049 2

ru piasty sworznia w tłoku. Jeżeli wymiar jest większy od dopuszczalnego 013—0,019 mm, (tablica 3—3), należy zastosować sworzeń nadwymiarowy S09.12.57 o średnicy 013,2 h6 mm. W tym celu trzeba otwory w tłoku rozwiercić zgrubnie na 013,15 mm, a następnie na 013,20—0,019 mm. Do rozwiercania wykańczającego nie należy stosować rozwiertaka nastawnego. Przeczyścić otwory smarujące w piaście tłoka. Następnie rozwiercić tulejkę w główce korbo-wodu na wymiar 013,20 H6 i przeczyścić otworek smarujący (dopuszczalne zużycie tulejki 0,06 mm).

Wymiana tulejki 'korbowodu oraz pozostałe uszkodzenia tłoka i ich naprawa jest omówiona w rozdziale piątym (pkt 5.3.2).

4.2.3.2. Pierścienie tłokowe

Pierścienic tłokowe w silniku dwusuwowym spełniają bardzo ważną rolę, tworząc uszczelnienie labiryntowe komory sprężania. Od ich stanu zależy ciśnienie sprężania i ciśnienie w komorze korbowej. Zużycie prawidłowo pracujących pierścieni polega na zmniejszeniu ich grubości i jest jednakowe na całym obwodzie. Powierzchnia zewnętrzna powinna być jasna, jednakowego koloru bez śladów przedmuchów, a krawędzie równe bez zadrapań i pęknięć. Zużycie pierścieni mierzy się wielkością szczeliny zamka, która w żadnym miejscu cylindra nie może być większa niż 1,3 mm. Pomiar ten wykonać należy w górnej, najbardziej zużytej i dolnej części cylindra (która wykazuje najmniejsze zużycie) za pomocą szczelinomierza (rys. 4.7).

Przy naprawie średniej pierścienie w zasadzie podlegają wymianie. Wielkość szczeliny zamka nowego pierścienia powinna wynosić 0,2 do 0,4 mm. W każdym miejscu cylindra wielkość luzu nie może być mniejsza niż 0,15 mm ponieważ podczas pracy silnika groziłoby to porysowaniem gładzi cylindra lub pęknięciem pierścienia. Jeżeli luz jest mniejszy, pierścień spiłować za pomocą pilnika-gładzika (igla-•ka). Pilnik zamocować w imadle i piłować jednocześnie oba końce pierścienia. Sprawdzić luz na wysokości pierścienia w rowku, obtaczając go po tłoku, począwszy od zabezpieczenia zamka przez cały rowek. W żadnym miejscu pierścień nie może się zacisnąć, lecz również jego luz nie może być zbyt duży. Luz mierzony szczelinomierzem między kanałem a pierścieniem powinien być zawarty między 0,02-7-—0,04 mm. Jeżeli pierścień zacina się w rowku, rowek należy ponownie przeczyścić z nagaru. Nie wskazane jest stosowanie pierścieni nadwymiarowych do cylindra nominalnego, ponieważ pierścień taki mimo dopiłowania właściwego luzu na zamku nie będzie przylegał jednakowo na całym obwodzie. Przyleganie pierścienia trzeba sprawdzić przez włożenie pierścienia do cylindra i ustawienie go pod światło. Pierścień powinien przylegać do cylindra na całym obwodzie. Dopuszczalne są jedynie niewielkie prześwity w granicach 15% obwodu, które znikną po ułożeniu się pierścieni w czasie docierania silnika.

W ten sposób sprawdzone pierścienie zakładamy na tłok specjalnymi szczypcami lub za pomocą opisanych, przy demontażu blaszek. Sprawdzić luz między grubością .pierścienia a głębokością rowka. Luz ten powinien wynosić około 0,5 mm.

4.2.4. Naprawa tarcz korkowych sprzęgła

Pomiar zużycia i wymianę łańcucha sprzęgłowego opisano w punkcie 3.5.3. Zużycie tarcz sprzęgłowych z wkładkami korkowymi należy sprawdzać za pomocą suwmiarki, mierząc grubość wkładów korkowych. Grubość ta powinna wynosić 4,2—0,1 mm i nie może być mniejsza niż 2,7 mm. Jeżeli jest równa lub zbliżona do dolnej wartości, tarczę należy wymienić. Zużyte wkłady korkowe można też zastąpić nowymi. W tym celu należy usunąć z tarczy zużyte wkłady, a na ich miejsce wcisnąć symetrycznie na obie strony nowe. W celu ułatwienia tej czynności wkłady można rozmiękczyć w -gorącej wodzie. Tarczę włożyć między dwie blachy, najlepiej między sprzęgłowe tarcze cierne i ścisnąć pod prasą lub w imadle aż do stwardnienia korków. Następnie

Rys. 4.8. Prawidłowo przeszlifowana tarcza sprzęgła

wkłady korkowce przeszlifować równomiernie z obu stron na wymiar 4,2—0,1 mm. Jeżeli zakład nie dysponuje szlifierką do płaszczyzn, nie zaleca się wykonywania tej naprawy, ponieważ nierówno ze-szlifowane wkłady korkowe będą powodem szarpania sprzęgła podczas włączania.

4.2.5. Wymiana zdawczego koła łańcuchowego

Koło łańcuchowe zdawcze nie podlega naprawie i należy go wymienić po przebiegu 9000 km ze względu na zużycie zębów i zmianę podziałki. Dalsza eksploatacja kola wpływa na przedwczesne zużycie łańcucha napędowego.

4.3. MONTAŻ SILNIKA

Po skompletowaniu i dopasowaniu wszystkich części przystąpić do montażu silnika. Składając silnik należy przestrzegać bezwzględnej czystości. Zaleca się stosowanie tylko części oryginalnych, gdyż części niewiadomego pochodzenia mogą być przyczyną awarii i szybszego zużycia części z nimi współpracu-

49

. — Naprawa motocykla