0000037 (4)

pamiętać trzeba, ze dziecko szkolne, zwłaszcza w mieście, musi mieć zabezpieczony nie tylko rozwój umysłowy, ale i zdrowie fizyczne. Toteż przy współpracy Ministerstwa Oświaty i Ministerstwa Zdrowia ponad milion dzieci korzysta rocznie z kolonii. Po raz pierwszy w Polsce otwarto specjalne domy zdrowia dla dzieci wątłych.

Dieta dziecka w tym wieku nie ulega zasadniczej zmianie.

Na ogól dziecko w wieku szkolnym potrzebuje około 2000— 2500 kal., przeciętnie około 70 kal. na 1 kg wagi, w tym produktów zawierających białka tyle, żeby na 1 kg wypadło 2,5 g białka (niemowlę potrzebuje około 3,5 g na 1 kg wagi, dorosły około 1 g). Na całość pożywienia 15% kalorii powinno przypadać na białka, 35% na tłuszcze i 50% na węglowodany.

Sen dziecka 7—12-letniego wynosi około 12 godzin, przy czym odpada już odpoczynek w środku dnia (zachowujemy go dla wybitnie słabych dzieci).

Nadal kładziemy duży nacisk na czystość i kulturalne nawyki, ponieważ, zwłaszcza chłopcy często nie dbają o czystość ubrania, rąk, paznokci.

Zachorowania na ostre choroby zakaźne są rzadsze. Za to częściej występuje choroba reumatyczna, uszkodzenie serca różnego stopnia. Przy kwalifikowaniu do ćwiczeń fizycznych lub gier sportowych powinno być uprzednio przeprowadzone badanie lekarskie co do wydolności serca, zwłaszcza zwrócić należy uwagę na dzieci wracające do szkoły po ostrych chorobach zakaźnych, jak błonica (dyfteryt), płonica (szkarlatyna), dur brzuszny, pla misty oraz na dzieci z chorobą reumatyczną.

W opiece nad dzieckem konieczne jest ustalenie sprawności słuchu i wzroku, przeoczenie bowiem tych badań może prowadzić do gorszych postępów w nauce i przemęczania się dziecka. Bezwzględnie muszą też być brane pod uwagę te badania przy wyborze zawodu.

Walka z chorobami zakaźnymi prowadzona być musi wg ogól nych zasad.

OKRES DOJRZEWANIA PŁCIOWEGO

Stwierdzenie rozpoczęcia się okresu dojrzewania i jego przebieg oceniamy zwykle z wyglądu dziecka i pojawienia się względnie rozwijania zmian dostępnych oku, przeważnie tzw. drugorzędnych cech płciowych. Zmiany te próbowano uło żyć w pewnym chronologicznym porządku, który ułatwiłby ustalenie momentu rozpoczęcia lub pozwalałby (jak to mamy np u małego dziecka przez ocenę czasu pojawienia się uzębienia mlecznego lub stałego, rozwoju kośćca, chodzenia, mówienia itd.) podejrzewać opóźnienie lub przyśpieszenie rozwoju.

Oto schemat względnej kolejności zmian zachodzących w dojrzewającym płciowo ustroju:

Dziewczęta

Wiek 10—12 lat:

a)    początek szybkiego wzrostu;

b)    powiększanie się i obrzęk brodawek piersiowych az do początków piersi kulistej;

c)    początek zgrubienia rysów, tłusta skóra.

Wiek 12—14 lataj wyraźny rozwój bioder (początek sylwetki kobiecej),

b)    wyraźne powiększenie się piersi, aż do typowej piersi kobiecej;

c)    pojawienie się wyraźnego owłosienia w okolicy narządów płciowych;

d)    wyraźne zgrubienie rysów twarzy;

e)    wystąpienie miesiączkowania.

Wiek 14—16 lat:

a)    typowa sylwetka kobieca;

b)    pełne owłosienie kobiece w okolicy narządów płciowych.

c)    wyraźne owłosienie pod pachami;

d)    pełny rozwój piersi kobiecej;

e)    stopniowe wysubtelnienie rysów twarzy.

Kolejność tych zmian może być niejednakowa; czasem przy spieszony zostaje rozwój piersi, czasem, zwłaszcza u dziewcząt z ciemnym włosem, wcześniej występuje owłosienie płciowe, czasem miesiączkowanie występuje przed wyraźnym wystąpieniem drugorzędnych cech płciowych itd.

W występowaniu jednak każdej z tych zmian istnieje pewna stała kolejność; a więc dla wzrostu — najpierw wyrastanie.