11

Uwaga: po zaprojektowaniu pozostałych wymiarów podnośnika zaleca się sprawdzenie rzeczywistej wartości swobodnej długości śruby. Gdy otrzymamy wartość większą od wstępnie założonej, należy wykonać obliczenia sprawdzające.

Obliczamy czynną długość pokrętła

w 1 m

_? M 301 N-m “ F'."" 300 N”

Przyjmujemy I —- 1000 mm.

Obliczamy średnicę pokrętła d,„ przyjmując materiał — stal St7

(h F

- — 2,8 cm

300*1 N-m

V 0,1-135 MPa

Wnioski: Wymiary pokrętła są bardzo duże, dlatego można ewentualnie:

1)    zmienić ma teriał pokrętła (zmniejszyć średnicę),

2)    'Założyć o brót śruby przez 2 pracowników (zastosować 2 mniejsze i kl'ó tsze -pokrętła),

3)    zastosować napęd, mechaniczny śruby, zmieniając założenia konstrukcyjne.

Możliwość wykorzystania któregoś z powyższych wniosków zależy m, in. od zastosowania podnośnika, co z kolei jest uzależnione od kształtów i wymiarów podnoszonych elementów,.dla tego w danym projekcie nie. zmieniamy obiiczojiego pokrętła..

Obliczamy średnicę podstawy podnośnika z warunku na nacisk powierzchniowy tui grunt, zakładając, że wykonamy ją w kształcie pierścienia o średnicy otworu 65 mm (średnica otworu rury)

4Q

rdlF-d²) D >

0,5 MPa

4 O    ,,

--~+d^z -

-/[ ■ p

/    4-55 kN    ,    ,

I"- ................- +6,5³ cm²

3,14*0,5 MPa ³

38 cni

0,0553

0,1599

0,346 - 34,6%

Przyjmujemy D — 450 mm. Sprawdzamy sprawność gwintu t'87

tg(y+p)

Sprawdzamy sprawność podnośnika, czyli stosunek pracy użytecznej do pracy włożone.) w czasie jednego obrotu śruby

I, Q-P 55000■ 0.8 ■ 10 ² N-m „ ,

n    =- ~ — ^------------------------...    ₌ o 233 = 23.3"/

^h' I,, M’ iv .301-2-3,14 N ■ m

Na podstawie, przeprowadzonych obliczeń i założeń konstrukcyjnych, przyjętych w toku obliczeń, należy opracować rysunek złożeniowy podnośnika oraz rysunki, wykonawcze śruby i nakrętki. Przykłady zróżnicowania tematów podano w tabl. 6.1.    .    ,

Tablica <>.t

T^J i 'z_\ t i d y z i' óżn i co w; i n i a t ir m! i (ó w d o ć w i u ze n i a p roi e k I r> nv go. ń. I

Dane

Nr te j u a u*	Q	--- Y	/■,.	„VI :i	erml
	tN	mm	N	śruby	nakrętki 1 j
>- £ I	2„	<150	250	55	BA 1052	f-*
uY ^ ^2	25	300	250	55	07 '	(L&r
?, A/. ■’	50	400	250	45	Mas	;
	55	400	300	45 ’	M(i3
^ iz .y.	40	350	300	55	35	•5^ y.>f
& Ał. ^6	45	300	300	55	35	AT c i
7	50	300 ■.	300	■ 55	45	$ t 1
Ń	-■■■'	35(r	250	o5	M5S	Y-.
0	57	450	300	45	M63	ń — iv
to	47	300	300	55	^45	,? #^l,

■Ćwiczenie 6.2

Zaprojektować ściągacz, dwuramienny do kół zębatych i łożysk tocznych. Obciążenie śruby (maksymalna siła wzdłużna potrzebna przy ściąganiu'np. łożyska) O = 25 kN; maksymalna odległość łożyska od końca wału /— 300 mm: maksymalna średnica ściąganych łożysk D =-200 mm. Materiał na elementy ściągacza — stał 35 w stanie ulepszonym cieplnie. Siła ręki pracownika F\.~ 200 N, obciążenie przyjąć jako statyczne.

Rozwiązanie

Zakładamy konstrukcje ściągacza (rys. 6,16). Belkę ściągacza wykonamy jako odkuwkę. Opartą o wał końcówkę śruby projektujemy wg rys, 6.17.

'Naciski dopuszczalne kr, dla stali 35 określamy wg zaleceń podanych w podręczniku [19J dla połączeń ruchowych