091 3

Rys. 3.8. Przebieg zmian objętości w przestrzeniach sprężania i rozprężania żanie gazu i zapoczątkowanie jego przepływu do przestrzeni sprężania przez wymienniki ciepła. Rozprężanie jest kontynuowane w końcowej części obiegu, w której odbywa się przetłaczanie gazu do przestrzeni sprężania przy rosnącej objętości V_c i malejącej Va stosunkowo niewielkich zmianach objętości sumarycznej. Faza rozprężania odbywa się przy ciśnieniu p_£ większym od p_c> przy czym maksymalna wartość Ap osiąga wartość 78 kPa. Przebieg ciśnienia p^ i p^ przedstawiony na rys. 3.7 jest podstawą do określenia wypadkowej pracy indykowanej obiegu, gdyż

^L| ⁼ f ^PE    ⁺ f ^PC ^ÓVC    ^(3>71)

E    C

Na rys. 3.9 przedstawiono przebiegi temperatury w poszczególnych wybranych częściach przestrzeni roboczej silnika, w czasie trwania jednego obiegu cieplnego. Wyniki obliczeń potwierdzają hipotezę, że utrzymanie stałej temperatury gazu w przestrzeni roboczej silnika jest praktycznie niemożliwe. Największe wahania temperatury występują w przestrzeni rozprężania, gdzie AT^ dochodzi do 155 K oraz nagrzewnicy, w której AT niezależnie od odległości od przestrzeni rozprężania,

H

oscyluje w pobliżu 100 K. Odpowiednio mniejsze zmiany temperatury występują w przestrzeni sprężania (AT, = 70 K) oraz poszczególnych częściach chłodnicy (AT^ = = 40 K). Temperatura gazu w regeneratorze ulega najmniejszym zmianom i mieści się w przedziale 10+18 K. O ile w częściach przestrzeni roboczej poza regeneratorem wartości temperatury gazu są zasadniczo rezultatem intensywności wymiany ciepła oraz zmian ciśnienia, o tyle w samym regeneratorze są one związane z wartością i znakiem prędkości. W okresie przepływu gazu z przestrzeni sprężania do przestrzeni rozprężania występuje ciągły spadek temperatury gazu w poszczególnych

94