Obraz
5 (19)

przesłanek kradzieży , niewolnik nie działał na polecenie właściciela), kradzieży dokonał niewolnik samodzielnie ( nie można Aulusowi wytoczyć actio furti) ale ponieważ odpowiedzialność za kradzież podąża za niewolnikiem można wytoczyć obecnemu właścicielowi niewolnika actio furti nec manifesti noxalis . Aulus w dobrej wierze skradzioną rzecz sprzedał ( obciążoną wadą prawną) nie zmienia to faktu , że sprzedawca za tą wadę odpowiada ( naturalia negotii kontraktu kupna — sprzedaży ). Można rei vindicatio wytoczyć obecnemu posiadaczowi tej rzeczy ( bowiem res furtivae nie można zasiedzieć ), on zaś może za pomocą skargi in duplum dochodzić od Aulusa odszkodowania . Może też domagać się od Aulusa odszkodowania za pomocą condictio indebitii ( zwrot bezpodstawnego wzbogacenia ). Ponieważ rzecz zginęła bez niczyjej winy zostaje Titiusowi tylko condictio furtiva .

KAZUS 180

Actio damni iniurae ex lege Aąuilia , otrzyma najwyższą wartość rynkową niewolnika jaką miał w ciągu ostatnich 12 m-cy (I rozdział).

KAZUS 181 .

Przeciw Tiberiusowi gdyż był on sui iuris ( agnacja nie przechodzi przez matkę ) .

KAZUS 182

Wg literalnego brzmienia ustawy akwiliańskiej niewolnik Empaphrodites nie popełnił deliktu ponieważ zabrakło działania bezpośredniego sprawcy na rzecz ( damnum corpore corpori datum ) . w I w. jednak pretor zaczął udzielać skargi analogicznej actio legis Aąuilia utilis noxalis w takich przypadkach przeciwko właścicelowi niewolnika .

KAZUS 183

patrz 1-82

KAZUS 184

Pielęgniarce można zarzucić winę , a jeśli takowa była choćby najmniejsza to odpowiadała ( a raczej jej właściciel).

KAZUS 185

Poszkodowany Marcus może domagać się za pomocą actio de pauperie ( odpowiedzialność właściciela za zwierzęta już od XII t.), Gaius ma actio de effusis vel deiectis przeciwko habitatorowi Marcusowi (in duplum , nie potrzebna niczyja wina tylko sam fakt zaistnienia szkody - odp. obiektywna ).

KAZUS 186

Każdy w ciągu jednego roku może wytoczyć actio de effusio vel deiecto na 50000 sesterców przeciwko Titiusowi. Titius ma actio legis Aąulia przeciwko Marcusowi o zniszczoną wazę jeśli był jej właścicielem (jeśli była w wyposażeniu mieszkania to właściciel mieszkania .

KAZUS 187- 188

patrz 186

KAZUS 189

Nie gdyż za czyny niewolnika popełnione na wyraźna polecenie właściciela odpowiada sam właściciel tak jakby on był sprawcą.

KAZUS 190 ?