img171

M = log R

którą nazywamy stosunkiem mocy preparatu testowanego (np. preparat 2 z rys. 8.8) w porównaniu do preparatu standardowego. Różnica pozioma M jest bardziej predysty-nowana do wykorzystania w badaniach niż pionowa, gdyż w przypadkach ewentualnych nieliniowości rzeczywistej zależności efektu od logarytmu stężenia, jeżeli charakter nieliniowości jest jednolity dla obu krzywych regresji ( w sensie przesunięcia poziomego), to pozioma odległość na skali logarytmu stężenia będzie dalej stała, mimo że odległość pionowa może nie być zupełnie niezmienna. Aby uzyskać prostoliniowość regresji w przypadku znacznych nieliniowości, należy stosować odpowiednie przekształcenia danych na osi rzędnych (por. rozdział 2).

Pozioma odległość M może być wyliczona jako

= (8.68)

gdzie b jest wspólnym współczynnikiem nachylenia prostych równoległych. Przybliżony wzór na wariancję M ma postać:

b² n, n₂

(M-x_x-x₂)2

(S*²), + (SĄ

(8.69)

gdzie Sc jest średnim kwadratem resztowym wyrażonym wzorem (8.55). Przed wykonaniem testów statystycznych obliczamy wartość g

Jeżeli g < 0,1 to można testować wartość M wykorzystując statystykę t

(8.71)

M

vo²(*n

i porównując jej moduł z wartością krytyczną a -3)

Wtedy granice przedziału ufności dla odległości pionowej M będą określone jako

W±_a/_(l|łv3r^(W)    (8.72)

171