Siatk�wka ma�e gry 2

ODBICIA PIŁKI

W małych grach możliwe jest ograniczenie liczby dozwolonych odbić piłki przez każdy zespół. Ograniczenie takie stosuje się przeważnie w grach singlowych i powiązane jest z celem dydaktycznym danej gry, np. wprowadza się nakaz wykonania tylko jednego odbicia, które powinno być wykonane techniką oburącz dolną.

SPOSÓB UCZENIA PUNKTÓW I WYŁANIANIE ZWYCIĘZCY

Najbardzej typowym sposobem liczenia punktów w małych grach jest oczywiście ten pochodzący z gry właściwej. Nie musi on być jednak jedyny. Szczególnie wartościowe jest wykorzystanie zasad obowiązujących w- tepisie stołowym. Każda strona wykonuje 5 zagrywek bez względu na wynik rozegranej poprzednio akcji.Każda akcja przynosi punkt i jedna partia toczy się do uzyskania 2J punktów przez którąś z walczących stron, z zachowaniem dwóch punktów przewagi. System taki pozwala na rzeczywiste doskonalenie gry uczniów na każdej pozycji.    J

W warunkach lekcyjnych najczęściej stosowany sposób wyłaniania zwycięzcy powinien być -oparty na ograniczonym czasie gry. Zespół, który w ciągu 5 min. zgromadził większą liczbę punktów .wygrywa (możliwe są wtedy remisy). Rzecz jasna w warunkach dysponowania dostateczną ilością czasu można wyłaniać zwycięzcę zgodnie z przepisami gry w siatkówkę.    ₇

RODZAJ TECHNIK OPEROWANIA PIŁKĄ _

W małych grach można wskazać grającym jakiego rodzaju techniki mogą być stosowane, a jakie nie. Ograniczenia wynikają z jednej strony z niewielkich umiejętności technicznych uczniów i dzięki temu w ogóle umożliwiają grę, z drugiej zaś wymuszają stosowanie tych technik, które na danym etapie nauki są niezbędne do dalszego rozwoju umiejętności gry ze względu na cel końcowy- (gra szóstkami). W praktyce albo nakazujemy stosowanie tych, a nie innych technik albo zakazujemy korzystania z pewnych rodzajów zagrań. Przykładem zakazu może być gra bez bloku lub gra bez zbicia tenisowego. Przykładem nakazu może być gra, w której pozwalamy na atakowanie tylko po prostej, albo gdy dozwolony jest atak tylko z II linii (gra 6). Wszelkie ograniczenia zaplanowane przez nauczycieli powinny być uzasadnione poziomem reprezentowanym przez uczniów i powinny przygotowywać do wyższej formy gry.

ZADANIA TAKTYKI INDYWIDUALNEJ

Przez taktykę indywidualną należy rozumieć umiejętność wyboru właściwego zagrania w ok

reślonej sytuacji na boisku. Każde zagranie -powinno być celowe i uzasadnione. Od początku nauczania gry należy zwracać uwagę na poznawanie mechanizmów gry przez uczniów i dostosowanie swojego działania do wciąż zmieniających się sytuacji. Mała gra powinna być tak skonstruowana, by uczeń miał do wyboru przynajmniej dwa rodzaje zagrań, spośród których stosuje to skuteczniejsze z punktu widzenia celu gry. Nawet w najtrudniejszej grze, jaką jest gra singlowa, na jedno odbicie na bardzo małych „ boiskach uczeń ma do wyboru przebicie piłki tuż . za siatką lub w kierunku linii końcowej. Zwykłe przebijanie piłki przez siatkę bez zwracania uwagi na chęć utrudnienia gry przeciwnikowi jest sprzeczne z podstawowymi założeniami nauczanie jakiejkolwiek gry.

PRZYKŁADY MAŁYCH GIER GRA 1

Liczba grających: 1:1 Wymiary boiska: 3 m x 4,5 m Wysokość siatki: 120—150 cm Liczba odbić piłki: jedno

Sposób liczenia punktów i wyłonienia zwycięzcy:

jak w tenisie stołowym.

Technika: można odbijać piłkę tylko sposobem oburącz dolnym; zagrywka dolna.

Taktyka: wybór odległości na jak-ą ma być przebita piłka przez siatkę.

Wariant: w celu ułatwienia gry początkującym można dopuścić do jednego odbicia się piłki od parkietu (rys. 1). *

Ta mała gra wskazana jest dla początkujących, można ją zastosować nawet na pierwszej lekcji siatkówki.

GRA 2

Liczba grających: 1:1 Wymiary boiska: 3 m x 4,5 m Wysokość siatki: według przepisów Liczba odbić piłki: dwa

Sposób liczenia punktów i wyłonienia zwycięzcy:

jak w tenisie stołowym z tym, że zwycięzcą Zostaje gracz, który zgromadził większą ilość punktów w ciągu 7 min.

Technika: zagrywka dolna, odbicie oburącz dolne i górne.

Taktyka: Grający mają obowiązek wykorzystania dwóch odbić piłki — pierwsze powinno być przyjęciem piłki oburącz dołem nad siebie, drugie — przebiciem piłki przez siatkę oburącz górą. Ćwiczący uczą się przewidywać gdzie przeciwnik skieruje piłkę, przygotowania ataku przez pierwsze odbicie, wyboru właściwego kierunku ataku. Warianty: a) prawo do dwóch odbić bez żadnych ' ograniczeń, b) nakaz przebicia piłki w wyskoku.