Gabriela Matusiewicz II rok fizjoterapia gr. I
Zaburzenia seksualne u kobiet
Aby móc mówić o zaburzeniach seksualnych występujących u kobiet należy najpierw zapoznać się z tzw. ABC zdrowia seksualnego. A więc na wstępie odpowiedzmy sobie na pytanie: „jak pojmować zdrowie seksualne?”
Zdrowie seksualne od wieków postrzegane było w duchu religijnym, jako zdolność do prokreacji. Stąd uznawano powszechnie za jego atrybut ogólną sprawność seksualną oraz brak zaburzeń seksualnych. W dzisiejszych czasach coraz większy wpływ na pojmowanie zdrowia seksualnego mają normy medyczne oraz kulturowe doceniające wartość zmysłowości i przyjemności płynących z nie zaburzonej reakcji seksualnej.
Następne pytanie, jakie należy zadać brzmi: jakie są ogólne uwarunkowania medyczne zdrowia seksualnego?
Na stan zdrowia seksualnego mają wpływ następujące czynniki:
) biologiczne (fizjologiczne, patofizjologiczne),
) medyczne (stosowane terapie i leki),
) psychiczne, społeczne, religijne.
Czynniki te działają łącznie - wzmacniając lub osłabiając swój wpływ.
Ad .1 ) Biologiczne uwarunkowania zaburzeń seksualnych:
zaburzenia ośrodków kierujących funkcjami seksualnymi
zaburzenia hormonalne (hyperprolaktynemia, spadek poziomu estrogenów)
uzależnienia (od alkoholu, leków, narkotyków)
zaburzenia odżywiania (bulimia, jadłowstręt psychiczny)
nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, cukrzyca, zaburzenia neurologiczne, itd.
działania uboczne przyjmowanych leków
choroby narządów płciowych - np. stany zapalne o różnej etiologii, wady anatomiczne
brak ruchu
Fizjologiczne determinanty zachowań i funkcji seksualnych.
Ośrodki sterujące funkcjami seksualnymi:
Płaty czołowe mózgu |
-społeczne zachowania seksualne |
Płaty skroniowe mózgu |
-ocenianie atrakcyjności seksualnej partnera |
Obszar limbiczny, podwzgórze |
-podniecenie seksualne, emocje seksualne, reagowanie na bodźce seksualne, feromony |
Rdzeń kręgowy |
-reaktywność seksualna (erekcja, wytrysk, lubrykacja) |
Poprawne działanie gruczołów hormonalnych oraz mechanizmów fizjologicznych wytwarzających neuroprzekaźniki.
Neuroprzekaźniki, neurohormony, hormony („chemia miłości i seksu”)
Serotonina |
satysfakcja seksualna, orgazm |
Dopamina |
pożądanie |
Oksytocyna |
poczucie bliskości między partnerami |
Endorfiny |
przyjemność, rozkosz, zadowolenie |
Estrogeny |
lubrykacja, ukrwienie łechtaczki i warg sromowych, czucie |
Testosteron |
podniecenie, pożądanie |
Podstawowe znacznie dla sprawności seksualnej ma prozdrowotny styl życia.
Na pojęcie prozdrowotnego stylu życia składa się:
ubogacanie diety w witaminy, mikroelementy
codzienna aktywność fizyczna
trening mięśnia Kegla
unikanie uzależnień
dbanie o zdrowie
Ad. 3 Psychiczne uwarunkowania zaburzeń seksualnych
patologiczne środowisko rodzinne, rygoryzm wychowawczy
nieudane małżeństwo rodziców,
kompleksy, poczucie malej wartości, nieśmiałość
osobowość nieprawidłowa, niedojrzała
poczucie winy wiążące się z zachowaniami masturbacyjnymi
doświadczenie seksualnego wykorzystania, przemocy
zaburzone relacje partnerskie, walka o dominację między partnerami
zaburzenia seksualne partnera
depresje
niewłaściwy lub zaburzony obraz własnej osoby
frustracje zawodowe, długotrwałe sytuacje stresowe
lek przed ciążą
lęk przed chorobami przenoszonymi drogą płciową
Przeciwdziałanie negatywnym uwarunkowaniom zależnym od psychiki to:
unikanie dłuższych przerw w aktywności seksualnej
urozmaicanie sztuki miłosnej
kreowanie optymistycznej postawy życiowej
Społeczno - kulturowe uwarunkowania zaburzeń seksualnych
brak edukacji seksualnej, niewłaściwa edukacja seksualna
uzależnienie od pornografii
przedwczesna inicjacja seksualna
nadmierny rygoryzm, ascetyzm religijny
rytualne okaleczenia narządów płciowych
przesądy seksualne typu:
`mężczyzna powinien mieć erekcję członka na zawołanie'
`kobieta zawsze może'
`należy mieć orgazm w tym samym czasie'
`prawdziwy orgazm jest tylko w trakcie stosunku pochwowego'"
`kobiety mają większe potrzeby seksualne'
`wielkość członka decyduje o przeżyciach seksualnych kobiety'
"mężczyzna jest odpowiedzialny za życie seksualne”
"impotencja to sprawa wieku'
„aktywność seksualna ma negatywny wpływ na zdrowie"
"masturbacja prowadzi do impotencji”
"długie przerwy w życiu seksualnym są korzystne dla zdrowia seksualnego”
ZDROWIE SEKSUALNE POLAKÓW (dane z Raportu Seksualności Polaków 2002 - Lew-Starowicz)
Zaburzenia seksualne u kobiet (dane w %)
25 - zmniejszone potrzeby seksualne lub ich brak
12 - brak wydzielania (lubrykacji) i nawilżenia pochwy
13 - odczuwanie bolesności w trakcie stosunku (dyspareunia)
2 - pochwica
10 - brak orgazmu
17 - trudności z osiąganiem orgazmu
2 - wstręt do partnera
1 - wstręt do seksu
Z badań tych wynika, ze znaczący odsetek populacji ma problemy we współżyciu seksualnym. Następstwem zaburzeń seksualnych jest wiele negatywnych następstw. Są nimi: zaburzenia zdrowia psychicznego (psychosomatyczne, depresyjne, nerwicowe, itp.); poczucie małej wartości; konflikty i napięcia w relacjach partnerskich; drażliwość w kontaktach międzyludzkich. Z tego samego badania wynika, ze tylko 6% badanych z zaburzeniami seksualnymi korzysta z pomocy lekarzy. Na pytanie - dlaczego problemy w życiu seksualnym nie były ujawnione lekarzowi? - 30% badanych podało, ze „to nie jest poważny problem”, 9% - „dobrze mi tak jak jest”; a 6% czeka, aż problem sam minie. Dla 12% badanych zaburzenia seksualne są „normalne, gdy człowiek się starzeje”. Dla lekarzy rodzinnych ważna może być informacja, ze 13% badanych chciałoby się leczyć u nich. Na pytanie - czy kiedykolwiek zadawał pytania na temat seksu? - aż 79% mężczyzn i 67% kobiet odpowiedziało, że nigdy
Prześledźmy teraz dokładnie najczęstsze zaburzenia seksualne kobiet.
ZABURZENIA ORGAZMU
Orgazm kobiety - jest to różnorodny, przejściowy szczyt odczuwania intensywnej przyjemności powodującej zmieniony stan świadomości zazwyczaj połączony z niezależnymi od woli rytmicznymi skurczami dna miednicy, z towarzyszącymi skurczami zwieraczy cewki i odbytu oraz z miotomią powodującą wystąpienie przekrwienia związanego z podnieceniem seksualnym (często częściowym) i dobrostanem psychicznym. Orgazm, zwany też szczytowaniem to najbardziej satysfakcjonująca faza reakcji seksualnej kobiety. W reakcji seksualnej wyodrębniamy 4 kolejne fazy: ( Model linearny Masters - Johnson)
podniecenie,
plateau,
orgazm i
rezolucja
Podniecenie seksualne inicjuje reakcję seksualną i stopniowo narasta.
Objawem podniecenia jest erekcja brodawek, narastające napięcie mięśniowe niektórych partii ciała, przyspieszenie oddechu, akcji serca, wzrost ciśnienia krwi, nabrzmienie łechtaczki oraz pojawienie się wydzielania dopochwowego - tzw. lubrykacja. Podniecenie przechodzi w pewnym momencie w fazę plateau.
Faza plateau u kobiety ma miejsce, gdy oddech staje się szybki, tylna część pochwy ulega poszerzeniu, macica się prostuje, zaś inne reakcje z poprzedniej fazy utrzymują się na niezmienionym poziomie. Orgazm jest kulminacją reakcji seksualnej. Pojawiają się skurcze określonych grup mięśniowych, narasta kulminacja częstotliwości oddechu, akcji serca i ciśnienia. Bodźce towarzyszące szczytowaniu obejmują cały organizm człowieka, choć najsilniej są wyrażone w okolicach narządów płciowych. Następują rytmiczne skurcze mięśni związanych z narządem płciowym, powiększają się sutki, narasta przekrwienie i obrzęk warg sromowych mniejszych, itd. Orgazmowi towarzyszy największe nasilenie podniecenia i doznawania seksualnego. Po zakończeniu szczytowania następuje rezolucja
Napięcie seksualne ulega powoli redukcji i może stopniowo ustąpić. U mężczyzn odprężenie następuje zwykle szybciej, niż u kobiet.
Do opisu faz orgazmu zaliczamy także model cyrkularny, w którym tez występują 4 domeny:
Pożądanie
Podniecenie, doznania
Orgazm, poddanie
Refleksja
Domeny te nie występują ściśle po sobie, mogą się na siebie nakładać, zjawisko sprzężenia zwrotnego dodatnie / ujemne
Orgazm deklaruje 92% aktywnych seksualnie Polek. W tym - 87% kobiet przeżywa orgazm w trakcie stosunku pochwowego, 69% przez pobudzanie łechtaczki, 30% w kontaktach oralnych, 27% w trakcie pieszczot piersi, 6% poprzez pobudzanie się strumieniem wody. Jednak w całej populacji kobiet brak orgazmu występuje dość często, z różnych przyczyn i w różnym stopniu. Najczęstsze przyczyny to lęk, brak poczucia bezpieczeństwa, niezdolność do wystarczającego odprężenia się. Także stałe bądź chwilowe złe nastawienie do partnera. Inną przyczyną może być zbyt wczesny wytrysk nasienia u partnera, przez co stosunek trwa zbyt krótko.
Regulacja orgazmu:
Niektóre kobiety nie mają w ogóle orgazmu, bądź osiągają go czasami.
Orgazm może być uzależniony od dodatkowego pobudzania przedsionka pochwy, zwłaszcza łechtaczki, punku G
Orgazm jest uzależniony od neuronalnej regulacji funkcji seksualnych. (Ma podobną lokalizację jak u mężczyzn i jest sterowany złożonym odruchem ośrodków nerwowych rdzenia kręgowego, nerwu sromowego oraz układu współczulnego.) Wiadomo, że całkowity i trwały brak zdolności do doznania orgazmu, jeśli w ogóle u kobiet występuje, to należy do wielkiej rzadkości i może być spowodowany wrodzonym brakiem neurotransmitera - przekaźnika systemu nerwowego.
Wpływ hormonów na szczytowanie kobiety ( estradiol, progesteron, prolaktyna, testosteron) U kobiet hormony żeńskie - estrogeny mają duży wpływ na ukrwienie pochwy, warg sromowych, łechtaczki, nawilżenie pochwy (lubrykacja) i czucie w obszarze regionalnym. Ważny jest też wpływ „męskiego” testosteronu u kobiet - na poziom podniecenia i pożądania. W wieku wysokiej aktywności seksualnej jajniki produkują dwa razy więcej tego hormonu w porównaniu z wiekiem menopauzalnym, zaś poziom testosteronu wzrasta na kilka dni przed owulacją.
Specyfiką orgazmu kobiet, w porównaniu z mężczyznami jest to, że orgazm u pań jest zjawiskiem nabytym a niewrodzonym.
U kobiet w większym stopniu, niż u mężczyzn osiąganiu orgazmu sprzyja optymalna sztuka miłosna partnerów dostosowana do specyfiki „erotycznej mapy ciała” kobiety, udany związek partnerski i akceptacja własnej osoby i roli kobiecej. Ilustrują to w pewnym stopniu wyróżniane niekiedy typy orgazmu: uogólniony, lokalny, długotrwały, wielokrotny, wyobrażeniowy, afektywny, ekstatyczny. Znacznie bardziej złożone są drogi prowadzące do orgazmu: stymulacja łechtaczki, pochwy, innych stref erogennych; duże znaczenie ma dobra kurczliwość mięśnia łonowo-guzicznego (Kegla) i dobry ogólny stan zdrowia.
ORGAZM ZBYT WCZESNY
Orgazm zbyt wczesny to niezdolność do opóźnienia szczytowania wystarczającego do zadowolenia z kontaktu seksualnego.
Orgazm (szczytowanie) pojawia się wbrew woli kobiety, wcześniej niż ona tego pragnie. Kobieta nie jest w stanie jest w stanie kontrolować momentu orgazmu. Toteż szczytowanie pojawia się przed stosunkiem, w trakcie wprowadzania członka do pochwy; po krótkim czasie trwania stosunku (najczęściej już po kilku, kilkunastu ruchach frykcyjnych).
W większości przypadków przyczyną zburzenia są czynniki psychogenne.
Wymienia się np. obniżony próg generowania odruchu szczytowania, co może wnikać z tzw. „męskiego typu reaktywności seksualnej (szybko rosnące podniecenie, szczytowanie); jak też z nadpobudliwości seksualnej. Ważną przyczyną mogą być zakodowane nawyki - np. nawyk szybkiego szczytowania, który wynika z zachowań masturbacyjnych i towarzyszącego tym zachowaniom pośpiechu, chęci ukrywania masturbacji, poczucia wstydu i leku wiążących się z masturbowaniem się. Inna przyczyną są zespoły maniakalne. Jeszcze innego rodzaju czynnikiem nadmiernie przyśpieszającym szczytowanie są leki pobudzające seksualnie.
Podstawą leczenia orgazmu zbyt wczesnego jest leczenie farmakologiczne.
W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwdepresyjne.
ORGAZM OPÓŹNIONY
Średnio, co 10 kobieta na świecie cierpi na trwałe lub okresowe opóźnianie się orgazmu w czasie normalnej aktywności seksualnej.
Z badań epidemiologicznych na populacji kobiet w wieku 40-80 lat wynika, że zaburzenie to ujawnia 7,4% kobiet z Europy Pn, 11,3% z Europy Południowej, 16,3% z krajów Azji W, 25,9% Azji Pd-W i 10,6% z krajów Bliskiego Wschodu. W Polsce na trwałe lub okresowe opóźnianie się orgazmu skarży się 17% kobiet. W tym 21% w wieku do 24 roku życia, 26% w wieku 35-44 lat.
Wśród przyczyn opóźniania się szczytowania wymienia się
-zaburzenia hormonalne i inne choroby
-zbyt niskie ciśnienie tętnicze krwi
-leki o działaniu hamującym seksualnie
-menopauzę
-rutynę i monotonię w sztuce miłosnej
-zaburzenia w relacjach partnerskich
-zmęczenie, niedobór snu, stresy
Leczenie opóźnionego orgazmu
Leczenie tego zaburzenia sprowadza się do eliminacji w/w przyczyn opóźniania się orgazmu (tzw. leczenie przyczynowe).
BRAK ORGAZMU - ANORGAZMIA
Ustalono, że w światowej populacji kobiet - w wieku 40-80 lat - brak orgazmu, czyli anorgazmia dotyka 2 na każde 10 kobiet.
Przykładowo, anorgazmię wykryto u 16,9% kobiet z Europy Północnej i 23,8% z Europy Południowej. W Polsce nie przeżywa orgazmu ok. 8% populacji kobiet i najczęściej dotyczy to kobiet w wieku 46-59 lat, samotnych, z podstawowym wykształceniem.
Brak orgazmu rozpoznajemy, gdy:
-orgazm nie występuje, chociaż kobieta osiąga w trakcie kontaktu podniecenie seksualne
-kontakt seksualny przebiega prawidłowo pod względem czasu trwania i pobudzania
Nie ma podstaw do rozpoznania anorgazmii w przypadku, gdy:
-kobieta w trakcie kontaktu nie była podniecona seksualnie
-czas trwania kontaktu był zbyt krótki
-kobieta i (lub jej partner traktują jako 'normalny' wyłącznie orgazm osiągany w trakcie
stosunku pochwowego, natomiast kobieta zdolna jest do osiągania orgazmu w innych
formach pobudzania seksualnego.
Różnorodne są formy zaburzenia orgazmu u kobiet.
Anorgazmia może mieć charakter pierwotny - orgazm nigdy nie był przez kobietę przeżywany, bez względu na typ stymulacji, również w czasie snu, masturbacji. Zaburzenie mogło jednak powstać w przeszłości, a orgazm był już przeżywany (zaburzenie wtórne). Anorgazmia może mieć charakter ogólny (brak orgazmu jest niezależny od osoby partnera i typu pobudzania) Może również mieć charakter sytuacyjny (dotyczy współżycia z daną osobą); lub występuje na jawie, ale jest w trakcie snu.
Wśród typowych przyczyn organicznych anorgazmii wyróżniamy:
-zaburzenia anatomiczne, wady wrodzone, zmiany poporodowe,
-hipotonia, brak kurczliwości mięśnia Kegla
-zaburzenia hormonalne (hiperprolaktynemia, niedobór testosteronu i estrogenów, nadczynność i niedoczynność tarczycy, podwyższony poziom progesteronu)
-zaburzenia neurologiczne, cukrzyca, zapalenie stawów., Infekcje, nowotwory
-menopauzę
-uzależnienia, leki o działaniu hamującym seksualnie
Duże wpływ blokujący orgazm mają następujące czynniki psychiczne:
-urazy i szoki seksualne, doświadczenie wykorzystania czy przemocy seksualnej
-cechy osobowości (silna potrzeba dominacji, rywalizacji, agresja do mężczyzn)
-ukryte cechy homo-seksualne
- zaburzone relacje partnerskie i lęk przed uzależnieniem się od partnera, ciąża, utratą samokontroli, mężczyznami
Ważnymi przyczynami braku orgazmu mogą być następujące uwarunkowania społeczne:
-represyjna obyczajowo erotyczna, zabiegi okaleczające narządy płciowe
-niewłaściwa edukacja seksualna
-rygoryzm religijny, postawy purytańskie
Badanie diagnostyczne dla rozpoznania anorgazmii.
Badania laboratoryjne obejmują: ocenę poziomu prolaktyny, estrogenów, testosteronu, FSH, LH, DHEA. Możliwe są również badanie ginekologiczne, ocena kurczliwości mięśnia Kegia, badania z zastosowaniem aparatury pomiarowej: USG, monitory dopochwowe, telemetria. W trakcie wizyty u lekarza seksuologa należy się spodziewać pytań dotyczących przebiegu biografii seksualnej, przebiegu związku, doznań w trakcie ewentualnej masturbacji, w trakcie snu, sztuki miłosnej, czasu trwania zaburzenia, itp.
OZIĘBŁOŚĆ SEKSUALNA
Inne nazwy zaburzenia to: osłabienie pożądania, hipolibidemia, oziębłość, seksualna anoreksja.
Z badań międzynarodowych wynika, że oziębłość seksualna spowodowana brakiem lub utratą pożądania seksualnego jest często spotykana i obejmuje 25-37% populacji kobiet. W Polsce dotyczy 1 na 10 kobiet - w wieku do 24 lat; i 7 na 10 - w wieku powyżej, 45 lat.
Objawy oziębłości seksualnej.
Zaburzenie cechuje brak zainteresowania tematami seksualnymi, niechęć do myślenia na ten temat, okresowe lub trwałe zubożenie fantazji erotycznych i co najważniejsze brak czy ograniczenie potrzeb seksualnych.
Brak potrzeb seksualnych rozpoznajemy, gdy:
-kobieta nie objawia zainteresowania inicjowaniem aktywności seksualnej, w tym zarówno z partnerem, jak i w masturbacji
-poziom aktywności seksualnej: jest niższy, w porównaniu z oczekiwaniami lub ma poziom znacznie niższy w porównaniu z wyższym poziomem w przeszłości
-brak potrzeb seksualnych nie wyklucza podniecenia czy zadowolenia seksualnego, ale powoduje, że zainicjowanie kontaktu seksualnego jest mało prawdopodobne.
Wśród typowych przyczyn organicznych oziębłości wyróżniamy:
- zaburzenia hormonalne: obniżony poziom testosteronu, estrogenów u kobiet, podwyższony poziom protaktyny, nadczynność i niedoczynność tarczycy.
- choroby: nowotworowe cukrzyca, choroby krążenia, wątroby, infekcyjne, nerek, depresje
- uzależnienia
- leki: psychotropowe, antyandrogenne, przeciwnadciśnieniowe; betablokery
Duży wpływ na osłabienie pożądania mają czynniki psychiczne i kulturowe:
Typowymi czynnikami psychogennymi eliminującymi z życia kobiety potrzeby seksualne jest: a/ przewlekle zmęczenie i niedobór snu; b/ urazy i szoki seksualne; c/ zaburzone relacje partnerskie; d/ zaburzony obraz własnego ciała, identyfikacji z płcią; e/ monotonia i rutyna w sztuce miłosnej, nieatrakcyjność partnera. Czynnikami kulturowymi blokującymi potrzeby seksualne są: błędy w wychowaniu rodzinnym, edukacji seksualnej, przesyt seksem, medialna "walka płci”, uzależnienie od pornografii, rygoryzm religijny.
Rozpoznanie oziębłości seksualnej możliwe jest dzięki:
Wywiadowi seksuologicznemu, w którym lekarz ustali częstość i zakres aktywności seksualnej kobiety. (czy mają miejsce kontakty seksualne?, jak są częste?, czy są fantazje erotyczne?, masturbacja?, jaka jest sztuka miłosna?, więź z partnerem?, choroby?....Równoległym rozpoznaniem są badania laboratoryjne: ( analiza poziomu testosteronu, prolaktyny, estrogeny, DHEA)
NADMIERNY POPĘD SEKSULNY
To zaburzenie znane jest również pod mianem:
erotomania, uzależnienie od seksu, nimfomania, satryriasis, kompulsywność seksualna. Obejmuje blisko co 10 dorosłą osobę (od 5 do 17% populacji), z przewagą mężczyzn.
Uzależnienie od seksu to chorobliwe nasilenie zainteresowań i aktywności seksualnej, kiedy te potrzeby dominują nad innymi.
Uzależnienia to stanowi sens życia i wywołuje poszukiwanie wciąż nowych partnerów i podejmowanie aktywności seksualnej, w każdej sytuacji nawet w niesprzyjającej.
Jakie są przyczyny uzależnienia od seksu?
Wśród przyczyn uzależnienia od seksu wyróżniamy najczęściej następujące uwarunkowania psychiczne: ucieczka w reakcje pozorowane, patologia rodzinna, urazy seksualne w dzieciństwie i w młodości, nadmiemy rygoryzm lub liberalizm wychowawczy czy obyczajowy, inne uzależnienia , np. zawodowe uzależnienia od seksu
Przyczynami o pobudzającymi popęd seksualny są również niektóre choroby i stosowane leki.
-encefalopatia, choroba Alzheimera, Picka, padaczka, kiła mózgu, stany maniakalne
-zaburzenia hormonalne (hiperandrogenizm)
-zaburzenia osobowości typu: dyssocjalna, narcystyczna, borderline (pogranicza)
-leki: testosteron, sympatykominetyki, przeciwdrgawkowe, p-parkinsonowskie
POCHWICA
Pochwica jest zaburzeniem, które jak się szacuje dotyczy 2% populacji kobiet.
Objawem pochwicy jest skurcz mięśni otaczających pochwę, co powoduje zamknięcie wejścia do pochwy. Wprowadzenie członka do pochwy jest niemożliwe lub bolesne. Skurcze mięśni są spastyczne, odruchowe, niezależne od woli. Pochwica jest jedną z przyczyn nieskonsumowanego małżeństwa (matrimonium non consumatum).
Przyczynami zamknięcia wejścia do pochwy są biologiczne i patofizjologiczne zmiany w narządach płciowych. Najczęstsze z nich to: gruba błona dziewicza, patologiczne zmiany w zewnętrznych narządach płciowych (owrzodzenia, otarcia, przeczulica) oraz zmiany zanikowe w pochwie, stany zapalne
Pochwica może być spowodowana również czynnikami psychicznymi:
Podłożem psychogennym skurcz mięśni otaczających pochwę wywołany lękiem przed defloracją, ciążą, stosunkiem, mężczyznami. Przyczyną skurczu mięśni może być zaburzenie identyfikacji z rolą kobiecą, osobowość niedojrzała, zaburzone relacje partnerskie, doświadczenie seksualnej przemocy, wykorzystania. Ponadto: zaburzenia osobowości, konfliktowe relacje z ojcem negatywne postawy wobec mężczyzn, nieśmiałość partnera, postrzeganie partnera jako mało męskiego
Leczenie pochwicy:
1. Farmakoterapia zawiera leki rozkurczowe, przeciwbólowe i przeciwlękowe.
2. Metody chirurgiczne np. defloracja w znieczuleniu
3. Trening funkcjonalny - polega na edukacji seksualnej ( >uczenie się kontrolowania kurczliwości mięśni pochwy >kontrolowana penetracja pochwy palcem >kontrolowana penetracja pochwy rozszerzaczami o coraz większych rozmiarach >kontrolowana penetracja pochwy członkiem. Skuteczność metody ocenia się na 94%. ). Ponadto stosowana jest psychoterapia i desensybilizacja.
BÓL POCHWY - DYSPEREUNIA U KOBIET
- to stały lub okresowy ból narządów płciowych kobiety przed stosunkiem, w czasie jego trwania lub po nim. Zaburzenie dotyczy co 10 kobiety, a jego częstość gwałtownie narasta po menopauzie.
Typowymi lokalizacjami bólu są:
srom, przedsionek pochwy i pochwa.
W sromie typową przyczyną bólu są:
stany zapalne, vulvodynia, zmiany zanikowe, uczulenia.
W przedsionku pochwy typową przyczyną bólu są:
choroby przenoszone drogą płciową, bóle wiążące się z operacjami, porodem, urazami pochwy, zmiany zanikowe w pochwie, pochwica, uczulenia
Głęboko w pochwie typową przyczyną bólu są:
wady wrodzone, choroby: infekcje, endometrioza, guzy, zespół nadwrażliwego jelita, torbiele.
Dyspereunia u kobiet może mieć również podłoże psychogenne.
Udokumentowano stały lub okresowy ból narządów płciowych kobiety przed stosunkiem wskutek zaburzonych relacji partnerskich, urazów i szoków seksualnych, błędnej sztuki miłosnej, praktyk masochistycznych, depresji, zaburzeń osobowości, zaburzeń obsesyjno kompulsywnych, rygoryzmu religijnego.
ZABURZENIA PODNIECENIA SEKSUALNEGO U KOBIET
Przejawem braku subiektywnego podniecenia seksualnego u kobiet jest:
Brak subiektywnego podniecenia wywołanego konkretnym partnerem, co może być wywołane licznymi przyczynami. Inną przyczyną może być brak genitalnej, czy innej reakcji somatycznej. To ostatnie może być wywołane licznymi przyczynami organicznymi.
Jakie mogą być organiczne i psychogenne przyczyny braku podniecenia seksualnego?
Wśród potencjalnych przyczyn należy rozważyć takie, jak: zaburzenia hormonalne, menopauza, zaburzone relacje partnerskie, brak intymnych warunków, lęki, poczucie winy, rozczarowanie osobą partnera, współżyciem seksualnym, depresja i stosowanie leków przeciwdepresyjnych
Na czym polega leczenie tego zaburzenia?
Leczenie przyczynowe może eliminować większość z w/w powodów zaburzenia przy pomocy: leków, w tym hormonoterapii; psychoterapii, metod treningowych, itp.
AWERSJA SEKSUALNA
Czym jest awersja seksualna?
Awersja seksualna ma miejsce wówczas, gdy perspektywa kontaktu seksualnego z partnerem powoduje niechęć, obawę, bądź lęk w stopniu wystarczającym, by unikać tej seksualnej aktywności, lub, jeśli dochodzi do niej, pojawiają się negatywne uczucia i niezdolność do przeżywania przyjemności. Niechęć do partnera może być również spowodowana lękiem przed brakiem sprawności seksualnej.
Jakie są przyczyny niechęci do kontaktu seksualnego?
Typowe przyczyny awersji seksualnej to:
zaburzone relacje partnerskie, reakcja na zdradę, partnera, zaniedbania higieniczne, następstwo długotrwałych zaburzeń seksualnych partnera, proponowanie przez partnera nieakceptowanych form aktywności seksualnej, rygoryzm religijny i wrogość do seksu, do partnera, do ciała, płci.
AKTYWNOŚĆ SEKSUALNA W CZASIE MENOPAUZY I PO NIEJ
W okresie klimakterium ścianki pochwy stają się coraz cieńsze, bardziej gładkie i mniej elastyczne. Obniżanie produkcji estrogenów, czyli żeńskich hormonów, może powodować, że komórki pochwy nie mogą tak szybko wydzielać śluzu, który ułatwia współżycie. Powstaje wówczas tzw. błędne koło. Suchość pochwy sprawia, że stosunki stają się bolesne, co z kolei wywołuje niechęć kobiety do kolejnych kontaktów seksualnych. Jeżeli partner nie zauważy tych zmian i wytłumaczy je sobie jako oziębłość seksualną partnerki, może się również pojawić niechęć z jego strony. Oczywiście, powstrzymywanie się od seksu pogarsza jeszcze stan narządów kobiety. Z kolei regularne współżycie oraz stosowanie odpowiednich maści i leków sprzyja prawidłowemu stanowi pochwy i zapobiega niepokojącym sytuacjom
ZESPÓŁ WDOWY
Występuje on u osób w średnim wieku, które miały dłuższą przerwę w życiu seksualnym, co może być przyczyną wstecznych zmian zanikowych wynikających z nieczynności narządów płciowych. Zdarza się, że po dłuższej przerwie we współżyciu osoby te poznają kogoś, chcą ponownie nawiązać kontakty seksualne, a tu okazuje się, że im się nie udaje. Partnerka ma wówczas problem z osiągnięciem wilgotności pochwy. Obniża się również kurczliwość mięśni, co powoduje, że doznania seksualne są dla niej i jej partnera trudno osiągalne. Skutkiem może być też wydłużony czas osiągania reakcji podniecenia, kobieta często w ogóle może nie osiągać orgazmu. U kobiety, która przez długi okres nie ma partnera, a chciałaby mieć jeszcze dziecko, masturbacja może w tym przypadku sprzyjać rozrodczości, a poza tym - o czym nie wszyscy wiedzą - ułatwiać oczyszczanie dróg rodnych.
1. LECZENIE ZABURZEN SEKSUALNYCH - PODSTAWY - Prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz
3. http://www.pfm.pl/u235/navi/199163