image 102

102 Wybrane problemy projektowania anten i szyków antenowych

N = 2M (przypadek parzystej liczby źródeł) lub N = 2M 4- 1 (przypadek nieparzystej liczby źródeł). Zgodnie z przedstawionymi rozważaniami pole w aperturze przyjmujemy w postaci sumy pól cząstkowych o odpowiednio dobranej amplitudzie i czynniku fazowym. Na wstępie musimy określić kierunki (w przestrzeni zmiennej 9 €< 0,7r >), dla których będzie dokonane próbkowanie charakterystyki promieniowania. Jako że k_z = nj cos 9, okres zaś próbkowania ma być równy n, otrzymujemy:

(6.22)

7T— COS 9i — t7T

przy czym | i M.

Z zależności (6.22) możemy określić kąty próbkowania:

9i

(6.23)

Amplituda sygnału dla danej próbki powinna być równa wartości mnożnika antenowego dla kierunku próbkowania:

(6.24)

^ai = M_N{9i)

czynnik zaś fazowy dla n-tego elementu w szyku oraz i-tej próbki zakładamy w postaci exp(—jkz'_n cos 9i), gdzie z'_n określa położenie danego elementu w szyku i wynosi:

J nd    dla szyków z nieparzystą liczbą elementów

i ^[(5 + (^{n —} l)d) dla szyków z parzystą liczbą elementów

gdzie n = —M ... M.

Dla tak zdefiniowanych amplitud i faz współczynników pobudzenia i-tej próbki uzyskamy charakterystykę promieniowania (mnożnik antenowy) w postaci:

sin(N - 1 )^i ^a* (N - 1) sin^j

(6.25)

M_t(9) =

gdzie = ^(cos 9 - cos 9i).

Zauważmy, że dla kierunków 9i uzyskujemy Mi = ai, czyli dla kierunków próbkowania wartości mnożnika antenowego są równe żądanej wartości M_N(9i).

W przypadku fizycznej realizacji szyku interesują nas przede wszystkim wsp. pobudzeń kolejnych źródeł szyku, gdyż to one opisują podział mocy oraz