135 3

254

Przykład 7,1

Na rys. 7.14 przedstawiono fragment sieci działań [16) opisującej pewien układ sterujący.

Rys. 7.14. Pierwotna sieć działań (przykład 7.1)

Wybierając Zespół 1 sieć tę nożna posegmentować w sposób pokazany na rys. 7.15 a. Aby uzyskać minimalną liczbę stanów wewnętrznych (a zatem i najkrótszy mikroprograra) zamieniono, w sposób równoważny, badanie jednego z warunków na badanie warunku    Nieuwzględnienie

tej zmiany (rys. 7.15 b) zwiększyłoby mikroprogram o jedną n i kro instrukcję.

Stosując Zespół 1 należy zatem zawsze zmodyfikować sieć działań w taki sposób, aby skoki odbywały się dla warunku x^ = 1, zaś przejście

Rys.

7.15. Sieć działać (przykład 7.1) z segmentami Zespołu 1 (a) oraz przykład nieoptymalnej numeracji stanów wewnętrznych (b)

do dalszej liniowej części sieci działań - dla = 0.

Na podstawie rys. 7.15 a można napisać mikroprogram (rys. 7.16 a) oraz określić zawartość pamięci ROM (rys. 7.16 b).

W tablicy z rys. 7.16 b A jest adresem a odpowiednie słowo W (tym razem W = <C, c_x> Y. B>) - zawartością komórki pamięci ROM. Zamiana stosowanych tu liczb dziesiętnych na binarne daje gotowe dane do Programowania pamięci. Aby zamianę tę ułatwić - często stosuje się kody dsemkowe (oktalne) albo szesnastkowe (heksadecymaine), w których Podstawą liczenia jest 8 albo 16.

Przyjmując, że 1^ = 1(Z) oznacza długość (liczbę bitów) wektora Z, ba podstawie rys. 7.16 b możemy stwierdzić, że niezbędna długość ly