1.Rehabilitacja i zespół rehabilitacyjny
Rehabilitacja - zorganizowany, kompleksowy zespół działań mających na celu maksymalizację wydolności funkcjonalnej osoby niepełnosprawnej.
Zespół rehabilitacyjny :
- lekarz
- fizjoterapeuta
- personel pielęgniarski
- psycholog
- pracownik socjalny
- pedagog
- technik zaopatrzenia ortopedycznego
2.Definicja niepełnosprawności. Określenia uszkodzenia i upośledzenia
Niepełnosprawność (disability) należy rozumieć jako ograniczenie lub brak zdolności wykonywania jakiejś czynności w sposób lub w zakresie uważanym za normalny dla człowieka, a wynikający z jakichkolwiek okresowych lub trwałych uszkodzeń.
Upośledzenie (handicap) oznacza utratę lub ograniczenie możliwości uczestniczenia w życiu społeczeństwa w tym samym stopniu, co inni obywatele. Termin ten raczej uwidacznia konflikt pomiędzy osobą niepełnosprawną a jej środowiskiem, a także zwraca uwagę na braki w środowisku i działaniach społecznych, dotyczących głównie informacji, komunikacji czy edukacji, które uniemożliwiają osobom niepełnosprawnym uczestnictwo na równych zasadach
Uszkodzenie (impairment) oznacza utratę lub odstępstwo od normy w obrębie struktury lub funkcji anatomicznej, fizjologicznej lub psychologicznej człowieka
3.Czas wolny i rekreacja - znaczenie i strukturalizacja
Czas wolny:
Czas, który pozostaje człowiekowi do jego osobistej dyspozycji po wykonaniu czynności związanych z zaspokojeniem potrzeb biologicznych i higienicznych oraz czynności obowiązkowych.
Czas, w którym człowiek ma znacznie większą niż kiedy indziej możliwość wyboru czynności, którymi pragnie się zajmować.
Poświęcony na zajęcia, którym jednostka może się oddawać z własnej chęci bądź dla odpoczynku, rozrywki, rozwoju swych wiadomości lub swego kształcenia (bezinteresownego), swego dobrowolnego udziału w życiu społecznym po uwolnieniu się z obowiązków zawodowych, rodzinnych, społecznych
Nieodzowny element organizacji i funkcjonowania życia społecznego współczesnej cywilizacji przemysłowej.
Współczesne metody, technologia i intensywność pracy są źródłem stresów i zmęczenia, których usunięcie wymaga dłuższego niż niegdyś wypoczynku, dobrego i przemyślanego jego zorganizowania.
Rozszerzenie sfery czasu wolnego jest więc warunkiem wzrostu wydajności pracy i lepszej nauki.
Rekreacja
Odnawianie sił fizycznych i psychicznych człowieka za pomocą rozmaitych form aktywności umysłowej lub fizycznej
Jest to więc rozwijanie aktywności nie wynikającej z obowiązków edukacyjnych, zawodowych, rodzinnych, społecznych oraz potrzeb bytowych.
Forma aktywności dostarczająca człowiekowi ujście dla jego sił fizycznych, umysłowych twórczych, podejmowana nie dla nagrody, a dla samego siebie
Rodzaje rekreacji:
Bierna
Czynna:
Fizyczna (ruchowa)
Kulturalno-oświatowa
Obejmuje sfery poznawczą, emocjonalną i motoryczną
4.Definicja turystyki. Różnice między turystyką masową i aktywną
Turystyka:
ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest aktywność zarobkowa,
forma czynnego wypoczynku poza miejscem stałego zamieszkania
Turystyka masowa:
Sztywny program
W izolacji od miejscowego środowiska i ludności
Sprzyja degradacji środowiska
Bierne uczestnictwo
Turystyka aktywna:
Spontaniczność, kreatywność, autentyczność
Kontakt z miejscową ludnością
Poszanowanie środowiska
Większy stopień trudności
5.Cele uprawiania turystyki przez osoby niepełnosprawne
Leczniczy: kontynuacja leczenia i usprawniania,
Profilaktyczny, higieniczny
Aktywizacja fizyczna i intelektualna
Kinezyterapeutyczny: poprawa funkcji układu ruchu i wydolności krążeniowo-oddechowej
Wychowawczo-psychologiczny: kształtowanie pozytywnych cech charakterologicznych, postaw społecznych, redukcja agresji, lęku
Poznawczy
Hedonistyczny: radość, zadowolenie, nawiązanie kontaktów towarzyskich
Społeczny: integracja osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem
6.Integracja. Rola turystyki w integracji osób niepełnosprawnych
7.Klasyfikacja niepełnosprawnych w sporcie. Funkcje sportu niepełnosprawnych
Klasyfikacja niepełnosprawnych w sporcie
1. INWALIDZI NARZĄDU WZROKU
2. INWALIDZI NARZĄDU SŁUCHU
3. INWALIDZI Z AMPUTACJAMI KOŃCZYN
4. INWALIDZI Z USZKODZENIEM RDZENIA KRĘGOWEGO
5. INNE USZKODZENIA NARZĄDU RUCHU
6. PORAŻENIE MÓZGOWE
7. NIESKLASYFIKOWANE
Funkcje sportu niepełnosprawnych
Terapia psychiczna i fizyczna
środek wychowawczy
Funkcja wypoczynkowa
Funkcja integrująca
8.Co to jest turystyka kwalifikowana? Wymień przykłady. Podaj przeciwwskazania
Wymaga specjalnego przygotowania psychofizycznego, zahartowania na trudy, umiejętności zachowania się w środowisku naturalnym i w obiektach turystycznych, a w niektórych przypadkach potwierdzonej przez właściwe organizacje umiejętności posługiwania się sprzętem turystycznym, głównie lokomocyjnym (rowerem, żaglówką, nartami, sprzętem do nurkowania itp.).
turystyka górska: wędrówki górskie, wspinaczka,
turystyka kolejowa (wąskotorówki, kolej drezynowa,
turystyka konna,
turystyka motorowa: autostop,
turystyka rowerowa,
turystyka piesza
turystyka wodna:
turystyka nurkowa
9. Co to jest turnus rehabilitacyjny?
Zorganizowana forma wczasów aktywnych z elementami rehabilitacji leczniczej i psychospołecznej z uwzględnieniem rodzaju i stopnia niepełnosprawności fizycznej i psychicznej uczestników
10.Biologiczne konsekwencje braku ruchu
Utrudnia racjonalne wykorzystanie spożytych pokarmów (otyłość)
Upośledza stan krążenia obwodowego (miażdżyca tętnic)
Osłabia ścięgna i mięśnie, zmniejsza siłę mięśniową (urazy i przeciążenia)
Zmniejsza wydolność krążenia (choroba wieńcowa)
Zmniejsza uwapnienie kości (osteoporoza)
Zmniejsza odporność na stres (depresja)
Zmniejsza zdolności adaptacyjne
11.Korzyści z aktywności ruchowej u osoby ze stabilną chorobą wieńcową
Zwolnienie spoczynkowej i wysiłkowej czynności serca
Obniżenie spoczynkowego i wysiłkowego ciśnienia krwi
Wzrost maksymalnej pojemności minutowej o objętości wyrzutowej serca
Zwiększenie średnicy naczyń wieńcowych i gęstości kapilar w mięśniu sercowym
Niższe stężenie katecholamin w trakcie wysiłku
Wzrost długości i jakości życia
Mniejsza częstość nagłych zgonów sercowych
Modyfikacja gospodarki lipidowej
Normalizacja masy ciała
Wzmożona aktywność fibrynolityczna osocza
Wzrost aktywności układu antyoksydacyjnego
Poprawa samopoczucia, efekt antydepresyjny
12.Co to jest leczenie uzdrowiskowe?
Klikutygodniowe kompleksowe postępowanie lecznicze i profilaktyczne wykorzystujące:
Kinezyterapię
Własności lecznicze naturalnych tworzyw:
Wody lecznicze
Gazy lecznicze
Peloidy
Psychoterapię
Dietę
Edukację zdrowotną
Element turystyki zdrowotnej
Okazja do przebywania z osobami z podobnym zaburzeniem sprawności
Spodziewane efekty:
Zwiększenie sprawności mechanizmów regulacyjnych i kompensacyjnych organizmu
Wypoczynek, wyizolowanie od środowiska patogennego
Leczenie uzupełniające schorzeń przewlekłych
13.Co to jest odczyn uzdrowiskowy?
Nasilenie reakcji na bodźce lecznicze
Objawy:
Niepokój
Bóle mięśniowo-stawowe, neuralgiczne
Zaburzenia ciśnienia krwi
Obniżenie wydolności fizycznej
Wynik nadmiernej sekrecji histaminy oraz hormonów nadnerczy
Jeśli jest o małej intensywności, rokuje dobry wynik terapii
Nasilony bywa niebezpieczny
14.Przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego
Ciężki stan ogólny
Zaburzenia psychiczne
Choroba nowotworowa
Żółtaczka
Choroby zakaźne
Niewydolność krążenia, wątroby, oddechowa
Niekontrolowana padaczka
Alkoholizm, narkomania
Ciąża i okres karmienia
Niestabilna choroba wieńcowa
Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe
Tętniak serca lub aorty
Wiek powyżej 65 lat
15.Metoda Kneipa
Hydroterapia
ponad 120 różnych zabiegów o zróżnicowanej intensywności
od kompresów do biczów wodnych
Kinezyterapia
Spacery, gimnastyka po zabiegach wodoleczniczych
Fitoterapia
Dieta
Edukacja zdrowotna
16. Scharakteryzuj po jednym uzdrowisku w obszarze nadmorskim, nizinnym i górskim
Busko Zdrój
Klimat nizinny, elementy kontynentalnego
Wskazania: schorzenia narządów ruchu, reumatyczne, skórne, układu krążenia
Atrybuty: wody chlorkowo-sodowe, jodkowe, bromkowe, borowe, siarczkowe, borowina
Kołobrzeg
Klimat nadmorski
Wskazania: schorzenia układu krążenia, oddechowego, zaburzenia endokrynne, dzieci - skórne, oddechowe
Atrybuty: wody chlorkowo-sodowe, jodkowe, bromkowe, borowe, borowina
Iwonicz
Klimat górski
Wskazania: schorzenia narządów ruchu, reumatyczne, układów pokarmowego, oddechowego
Atrybuty: wody wodorowęglanowe, chlorkowo-sodowe, jodkowe, bromkowe, borowe, kwasowęglowe, borowina
17. Wymień przewlekłe powikłania cukrzycy
Retinopatia
Makroangiopatie
Mikroangiopatie
Neuropatie
Nefropatie
Otyłość (w cukrzycy typu II)
Osłabienie mięśnuiowe
Infekcje (grzybica)
18.Wymień przeciwwskazania do tursytyki górskiej
niewydolność krążeniowo-oddechowa
niewyrównana cukrzyca
Niedokrwistość
19.Stopnie niepełnosprawności i instytucje orzekające o stopniu niepełnosprawności
O stopniu niepełnosprawności orzekają
Powiatowe i Wojewódzkie Zespoły do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. (działające zwykle przy Urzędach Pracy).
Krajowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności (instancja odwoławcza)
Stopnie niepełnosprawności:
Znaczny- naruszenie sprawności w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie, bez pomocy innych osób, podstawowych potrzeb życiowych (samoobsługa, poruszanie się, komunikowanie się, pełnienie samodzielne ról społecznych. Niezdolna do podjęcia zatrudnienia lub zdolna do realizowania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej albo w zakładzie aktywizacji zawodowej.
Umiarkowany - naruszenie sprawności zdolna do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub okresowej pomocy innej osoby
Lekki- naruszenie sprawności w stopniu nie uniemożliwia-jącym wykonywania zatru-dnienia, nie wymagającym pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych.
U dzieci orzeka się niepełno-sprawność bez określenia stopnia
20.Przykłady barier urbanistycznych i architektonicznych zwiększających upośledzenie
Najczęstsze bariery urbanistyczne:
Strome schody
Strome pochylnie i spadki terenu
Nieutwardzone i nierówne nawierzchnie
Brak wydzielonych parkingów
Krawężniki, kanały odpływowe
Najczęstsze bariery architektoniczne:
Wąskie drzwi, korytarze
Drzwi wahadłowe i obrotowe
Małe powierzchnie pomieszczeń
Wysokie progi
Zbyt wysoko zainstalowane gniazdka wtykowe, wyłączniki, klamki
Materiały, instalacje wywołujące alergie
Zbyt silne sztuczne światło
Hałasy
Brak przejrzystej informacji wizualnej
Brak przystosowanej szatni w obiektach użyteczności publicznej
21.Potrzeby osób poruszających się na wózkach w zakresie udogodnień architektonicznych i urbanistycznych
przystosowane parkingi, drogi dojazdowe, pochylnie maksymalnie 5o
niżej ustawione okienka recepcyjne
Pokoje o powierzchni min. 22 m2
drzwi o szerokości powyżej 85 cm (teleskopowe, rozsuwane)
Nisko usytuowane klamki okienne i drzwiowe (do 105 cm)
Osłony ścian przed uderzeniem wózka
Wycieraczki pod drzwiami w zagłębieniach
Poręcze w WC, łazienkach
Szyny podsufitowe w łazienkach, garażach i pokojach
Komunikacja pionowa: windy, dźwigi dla wózków
Równa, ale nie śliska szeroka nawierzchnia traktów pieszych
Różnice między jezdnią a krawężnikiem do 3 cm
Dostęp do wagonów kolejowych lub autobusów przy użyciu ruchomych platform
Przejścia podziemne zaopatrzone w pochylnie i dźwigi
22. Bariery emocjonalne i społeczne nasilające upośledzenie
Bariery emocjonalne:
Postawy osób niepełnosprawnych:
Lęk
Wstyd
Wyuczona tendencja do izolacji
Niechęć do osób sprawnych, zazdrość
Bariery społeczne:
Postawa unikania: obawa istniejąca u każdego, że może stać się inwalidą - chęć oddalenia myśli i osób wywołujących ją.
Przezwyciężanie:
oswojenie społeczności z problematyką niepełnosprawnych.
kreowanie pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych
Nadopiekuńczość:
pogłębia niepełnosprawność
wywołuje uczucie poniżenia
odbiera możliwość pełnego uczestnictwa
Niechęć, pogarda
23. Źródła finansowania aktywności sportowej, turystycznej i rekreacyjnej osób niepełnosprawnych. Przykłady organizacji działających na rzecz wymienionych celów
Finansowanie turystyki i rekreacji:
Źródła państwowe
Np. Rządowy Program Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Ich Integracji ze Społeczeństwem
Samorządy
Fundacje
Donacje
PFRON
Przykładowe instytucje:
Polski Związek Niewidomych
Stowarzyszenie Kultury Fizycznej Sportu i Turystyki Niewidomych i Słabowidzących Cross
Polski Związek Niewidomych
Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych START
Polskie Stowarzyszenie Sportowe dl Osób Upośledzonych Umysłowo „Olimpiady Specjalne Polska”
Towarzystwo Walki z Kalectwem
Towarzystwo Przyjaciół Dzieci
Stowarzyszenie Pomocy Rehabilitacji i Turystyki Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej PROMOCJA
Fundacja Wspierania rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez Sporty Wodne HANDI
24.Kim jest niesłyszący, kim jest osoba z wadą słuchu?
Niesłyszący: człowiek z uszkodzeniem słuchu w stopniu uniemożliwiającym odbiór mowy wyłącznie drogą słuchu (podstawowy sposób porozumiewania się - język migowy)
Osoba z wadą słuchu: ma trudności ze rozumieniem mowy, ale w sprzyjających okolicznościach i za pomocą aparatu słuchowego może ją rozumieć
25.Język migowy i migany - różnice
Język migowy to język naturalny korzystający z kanału wzrokowego, a nie słuchowego. Języki migowe są naturalnie nabywane przez dzieci głuche od głuchych rodziców. Mają słonik i gramatykę. Do niedawna nie miały wersji pisanej.
Język migany, czyli system językowo-migowy to pojęcie odrębne od naturalnego narodowego języka migowego. Jest on wynikiem przetworzenia naturalnego języka mówionego (np. polskiego) z zaadaptowaniem jego gramatyki na system znaków manualnych
26.Zaburzenia psychofizyczne i umysłowe związane z głuchotą
Uwarunkowania psychofizyczne:
Spłycony oddech - tor typowy dla osób nieposługujących się mową:
Mniejsza pojemność życiowa płuc
Gorsza ruchomość klatki piersiowej
Większe ryzyko schorzeń i niewydolności krążenia i układu oddechowego
Wady i uszkodzenia upośledzające zmysł równowagi
Uszkodzenia ucha środkowego - nadwrażliwość na hałas
Lęk przestrzeni
Osoby głuche większość czasu spędzają w pomieszczeniach zamkniętych
Świadome unikanie ruchu i podróży
Na ogół zły poziom materialny
27.Organizacja turystyki osób głuchych. Specyficzne potrzeby osób głuchych
Zorganizowana turystyka głuchych od 1954 roku (Przemyśl)
Udział w organizacji turystyki:
Zakłady pracy (wczasy, turnusy rehabilitacyjne) - 46%
Rodzina, znajomi - 22%
PZG - 12%
Organizacje kościelne - 10%
PTTK, biura podróży, inne organizacje społeczne - 10%
Potrzeby osób głuchych:
Potrzeba ćwiczeń wyrównawczych, np. w formie rytmicznego nieforsownego ruchu (takiego jak w turystyce pieszej, rowerowej, kajakowej, narciarskiej)
Turystyka narciarska i rowerowa mają dodatkowo elementy treningu koordynacyjno-równoważnego
28.Dyscypliny sportowe dostępne inwalidom narządu wzroku
Lekkoatletyka
Pływanie
Goal ball
Judo
Kolarstwo
Piłka nożna
Narciarstwo
29.Pozytywne skutki turystyki osób upośledzonych umysłowo
Rozbudzenie potrzeby działania
Przezwyciężenie niewiary we własne siły
Zapobieganie apatii i zniechęceniu
Zaspokojenie nadpobudliwości ruchowej
Zaspokojenie potrzeb poznawczych i wrażeniowych
Redukcja lęku i agresji
Kształtowanie pozytywnych postaw społecznych
Kształtowanie pozytywnego wizerunku osoby niepełnosprawnej
30.Rola turystyki w rehabilitacji osób z uszkodzeniem narządu wzroku
Brak wzroku:
Brak wrażliwości na bodźce wzrokowe związane np. z atrakcyjnością odwiedzanych miejsc
Ograniczenie tempa i swobody poruszania się
Trudność opanowania zdolności do poruszania się w nieznanym terenie
Turystyka na ogół nie jest postrzegana przez niewidomych jako atrakcyjna forma rehabilitacji i rekreacji
Ze względu na problemy finansowe (mniejsze dotacje) nie jest ona w naszym kraju popularna
Obserwuje się wzrost zainteresowania turystycznymi imprezami grupowymi takimi jak zloty, zjazdy
31. Potrzeby dzieci niepełnosprawnych w zakresie turystyki i rekreacji
Rozwój fizyczny
Elementy ćwiczeń korekcyjnych
Stymulacja rozwoju emocjonalnego:
Pomoc w nawiązywaniu więzi z dorosłymi i rówieśnikami
Nauka ekspresji mowy i gestu
Rozwijanie świadomości własnego ciała
Rozwinięcie poczucia odpowiedzialności
Rozwijanie zdolności koncentracji
32.Podział i charakterystyka niepełnosprawności umysłowej
Upośledzenie: 2-5% populacji
Osoba upośledzona umysłowo:
Upośledzone możliwości adaptacji społecznej w wyniku ograniczeń intelektualnych
Dotyczy: rozwoju mowy, emocji, intelektu
Upośledzenie fizyczne (wady wrodzone, wady postawy) - częstość proporcjonalna do stopnia zaburzeń umysłowych
Upośledzenie:
W stopniu lekkim (IQ 69-55): 89%
Nie wymagają specjalnej edukacji
Samodzielni, zdolni do zarobkowania
W stopniu umiarkowanym (IQ 54-40): 6%; w stopniu znacznym (IQ 39-25): 3,5%
Szkoły życia: pisanie i czytanie prostych wyrazów, liczenie do 100, rozpoznawanie godzin na zegarze i wartości pieniędzy
Praca jedynie pod nadzorem (spółdzielnie inwalidzkie)
Głębokie upośledzenie: 1,5%
33.Możliwość udziału osób niepełnosprawnych umysłowo w sporcie
Sport cieszy się olbrzymią popularnością wśród osób z upośledzeniem umysłowym.
W życiu osób niepełnosprawnych intelektualnie (zwłaszcza w przypadku osób głębiej upośledzonych umysłowo) sport nie powinien być ograniczony tylko do rywalizacji i okazjonalnego udziału w imprezach sportowych. Największą korzyścią jest codzienny wysiłek, ćwiczenia, gry i zabawy sportowe, które wpływają na ich sprawność i wydolność fizyczną, a także uczą dyscypliny, umożliwiają przeżycie radości z postępów i sukcesów oraz pozbycie się lęków, poprawiają komunikatywność i chęć współpracy z innymi osobami
Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim uprawiają wiele dyscyplin sportowych i biorą udział w zawodach wg przepisów sportowych dla osób pełnosprawnych.
Osoby głębiej upośledzone, które często nie są w stanie do końca zrozumieć skomplikowanych przepisów rywalizacji sportowej, systemów rozgrywek, itd., mogą brać udział w zawodach w licznych dyscyplinach sportowych, których przepisy są tylko nieznacznie uproszczone
Dyscypliny : pływanie, koszykówka, kolarstwo, tenis stołowy, badminton, narciarstwo biegowe, hokej halowy, jazda konna, trójbój siłowy, bowling, trening aktywności motorycznej
34.Rola turystyki w rehabilitacji osób upośledzonych umysłowo
Rozbudzenie potrzeby działania
Przezwyciężenie niewiary we własne siły
Zapobieganie apatii i zniechęceniu
Zaspokojenie nadpobudliwości ruchowej
Zaspokojenie potrzeb poznawczych i wrażeniowych
Redukcja lęku i agresji
Kształtowanie pozytywnych postaw społecznych
Kształtowanie pozytywnego wizerunku osoby niepełnosprawnej
35.Trening aktywności motorycznej
Trening aktywności motorycznej jest programem rehabilitacyjnym Olimpiad Specjalnych opracowanym dla osób z niepełnosprawnością umysłową głębokiego stopnia (lub współistniejącą z poważnymi dysfunkcjami narządu ruchu) , nie mogą uczestniczyć w innych dyscyplinach sportowych. W Treningu Aktywności Motorycznej najważniejszy jest udział i indywidualne osiągnięcia uczestników.
Program zajęć ruchowych nauczający takich form, które będą przydatne w życiu codziennym
Nie ma współzawodnictwa - charakter rekreacyjny
Zmodyfikowane formy wyścigów lub sztafet nie mają na celu wyłonienia zwycięzcy
Dzień Treningowy:
Możliwość zaprezentowania umiejętności
Ceremoniał olimpijski: defilada, przysięga, zapalenie znicza, wciąganie flagi na maszt, hymn...
Nie ma dekoracji medalami
Przykłady konkurencji:
Pokonywanie nierównego podłoża, przeskoki przez obręcze
Zbieranie rozrzuconych przedmiotów, rzuty i chwyty piłki
Pokonywanie dystansu w linii prostej i slalomem
Podbijanie balona głową
Umiejętność poruszania się w wodzie
Co to są sporty zunifikowane?
Sporty zunifikowane są to dyscypliny i konkurencje, w których jedną drużynę wspólnie tworzą zawodnicy z upośledzeniem umysłowym oraz zawodnicy pełnosprawni intelektualnie. Na zawodach rywalizują oni z innymi drużynami zunifikowanymi.
37.Warunki bezpieczeństwa wysiłku w cukrzycy
Bezpieczny wysiłek - nie powodujący przekroczenia tętna powyżej 120/min.
Stopniowo zwiększany do 80% wysiłku maksymalnego (HR = 200 - wiek)
Regularność np. 2-3 razy w tygodniu po 20-30 min.
Systematyczny trening angażujący wszystkie grupy mięśniowe
Formy:
Gimnastyka kondycyjno-sprawnościowa
Spacery, marsze, jogging
Jazda na rowerze
Pływanie
Tenis stołowy i ziemny, badminton
Narciarstwo śladowe o umiarkowanym wysiłku
Taniec
38.Wskazane i przeciwwskazane formy turystyki osób z choroba wieńcową
Piesza nizinna
dostępna, łatwa
Daje możliwość dozowania wysiłku pod kontrolą tętna
Wielkość wysiłku limitowana czasem lub dystansem marszu
Noszenie plecaka - nie zalecane
Górska - nie zalecana
Uciążliwość podejść
Zmiany pogodowe
Negatywne efekty wysokości
Niebezpiecznie może okazac się np. wjeżdżanie kolejką linową
Kolarska
Zalecana osobom, które mają doświadczenie w jeździe na rowerze, przebyli po zawale trening na ergometrze rowerowym
Wioślarstwo - nie zalecane
Zaangazowanie dużych grup mięśni (brzucha, grzbietu)
Wysiłek o cechach izometrycznych
Narciarstwo śladowe:
Środki ostrożności: niezbyt niska temperatura, bezwietrzna pogoda
39.Wytyczne wprowadzania wysiłku fizycznego po niepowikłanym zawale serca
W latach 60-tych standardem postepowania było pozostawienie w łóżku pacjenta przez 6 tygodni z zakazem jakiejkolwiek aktywności fizycznej
Obecnie niepowikłany zawał serca (lub stan po plastyce naczyń wieńcowych) jest wskazaniem do:
Rozpoczęcia samodzielnych ruchów w łóżku w 1 dobie po zabiegu/zawale
Siadania w łóżku w 3 dobie
Sqamodzielnego opuszczania łóżka w 4-5 dobie
Wypisu ze szpitala w 7 dobie
Podjęcia treningu oporowego w 3-6 tygodniu
Stopniowy trening może być rozpoczęty pomiędzy 3 a 6 tygodniem po zawale serca lub zabiegu na naczyniach wieńcowych pod warunkiem:
Braku powikłań w dotychczasowym przebiegu:
Niewydolności krążenia
Niekontrolowanych zaburzeń rytmu
Poważnej wady zastawkowej
Niekontrolowanego nadciśnienia (160/100)
40.Korzyści z uprawiania turystyki przez osoby w starszym wieku
Zapewnia realizację podstawowych potrzeb biologicznych, psychicznych i społecznych:
Usprawniający wpływ ruchu na:
Wydolność krążeniowo-oddechową
Układ nerwowy
Psychikę
Nowe wrażenia przerywające monotonię
Motywacja do dalszej aktywności
Spełnienie potrzeb poznawczych
Nawiązanie kontaktów towarzyskich
Poprawa stanu zdrowia, mniejsza chorobowość
41. Bariery w uprawianiu turystyki przez osoby niepełnosprawne w Polsce
Bariery emocjonalne:
Postawy osób niepełnosprawnych:
Lęk
Wstyd
Wyuczona tendencja do izolacji
Niechęć do osób sprawnych, zazdrość
Bariery społeczne:
Postawa unikania: obawa istniejąca u każdego, że może stać się inwalidą - chęć oddalenia myśli i osób wywołujących ją.
Przezwyciężanie:
oswojenie społeczności z problematyką niepełnosprawnych.
kreowanie pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych.
Nadopiekuńczość:
pogłębia niepełnosprawność
wywołuje uczucie poniżenia
odbiera możliwość pełnego uczestnictwa
Niechęć, pogarda
Bariery finansowe:
Brak przystosowanego sprzętu turystycznego
Wysokie koszty uczestnictwa w różnych dyscyplinach turystyki przy niskim stanie dochodów osób niepełnosprawnych
42.Hipoglikemia: wymień czynniki wywołujące i opisz objawy
Powikłanie typowe dla:
Przedawkowania insuliny
Brak spożycia posiłku
Nadmiernego wysiłku
Objawy:
Pobudzenie, niepokój
Ból głowy
Zamazana mowa
Drgawki, ogniskowe objawy neurologiczne
Zaburzenia przytomności
Nadmierna potliwość, tachykardia
Grozi uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego
43. Jakie ryzyko dla osoby z niewydolnością krążenia i chorobą wieńcową wiąże się z zanurzaniem w wodzie?
Wpływ środowiska wodnego
Nagłe oziębienie ciała: wzrost pracy serca
Oziębienie twarzy: odruchowy spadek tętna, zatrzymanie oddychania
Ryzyko groźnych zaburzeń rytmu serca
44.Wpływ niskiej i wysokiej temperatury otoczenia na bezpieczeństwo osoby z chorobą niedokrwienną serca
Wpływ warunków pogody:
Niska temperatura otoczenia (nagły spadek temperatury, oziębienie rąk i stóp):
Zwiększenie oporu naczyniowego
Wzrost zapotrzebowania serca na tlen
Wzrost temperatury otoczenia (zwłaszcza z dużą wilgotnością):
Aktywizacja mechanizmów termoregulacyjnych
Rozszerzenie naczyń żylnych
Intensywne pocenie, ryzyko odwodnienia
Wzrost zapotrzebowania serca na tlen
45.Aktywności sportowe przeznaczone dla osób po urazie rdzenia kręgowego
Lekkoatletyka
Pływanie
Tenis stołowy
Łucznictwo
Podnoszenie ciężarów
Koszykówka na wózkach
Rugby na wózkach
Szermierka
Strzelectwo
Piłka siatkowa na siedząco
Narciarstwo
Tenis na wózkach
Boccia
46. Dyscypliny sportowe przeznaczone dla osób po amputacjach kończyn
LEKKA ATLETYKA
KOSZYKÓWKA NA WÓZKACH
PODNOSZENIE CIĘŻARÓW
SIATKÓWKA NA SIEDZĄCO
PŁYWANIE
TENIS STOŁOWY
ŁUCZNICTWO
SZERMIERKA
STRZELECTWO
NARCIARSTWO
TENIS NA WÓZKACH
ŻEGLARSTWO
BOCCIA