073

Przy kład obliczeniowy. Dla statku B 354 wyznaczyć zanurzenia dziobu i rufy z krzywych hydrostatycznych statku przegłębionego (załącznik I, wycinek również na rysunku 31). Wyporność statku jest równa D ~ 17 980 t, gęstość wody zaburtowej wynosi p = 1.020 t/m\ a odcięta środka masy statku, obliczona w tabeli obliczeń masowych ma wartość Xc, = 66,25 m.

Rozwiązanie:

• Objętość podw odnej części kadłuba jest równa:

• Odcięta środka wyporu - Xfo, równa odciętej środka masy statku - Xqo* przeliczonej z pionu rufowego na owrężc wynosi:

^XK) “ ^XGO ^{= X}G

^L|% = 66.25 m - 70,00 m = -3,75 m.

• Dla pary danych V = 17 540 nr i Xk> = -3,75 m z krzywych hydrostatycznych statku przegłębionego (załącznik I, również rys. 31) odczytano:

T_d = 6.60 m i T_r = 9,40 m.

* * *

Uwaga 7. Na jednostkach pływających spotyka się inne układy krzywych hydrostatycznych statku przegłębionego. Przykładowo mogą to być wykresy z liniami stałych wartości wyporności jednostki w wodzie morskiej D dla (p = 1,025 t/m³) oraz/lub z liniami stałych odciętych środka wyporu x» odmierzanych od pionu rufowego. Również spotyka się krzywe z odwrotnym umieszczeniem osi zanurzeń dziobu i rufy niż na prezentowanym wyżej wykresie.

8.2. Wykres pr/eglębicń

W dokumentach starszych statków można napotkać inną postać krzywych hydrostatycznych statku przegłębionego. Jest to tak zwany wykres przegłębień. W układzie współrzędnych: wyporność I) oraz iloczyn odciętej środka wyporu i wyporności I) Xr>, naniesione są linie stałych wartości zanurzenia dziobu T_p i rufy T_R.

73