11 (210)

11

bie tez, bo jeśli chcę twojego scęścia, to i mojego także.

JĘDRZEJOWA.

Dzięka Bogu, wszyćko przygotowane. Ho bo, będzie to tu, będzie; cala gromada zbiegnie się zobacyć wasego brata Sceponka. Nabiliśwa gęsi, napiekliśwa kolący, a ojcowie pośli do haren-daza po wódkę.

MARCIN.

Mnie się widzi, ze mu tatuś spuscą gospodarstwo, a mnie trza będzie siedzieć w tej chału-pinie pod lasem: ha no, wola ,Boska, byle jeno ojcowie nie zabraniali mi pojąć Marysię.

JĘDRZEJOWA.

Byliście na plebanii?

MARCIN.

A juścić byłem. Ucc.iwy dobrodziej wysłuchał mię pięknie i obiecał ojcom nakłaść w usy; ale mnie się widzi, ze się to nie zda na nic.

JĘDRZEJOWA.

Onić ta zwazają na księdza, kiej się Pana Boga nie boją. Prędzejbyś skurał, kiebyś był posedł do harendaza, bo on u nich więcej znacy, jak wszyscy księża (słychać za sceną hałas). Oho, juz z karćmy wracają; odejdźcie od siebie, bo pani matka mają srogie ocy, toby wnet zmiarkowali, żeście ze sobą. (Marcin i Marysia rozchodzą się).