014 3

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO LUB PRZEKLEŃSTWO

Rzeczy należące do sfery widzialnej przemijają i są nietrwale. Tylko w sferze niewidzialnej znajdujemy prawdziwą i trwałą rzeczywistość. Także w tej sferze znajdujemy siły, które ostatecznie kształtują nasz los w sferze widzialnej. Paweł wyraźnie utwierdza nas w tym, że powodzenie w życiu zależy od zdolności zrozumienia i odniesienia się do tego, co niewidzialne i duchowe.

Zarówno błogosławieństwa, jak i przekleństwa należą do niewidzialnej, duchowej sfery. Są nośnikami nadprzyrodzonej, duchowej mocy. Błogosławieństwa przynoszą dobre i korzystne rezultaty; przekleństwa powodują skutki złe i szkodliwe. Błogosławieństwa i przekleństwa stanowią ważny temat w Piśmie Świętym. Jak już wspomniałem, te dwa słowa występują w Biblii ponad 640 razy.

Oba posiadają dwie ważne, wspólne cechy. Po pierwsze, ich skutek rzadko ogranicza się do jednostek. Rozszerza się na rodziny, plemiona, społeczności i całe narody. Po drugie, raz uwolnione wywierają wpływ na kolejne pokolenia, dopóki nie stanie się coś, co zlikwiduje ich dzia- . łanie. Wiele błogosławieństw i przekleństw, zanotowanych na kartach Biblii, wypowiedzianych za życia patriarchów, działało przez prawie cztery tysiące lat i działa nadal.

Druga cecha błogosławieństw i przekleństw posiada ważne praktyczne implikacje. W naszym życiu mogą działać siły, które zrodziły się w poprzednich pokoleniach. W rezultacie ciągle stajemy przed sytuacjami, schematami zachowań, których nie można wytłumaczyć jedynie na podstawie tego, co zdarzyło się za naszego życia i czego osobiście doświadczyliśmy. Przyczyna może leżeć w przeszłości, nawet sprzed tysięcy lat.

Głównym nośnikiem zarówno błogosławieństwa, jak i przekleństwa są słowa. Słowa mogą zostać wypowiedziane, zapisane lub wypowiedziane wewnętrznie. Pismo Święte wiele mówi na temat mocy słów. Szczególnie Księga Przypowieści zawiera wiele ostrzeżeń przed tym, jak można wykorzystać słowa w dobrych albo złych celach. Oto kilka przykładów:

jak działają błogosławi eństwo i przekleństwo

Niecny ustami niszczy swojego bliźniego, lecz przez roztropność zostają wybawieni sprawiedliwi

(Przyp. 11,9).

Kto mówi nierozważnie, rani jak miecz; lecz język mędrców leczy

(Przyp. 12,18).

Łagodny język jest drzewem życia, lecz jego przewrotność powoduje zmartwienie serca

(Przyp. 15,4).

Śmierć i życie są w mocy języka, lecz kto nim zyskuje przyjaciół\ korzysta z jego owocu

(Przyp. 18,21).

Apostoł Jakub także ma wiele do powiedzenia na temat używania języka. Zwraca uwagę na to, że język jest małą częścią ciała, ale bardzo trudną do upilnowania:

Tak samo ijęzyk jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień! Ijęzyk jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło. Nim wysławiamy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże; z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak, bracia moi, być nie powinno

(Jak. 3,5-6.9-10).

Jakub używa bardzo obrazowych porównań, aby podkreślić, z jak ogromną siłą słowa oddziałują na ludzi zdarzenia - ku dobremu albo ku złemu. Ważne jest, że Jakub przedstawia błogosławieństwa