039 3

1.6. Krzywe hydrostatyczne

Na podstawie linii teoretycznych, w wyniku zastosowania jednej z metod całkowania przybliżonego, określone zostają charakterystyki geometryczne kadłuba statku. Wyniki tych obliczeń, przedstawione w postaci graficznej na papierze milimetrowym, noszą nazwę krzywych hydrostatycznych. Wszystkie krzywe kreślone są w funkcji zanurzenia średniego mierzonego od płaszczyzny podstawowej i dotyczą statku bez przechyłu i przegłębicnia (ewentualnie z przegłębicnicm konstrukcyjnym). Przy każdej krzywej podana jest jej nazwa, skala oraz często zaznacza się od jakiej linii należy jej wartość odczytywać. Z arkusza krzywych hydrostatycznych określić można następujące wielkości:

-    objętość podwodzia P[m³],

-    wyporność D [t],

-    pole przekroju wodnicowego [m²],

-    pionowe położenie środka wyporu Z_F [m],

-    odciętą środka wyporu statku X_r [m],

• odciętą środka ciężkości przekroju wodnicowego X_B [m],

-    mały promień mctaccntryczny FM [m],

-    duży promień metaccntryczny FM_L [m],

-    współczynniki pcłnotliwości kadłuba a, /?, ó (bezwymiarowe),

-    jednostkowy moment przcgłębiający Mj [tm/m].

Często na tym arkuszu podawane są również inne wielkości, jak wzdłużny i poprzeczny moment bezwładności przekroju wodnicowego, pole powierzchni zwilżonej kadłuba itp.

Objętość podwodzia V jest to objętość zanurzonej części kadłuba, nic wykazującego przechyłu ani przegłębicnia, mierzona na wręgach, wyrażona w m³.

Wyporność D jest to masa wody wypartej przez kadłub, przy określonym zanurzeniu, wyrażona w tonach (/]. Wielkość ta jest podawana dla gęsto ki wody p- 1000 [kg/m*] i dla wody morskiej p = 1025 |kg/m³].

Wypór W jest to wypadkowa sił naporu wody na kadłub wyrażona w kN (jednostki SI) lub T( T — siła według starych jednostek). Wielkość ta jest równa ciężarowi bryły wody wypartej.

Środek wyporu jest to punkt zaczepienia wypadkowego wektora wyporu, czyli geometryczny środek bryły wody wypartej. Wielkość ta jest określana za pomocę współrzędnych Z_F i X_F (m).

Odcięta środka ciężkości wodnicy jest to odległość geometrycznego środka pola powierzchni wodnicy mierzona od pionu rufowego X_B lub od środka owręża X_tJ[ (m).

39