071

8. GRAFICZNE METODY WYZNACZANIA ZANURZEŃ DZIOBU I RUFY

8.1. Krzywe hydrostatyczne statku przeziębionego

Na statkach często znajdują się dokumenty umożliwiające wyznaczanie zanurzeń dziobu i rufy innymi sposobami niż przedstawiona wyżej metoda wzdłużnego zrównoważenia. Mogą to być na przykład krzywe hydrostatyczne statku przegłębionego. W dokumentacjach statków wykonanych w języku angielskim używa się nazwy „hydrostalic curves with trim". W literaturze i dokumentacjach statków w językach: polskim i rosyjskim używane jest określenie „wykres Firsowa".

Krzywe hydrostatyczne statku przegłębionego umożliwiają bezpośrednie (bez przeprowadzania obliczeń) wyznaczenie zanurzeń dziobu i rufy statku dla znanych wartości:

-    wyporności I) lub objętości podwodnej części kadłuba V.

-    odciętej środka wyporu statku Xfo.

Typowe krzywe hydrostatyczne statku przegłębionego pokazano na rysunku 31.

Przed odczytem z tego typu dokumentu zanurzeń na dziobie i rufie statku, dla przyjętego stanu załadowania, należy w tabeli obliczeń masowych obliczyć masę M i współrzędne środka masy statku Xg i Zg- Dalsze postępowanie zależy od typu dokumentu. Dla krzywych, na których w funkcji zanurzeń dziobu To i rufy Tr podane są: objętości podwodnej części kadłuba V i odcięte środka wyporu statku, mierzone względem owręża - Xfo, przeprowadza się wymienione niżej operacje i obliczenia.

I. Na podstawie wyporności statku I) i gęstości wody zaburtowej p należy obliczyć objętość podwodnej części kadłuba V:

pk

11. Przeliczyć odciętą środka masy statku Xę, na owręże:

111. Przyrównać odciętą środka wyporu statku Xfo do odciętej środka masy statku:

^XFO ^{= X}GO

71