I w odmianach czasu smak jest 59

JAN ŻABCZYC

Chcący- widzieć Pana. Oddaje barana.

Na kozłowym rogu Krzyczy gwoli Bogu.

Sam śpiewa i gędzie ^w Ludziom po kolędzie W żydowskiej krainie O cudownym Synie.

Niebiescy duchowie,

Z daleka królowie. Pragnąc widzieć swego Stwńrcę przedziwnego.

Dziś Mu pokłon dają.

W ciele oglądają Z czy stą Panną w szopie ⁴⁰ To maluczkie Chłopię.

Cieszą podarkami.

Więc i piosneczkami: Witaj. Zbawicielu 1 Pocieszycielu!

Witaj, Królu nowy,

Synu Dawidowy,

Ty nas masz wybawić 1 w niebie postawić.

W otchłani ojcowie I palryjarchowic Dawno Cię czekali, Roratc wołali.

O. szczęśliwy żłobie! Gdy Mcsyjasz w tobie, W pieluszkach związany, Z dawna obiecany.

Jezu namilejszy,

Zc wszech naw^Tdzięczniejszy, Zmiłuj się nad nami,

⁶⁰ Grzesznymi sługami.

SYMFONIA DWUDZIESTA

„Czcm, czcm, czem, czem ubogo leżysz. Zbawicielu mój?" „Aza tego nic wiesz,

Iżem ja na to spuścił się tu z nieba,

Widząc, żc-ć pilno ratunku potrzeba?”

„Czem. czem. czem. Panie, nago leżysz?”

JV wżdy mię prędko przyodziać nie bieżysz; Patrzając na mię. Pana naguchnego.

Ucz się ubóstwa cierpieć powolnego.”

„Czcm, czcm, czem w stajni leżysz. Panic?” ¹⁰ „Żebym owieczkę zgubną wziął na ramię,

Do swej owczarnie nędzną zaprowadził I sprośne grzechy z niej razem wygładził.” „Czem. czem, czem w żłobieś położony?" „Żebyś był w niebo rychło wprowadzony Z padołu płaczu i nędznego świata. Zażywał ze mną złocistego lata.

Żebyś był w^r niebie królewiczem,

U Ojca mego miłego dziedzicem. Grzesznicy, czemu nie naśladujecie,

²⁰ Którzy być w niebie u Boga pragniecie?”

„Z ochotą za Tobą pójdziemy.

Służyć Ci wiernie przyobiecujemy,

Tylko nas ratuj w naszym niedostatku Na tym biednego już świata ostatku.”

115