hades (greckie),
Jowisz, Neptun, Pluton (rzymskie),
Brahma, Wisznu, Sziwa (hinduizm),
Ozyrys, Izyda, Horus (egipskie),
3 greckie boginie księżyca - Artemida, Selena, Hekate,
Anu, Enlil, Ea (sumeryjskie),
Samasch, Sin, Isztar (babilońskie).
3 stopnie wartości:
spokój, napięcie, ruch,
ruch, relaks, spokój,
nicość, zmiana, istnienie,
istnienie, upadek, nicość,
życie, umieranie, śmierć
śmierć, narodziny, życie,
dzień, wieczór, noc,
noc, ranek, dzień,
lato, jesień, zima,
zima, wiosna, lato.
Trzy podstawowe dyscypliny ezoterycznego wtajemniczenia:
1. Astrologia - tajemna nauka o Naturze, wiedza o miejscu człowieka w Kosmosie.
2. Alchemia - tajemna nauka o ewolucji, wiedza o przemianie niskiego w wyższe.
3. Magia - tajemna nauka o etyce, wiedza o wykorzystaniu sił kierujących rozwojem.
IV Cesarz
W innych językach: der Kaiser, the Emperor, l'Empereur.
Archetyp: ojciec.
Litera: salet = D, symbol = drzwi, stół, pierś, łono. Wartość liczbowa - 4.
Liczba: 4 - ziemska rzeczywistość, pośrednik pomiędzy światem zewnętrznym a wewnętrznym, między tym, co na dole, a tym, co na górze: 1 - rozpalona iskra (ogień), 2 - gaz (powietrze), 3 -podziemne wody (woda), 4 - ziemia; 3 - morza i oceany (woda), 2 - atmosfera (powietrze), 1 - Słońce (ogień).
Porządek, stabilizacja, kierunek (4 strony świata). 1+2+3+4=10 - początek nowego cyklu. Dom mający kształt sześcianu - królestwo ludzi (Kaaba). Pierwsza liczba kwadratowa.
Kwadrat jako połączone działanie wszystkich 4 żywiołów, ale również jako symbol domu i ogniska domowego. We współczesnym języku słowo „kwadrat” odnajdziemy także w wyrazach zakwaterowanie i kwatera, kwaterunek.
Jung: „Czwórka jest archetypem, który poniekąd jest obecny w całym Wszechświecie. Jest logicznym założeniem każdej całości. Żeby nazwać coś pełnym, całościowym, musimy mieć podstawy, które posiadają poczwórne aspekty. Na przykład kiedy opisujemy całość horyzontu określamy go 4 kierunkami świata. Były zawsze 4 żywioły, 4 pierwotne wartości, 4 podstawowe kolory, 4 kasty w Indiach, 4 drogi w duchowym rozwoju u buddystów. Dlatego istnieją również 4 psychologiczne aspekty określające orientację psychiczną (temperamenty), o których zasadniczo nic nowego nie sposób powiedzieć. Natomiast dla naszej orientacji po pierwsze musimy określić funkcję konstatującą, że coś jest (wrażenie), po drugie funkcję stwierdzającą, co to jest (myślenie), po trzecie funkcję, która mówi czy to pasuje, czy nie, czy przyjmujemy to, czy nie (czucie) i po czwarte funkcję, która stwierdza skąd to się wzięło i dokąd zmierza (intuicja). A ponad to nie można nic więcej powiedzieć... Ideałem holistycznym jest krąg, koło, ale jego naturalnym, minimalnym podziałem jest podział na cztery.”
Cytat:
„Kiedyś uwierzyłam w realność, ale było to dawno temu. Teraz faworyzuję piękny i straszny świat swoich subiektywnych doświadczeń bardziej niż zimne, naukowe objaśnienia, które na dłuższą metę nie są w żaden sposób bardziej rzeczywiste, za to zdecydowanie mniej zajmujące, niż moje fantazje i marzenia.”
Sheldon Kopp
„Rzeczywistość - to, z czego człowiek pod żadnym pozorem nie może być zadowolony i czego nigdy nie będzie ubóstwiać i szanować, albowiem jest ona całkowitym przypadkiem, odpadkami życia. I zmienić jej nie można w żaden inny sposób, oprócz wyparcia się jej, oprócz demonstracyjnego pokazania, że jesteśmy silniejsi od niej.”
Hermann Hesse
Obraz: patriarchat, człowiek przebudzony, niebo.
Symbole marsylskie: krzyż w postaci skrzyżowanych nóg - 4. Złoty orzeł na ziemi - świadomość rzeczywistości.
Symbole Waite'a: buława - egipski krzyż Ankh, symbol wiecznego życia i zapładniającej siły (kundalini), także nazywany Crux Ansanta, który można znaleźć w kultach wielu pogańskich bóstw jak Baal, Astarte oraz u starożytnych Trojan, Etrusków, Chaldejczyków. Chrześcijanie uważali go za wynalazek diabła. Możliwe, że ma związek od lingamem i joni, hinduistycznymi symbolami męskiej i żeńskiej seksualności. Buława w prawej dłoni - władza rozumu. Berło bez wieńczącego je krzyża - władza ziemska. Cztery baranie głowy zdobiące tron - symbol mocy, pełni sił, męstwa i pragnienia władzy. Żelazna zbroja - surowość, dystans, niezachwiana postawa.
Odpowiedniki: patriarchat, racjonalny pierwiastek, Logos, budząca się świadomość dziecka, prawa rozumu, cywilizacja.
Posłanie: zaprowadzam porządek, stabilizację i wiarę w przyszłość.
Jakość: panowanie nad swoimi myślami, droga poznania, myślenie perspektywiczne, realizm, obiektywizm, odpowiedzialność.
Cel: panowanie ducha nad naturą, obrona tego, co się osiągnęło, uporządkowanie i jasność jako przeciwieństwo samowoli i chaosu.
Cienie: okrutny, surowy ojciec (Chronos), despotyzm, pedantyzm, profesjonalizm bez intuicji., ciasne poglądy, ograniczoność racjonalizmu, porządek, który staje się celem sam w sobie, przekształcając się w bezduszne i nieludzkie prawo.
Tradycyjne znaczenie:
+ stanowczość, prawdziwość, realizacja, osiąganie czegoś, profesjonalizm, sława, zaprowadzenie porządku, stabilny okres;
- skostnienie, konserwatyzm, skłonności do przesady, niedojrzałość, brak umiejętności konsekwentnego postępowania.
Synteza:
Cyfra 4 nie tylko symbolizuje realność (4 żywioły), ale także ziemski porządek (4 kierunki świata).Tak więc karta Cesarza oznacza realizatora, działacza i strażnika porządku.
Pomiędzy III i IV Arkanem przebiega ostra granica, płot, o którym H. P. Durr pisze, że siedzi na nim wiedźma Hagall. Jest to granica między dziką Naturą z jednej strony, a kulturą i cywilizacją z drugiej. Jeśliby Cesarz przez cały czas jej nie bronił, Gospodyni-Natura powoli, ale pewnie odzyskiwałaby fragment po fragmencie z takim trudem wywalczonej od niej przestrzeni. Przecież domy zawalają się, a samochody rdzewieją. W tym stuleciu, wydaje się, że Cesarz wysuwa się na pierwszy plan, a Cesarzowa została w dużym stopniu wyparta.
Przy czym niezależnie od tego, jak duże jest nasze niezadowolenie z cywilizacji, nie powinniśmy pomijać jednak tego faktu, że dążenie Cesarza do uporządkowania i jasności jest gwarancją bezpieczeństwa i komfortu, jakich poste prawdy i samowolne zwyczaje Cesarzowej nie znają. Ot, dama jest kapryśna i uznaje tylko prawo silniejszego; w urodzajnych latach daje więcej niż możemy spożyć, a w czasach niedostatku pozwala swoim dzieciom głodować i marznąć. A w związku z tym państwo prawa, komfort i uporządkowanie Cesarza zaczynają być bardziej pociągające. Nasze zadanie polega na tym, żeby otworzyć granicę pomiędzy nimi i uczynić ją bezpieczną.
Doświadczenia codzienne: sprzątanie, oczyszczenie, wyjaśnienie stosunków. Umiejętność planowania swego czasu. Utrzymywanie rzeczy w porządku (znajdź czas na naprawę połamanych rzeczy, a skończ na zakończeniu nieudanego związku partnerskiego). Czas trzeźwej, praktycznej wiedzy. Zastosuj (w końcu!) swoje plany i idee w praktyce. Problemy rozwiążą się, ale… czasami trzeba zacząć od siebie.
Cztery:
4 kierunki świata: wschód, południe, zachód, północ,
4 naturalne kierunki: z przodu, na prawo, z tyłu, na lewo,
4 żywioły: powietrze, ogień, woda, ziemia,
4 jakości: sucho, ciepło, wilgotno, zimno,
4 temperamenty: sangwinik, choleryk, flegmatyk, melancholik,
4 ewangelistów: Mateusz, Marek, Łukasz, Jan,
4 proroków: Izajasz Jeremiasz, Ezechiel, Ozeasz,
4 archaniołów: Rafael, Michał, Gabriel, Uriel,
4 jeźdźców Apokalipsy,
4 rajskie rzeki: Gichon, Eufrat, Hiddekel, Piszon,
4 alchemiczne poziomy: rteś, eter, sól, siarka,
4 pory dnia: rano, południe, wieczór, noc,
4 pory roku: wiosna, lato, jesień, zima,
4 archetypowe stacje: zmartwychwstanie, bóg wiosny, śmierć ofiarna, sen zimowy,
4 odpowiedniki w Tarocie: Sąd Boży, Rydwan, Wisielec, Eremita,
4 bohaterowie Graal: Merlin, Artur, Nimue, Morgana,
4 kolory Tarota: miecze, buławy, kielichy, denary,
4 stany społeczne: rycerstwo, chłopi, kler, kupcy,
4 karty do gry: pik, trefl, kier, karo,
4 fazy księżyca: I kwadra, pełnia, II kwadra, nów,
4 celtyckie święta: Imbolc (2 luty), Beltane (1 maj), Lammas (2 sierpnia), Samhain (1 listopada),
4 litery z imienia Boga: Yod, He, Waw, He,
4 wiatry: Efir, Notos, Zefir, Boreasz,
4 działania matematyczne: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie,
4 główne cnoty: sprawiedliwość, siła, miłość i przyjaźń, umiarkowanie,
4 typy wg Junga: myślący, czujący, intuicyjny, odbierający,
4 części Sfinksa: głowa, pazury, skrzydła, brzuch,
4 wieki: złoty, srebrny, spiżowy, żelazny,
4 głosy: sopran, tenor, alt, bas,
4 stany u Hindusów: czuwanie, pół sen, sen, głęboki sen,
4 litery wyrazu „Adam” oznaczają 4 kierunki nieba w Grecji: Anatolia, Dusis, Arkto, Mesembria,
4 litery z napisu na krzyżu Jezusa - INRI oznaczają 4 żywioły w judaizmie: Jebuscha, Nour, Rauch, Iammin.
Jeśli uznamy, że odległość Słońca od Saturna równa się 100 jednostek, to wtedy odległość Słońca od pozostałych planet będzie się równać:
Merkury = 4 = 4
Wenus = 4+3 = 4+3
Ziemia = 4+2 x 3 x 1 = 4+6
Mars = 4+2 x 3 x 2 = 4+12
Mallona (dziś pas asteroidów) = 4+2 x 3 x 4 = 4+24
Jowisz = 4+2 x 3 x 8 = 4+48
Saturn = 4+2 x 3 x 16 = 4+96
Decyzja
Tasowanie: karty miesza pytający rozłożywszy je na stole lub innej powierzchni, przesuwając lewą ręką. Karty wykładamy w następującej kolejności:
1
3 7 5
4 2 6
Interpretacja:
7 - problem (działać - nie działać),
1, 3, 5 - pozytywne wpływy (to, co przemawia za działaniem),
2, 4, 6 - negatywne wpływy (to, przemawia przeciw działaniu).
Karty w tym rozkładzie można też ułożyć następująco:
5
1
3
7
4
2
Interpretacja:
7 - to jest,
3, 1, 5 - to się zdarzy, kiedy pytający „tak” zrobi,
4, 2, 6 - to się zdarzy, jeśli pytający „tak” nie zrobi.
3. 3. Przykłady interpretacji
Decyzja
Kiedy trzeba dokonać jakiegoś wyboru, rozkład „Decyzja” daje interesującą wiedzę na temat otoczenia i konsekwencji podejmowanych decyzji oraz pozwala zanalizować wszystkie „za” i „przeciw” i sprawdzić, jaki będzie rezultat podjęcia takiej, czy innej decyzji. Przy czym czynniki przemawiające „za” i „przeciw” mogą być nazywane pozytywnymi i negatywnymi tylko umownie.
W przedstawionych poniżej przykładach możemy zauważyć, że najważniejsze to wrażenie płynące z całego rozkładu.
Kobieta szukała pracy i po wstępnej rozmowie z przyszłym szefem przyszła spytać, czy powinna się zgodzić na proponowane warunki.
3 mieczy
6 mieczy 8 mieczy XV Diabeł
rycerz denarów giermek mieczy 8 denarów
Interpretacja:
Na pozycji charakteryzującej całość problemu (7) leży 8 mieczy. Oznacza to, że proponowana praca będzie ją ograniczać, ona będzie się czuła jak w więzieniu, dlatego że jakaś część jej osobowości nie będzie w stanie swobodnie się rozwijać.
Górne trzy karty, które przemawiają „za”, mówią:
3 mieczy (1): to jest decyzja rozumu, która jest podjęta przeciw sercu (emocjom),
6 mieczy (5): to jest droga w nieznane, dlatego wywołuje lęki i strach.
I jedno, i drugie jest całkowicie normalne w przypadku człowieka podejmującego nową pracę, a w związku z tym konkretnej odpowiedzi na zadane pytanie na razie nie uzyskaliśmy.
Diabeł (3): aczkolwiek (z uwagi na miecze) nowa praca wydaje się nieco wątpliwa, jest w niej coś nęcącego, co mogłoby wywrzeć wpływ na decyzję, nawet jeśli trzeba ją będzie podjąć wbrew własnym zasadom i intuicji. W tym wypadku tak było - pytającą bardzo pociągało proponowane wynagrodzenie. Jednakże czynników przemawiających „za” nie było tu dużo.
Niższe trzy karty, które są „przeciw”, mówią:
giermek mieczy (2): konflikty wewnątrz firmy, w które zostanie pytająca wciągnięta,
rycerz denarów (4): wskazuje na możliwość zarobienia dużych pieniędzy, ale w firmie panuje zastój, a w związku z tym pytająca w najbliższym czasie nie ma szans na rozwój,
8 denarów (6): karta wyjątkowo sprzyjająca rozpoczynaniu dowolnej nowej sprawy, dlatego że pokazuje ucznia, który sam buduje swoje szczęście. Jednak w związku z tym, że leży na pozycji „przeciw”, oznacza, że pytająca nie będzie miała szans na wykazanie się swoimi możliwościami.
Analizując cały rozkład jednoznacznie można powiedzieć, że karty odradzają podjęcie oferowanej pracy.