ZESTAW 47

1. Biosynteza glicerolofosfolipidów.

Glicerolofosfolipidy są to fosfoglicerole pochodzące z dihydroksyacetonofosforanu zawierające wiązanie eterowe (-C-O-C-). Ich szlak metaboliczny jest zlokalizowany w peroksysomach. Dihydroksyacetonofosforan, będący prekursorem części glicerolowej, łączy się z acylo-CoA dając 1-acylodihydroksyacetonofosforan. Dalej następuje reakcja wymiany reszty acylowej na alkohol o długim łańcuchu węglowym, w wyniku, której powstaje 1-alkilodihydroksyacetonofosforan (ma wiązanie eterowe). Związek ten obecności NADPH jest przekształcany w 1-alkiloglicerolo-3-fosforan. Po dalszej acylacji w poz. 2, powstający 1-alkilo-2-acyloglicerolo-3-fosforan jest hydrolizowany, dając wolna pochodną glicerolu.

Plazmalogeny powstają przez denaturację analogicznych pochodnych z fosfoetanoloaminą. Duża część fosfolipidów w mitochondriach to plazmalogeny

No. Czynnik aktywujący płytki krwi (PAF) jest syntetyzowany z odpowiedniej fosfocholinowej pochodnej. Wytwarzany jest przez wiele komórek krwi oraz inne tkanki. Powoduje agregacje płytek krwi, ma dodatkowo właściwości hipotensyjne i wrzodotwórcze, uczestniczy również w wielu procesach tj zapalenie, chemotaksja oraz fosforyzacja białek.

2. K_m i V_max - metody oznaczania

K_m jest miarą stabilności kompleksu Enzym-Substrat (ES), stanowiąc iloraz sumy szybkości rozkładu ES i szybkości jego powstawania. Wartość K_m można wyznaczyć doświadczalnie na podstawie tego, że wartość ta równa się stężeniu substratu, przy którym szybkość reakcji jest równa połowie V_max (wykres a).

ponieważ V_max, jest osiągalna przy nieskończenie dużym stężeniu substratu, nie można precyzyjnie wyznaczyć wartości K_m (a więc również wartości) z wykresu hiperbolicznego (wykres a).

Wartości V_max i K_m można wyznaczyć doświadczalnie mierząc V₀ przy różnych stężeniach substratu (wykres b). następnie wykorzystuje się wykres kinetyki enzymu w układzie współrzędnych które są odwrotnościami V i [S], tzw Wykres Lineweavera-Burka, przedstawiając 1/ V₀ jako funkcję 1/[S]. Wykres ten pochodzi z przekształcenia równania Michaelisa-Menten do postaci:

1/ V₀ = 1/V_max + K_m /V_max * 1/[S]

Daje ono linię prostą, której przecięcie z osią y rowna się 1/V_max , a przecięcie z osią x równa się -1/K_m. achylenie lini ma wartość K_m /V_max. Enzymy Allosteryczne nie podlegają tym regułom.

3. Struktura i funkcje RNA.

RNA - długi polimer składający się z nukleotydów połączonych wiązaniami 3', 5'-fosfodiestrowymi, czyli w budowie podobna do DNA.

W jego skład wchodzą:

• Zasady - Adenina, Guanina, Uracyl i Cytozyna. Tutaj Tymina występująca w DNA jest zastąpiona przez Uracyl. Może on tworzyć analogicznie jak Tymina komplementarną parę z Adeniną.

• Cukier - ryboza (DNA - deoksyryboza)

Większość RNA jest jednoniciowa o pierwszorzędowej strukturze. Może ona jednak występować w drugorzędowej formie, którą tworzą sparowane odcinki RNA. Występują one w rybosomowym RNA (rRNA) i transportującym RNA (tRNA) oraz niektóre informacyjne RNA (mRNA).

Funkcje:

• mRNA. Jego synteza umożliwia skopiowanie kodu genetycznego z DNA i przeniesienie go poza jądro komórkowe do translacji - biosyntezy białka.Uniemożliwia to uszkodzenie DNA komórki.

• Ważna rola w translacji. Kowalencyjne wiązanie się z odpowiednim aminokwasem, powst. aminoacylo-tRNA i transportowanie go i włączenie go do nowego łańcucha polipeptydowego (tRNA)

• Budowa rybosomów. rRNA wchodzi w skład wraz z białkami rybosomowymi podjednostek tworzących rybosomy.

---