DSCF3307

Warto zauważyć, że o pomoc do policji zwracają się przede wszystkim ofiary, które doświadczają przemocy często (od kilku razy w miesiącu do kilku razy w tygodniu), natomiast ofiary krzywdzone częściej decydują się na ucieczkę z domu, szukanie pomocy w najbliższym otoczeniu lub na separację (chyba że brutalność przemocy bezpośrednio zagraża ich życiu). Warto też podkreślić, że ofiary traktowane z dużym okrucieństwem częściej podejmują wszystkie możliwe strategie.

Strategie, które mają na celu zaprzestanie przemocy, podejmowane przez ofiarę

Formy reakcji	Ofiary bite %	Ofiary traktowane z dużym okrucieństwem %
unikanie agresora lub drażliwych tematów	53,0	69,0
unikanie rozmowy o przemocy	40,8	58,6
wymuszanie przyrzeczenia zaprzestania przemocy	29,1	57,4
zagrożenie rozwodem	25,5	53,6
przemoc w odwecie	31,1	51,6 .
ukrycie się	17,3	36,9
zagrożenie wezwaniem 1 policji	11,9	35,6
| opuszczenie domu na co najmniej dwa dni	13,6	32,3

Nie jest więc prawdziwa dość często powtarzana opinia, żc osoby krzywdzone to te, które nic nie robią, żeby uniknąć przemocy. Można jedynie stwierdzić, że ich działania są nieskuteczne.

Reakcja organizmu -

Kiedy człowiek znajduje się w sytuacji dużego stresu, a niewątpliwie przemoc rodzi taki stres, jego organizm natychmiast stara się sprostać sytuacji. Seyle nazwał tę fazę reakcją alarmową, inni badacze — ogólnym wstrząsem organizmu (Everly, Rosenfeld 1992). W wyniku skomplikowanych procesów biochemicznych dochodzi do ogólnej mobilizacji somatycznej. Efektem tego jest gwałtowne zdynamizowanie układu krążenia, który stanowi główny transporter najważniejszych dla życia składników, tj. tlenu, a także „paliwa”, czyli glukozy, wolnych kwasów tłuszczowych oraz trójglicerydów. Śledziona zaczyna uwalniać krew o większej zawartości czerwonych krwinek. Wzrasta ciśnienie tętnicze, pojemność minutowa serca, napięcie układu mięśniowego. Krew odpływa z tych tkanek, które nie biorą bezpośredniego udziału w obronie organizmu, ze skóry, jamy brzusznej, nerek, w wyniku czego zahamowane zostają procesy trawienne czy wydzielania moczu.

Jeżeli stres jest długotrwały, wówczas do pracy włączone zostają inne systemy mające na celu obronę organizmu przed przeciążeniem. Ich działanie polega, ogólnie rzecz biorąc, na wyhamowaniu aktywności organizmu. Badacze nazywają ten okres fazą odporności. Jeżeli jednak stres nadal się utrzymuje, wówczas energia zgromadzona po to. aby wyhamować reakcję alarmową, zostaje wyczerpana, i znowu uruchamia się system alarmowy organizmu, tylko że wówczas organy biorące udział w obronie są już przeciążone, zasoby energetyczne wyczerpane — zaczynają działać nie w obronie organizmu, ale niszcząc go (zob. Everly, Rosenfeld 1992).

47