138 4

1

nej doprowadzanej do odbiornika. 0 ile wymiary kolektorów większych mocy będą musiały pozostać duże, o tyle zmieniające się natężenie dopływu energii słonecznej przestanie mieć znaczenie z chwilą opanowania efektywnego magazynowania energii cieplnej lub elektrycznej. Ilość energii słonecznej Q w kW-h padającej

S

na jeden metr kwadratowy powierzchni ziemi w ciągu jednego dnia jest określana na podstawie półempirycznego wzoru [291 +P

<?_s = k J h dP    (5.1)

-P

przy czym

sin h = sin <p sin 8 + cos <p cos 5 cos P    (5.2)

gdzie: k - stała promieniowania, przyjmowana często jako 0.015244, h - wysokość położenia słońca od horyzontu, mierzona w stopniach, - szerokość geograficzna,

5 - deklinacja słońca, P - kąt godzinowy, liczony od wschodu do zachodu słońca.

Określony na podstawie wzorów (5.1) i (5.2) rozkład dziennej energii pro-. . . 2

miemowania słońca na 1 m w ciągu roku, w zależności od szerokości geograficznej, przedstawiają odpowiednie krzywe na rys. 5.9. Natomiast dane w tabl. 5.2

2

odnoszą się do wartości liczbowych energii promieniowania padającej na 1 m powierzchni ziemi w ciągu całego roku, dla wybranych wartości szerokości geograficznej.

³s i n ni w v vi vu viii ix x xi xn

Rys. 5.9. Rozkład energii promieniowania słunecziiego na półkuli północnej [29]

Podane na rys. 5.9 i w tabl. 5.2 wartości nie uwzględniają wpływu zachmurzenia, które w zależności od jego średniego stanu zmniejsza całkowitą energię promieniowania o ok. 40-1-507.. Uwzględniając przedstawione dane, energia słoneczna może być praktycznie wykorzystana w ciągu dnia w każdym miejscu kuli ziemskiej. Z uwagi na bezchmurną pogodę oraz korzystne wskaźniki natężenia promieniowania energia słoneczna jest najbardziej atrakcyjna w rejonach pustynnych obu Ameryk, Azji, Afryki i Australii. Dotychczasowe próby przetwarzania energii słonecznej na

142