img016

16

1847 - sformułowanie przez G. Kirchhoffa praw rządzących obwodami elektrycznymi prądu stałego,

1864 - opracowanie przez 3. Mawwella teorii pola elektromagnetycznego.

Jak widać z tego krótkiego przeglądu, w pierwszej połowie XIX wieku znane już były podstawowe zjawiska i właściwości materii., które dawały możliwości budowy urządzeó do przekazywania informacji za pomocą sygnałów elektrycznych. Pierwsze udane próby budowy tego rodzaju urządzeó dotyczyły przekazywania na odległość znaków oraz mowy. Dały one początek dwu nowym dziedzinom teletectmiki - telegrafii oraz telefonii.

Pierwszym udanym aparatem telegraficznym jest aparat S. Morsa z roku 1835. Jego wadą były trudności w odczytywaniu odbieranych informacji (z kombinacji kresek i kropek kreślonych na taśmie papierowej). Aparat telegraficzny drukujący znaki pisarskie opatentowany został w roku 1858 przez

D.    Hughesa. W roku 1870 pojawia sią jego ulepszona wersja (konstruktor

E.    Baudot).

Prace konstruktorów idą teraz w kierunku budowy szybkich i jak najbardziej zmechanizowanych nadajników oraz odbiorników (telegraficznych). W roku 1920 wprowadzono do użytku w Stanach Zjednoczonych dalekopis skonstruowany przez K.H. Krumów. Wszystkie współcześnie pracujące dalekopisy, aczkolwiek różnią się więdzy sobą szczegółami konstrukcyjnymi, to jednak wykorzystują tę samą zasadę działania, co ich pierwowzór.

Pierwszym dalekosiężnym systemem telegraficznym był system wykorzystujący położony w latach 1850/1851 kabel morski pomiędzy Francją i Anglią.

W roku 1866 położono kabel morski łączący Europę i Amerykę. W latach 1868-1870'powstała napowietrzna linia telegraficzna łącząca Anglię i Indie

Rozwój linii telegraficznych (równolegle prowadzono prace wające na celu ich wielokrotne wykorzystanie) doprowadził do powstawania węzłów telekomunikacyjnych łączących wiele torów. Stworzyło to już na początku XX w. potrzebę budowy central telegraficznych. Intensywny rozwój powszechnej sieci łączności telegraficznej następuje po roku 1945 dzięki wprowadzeniu elektronizacji.

Rozwój telefonii możliwy stał się dopiero po wynalezieniu mikrofonu (1876). W roku 1876 równocześnie G. Bell oraz E. Gray apatentowują telefon. Wynalazek ten spotkał się z dużym uznaniem i został szybko rozpowszechniony. Już pod koniec XIX w. we wszystkich większych miastach Europy istnieją sieci telefoniczne.

Pierwsza centrala automatyczna, nadająca się do praktycznego zastosowania, została zbudowana w roku 1889 przez B. Strowgera. System Strowgera był później wielokrotnie udoskonalany. Nowy okres rozwoju telefonii związany jest bezpośrednio ze zdobyczami elektroniki (lampa elektronowa, tranzystor), które umożliwiły budowę systemów telefonicznych o podwyższonej krotności (1935) oraz szybkich elektronicznych central komutacyjnych (1957