192 193

192 193



krwi przepływającej przez nieprawidłowe ujście, wywołująca drgania okolicznych struktur serca lub naczyń, przenoszone z prądem przepływu. Zależy ona w znacznym stopniu od szybkości tego przepływu, powodowanej wysokością i gradientem ciśnienia oraz wielkością i kształtem ujścia. Istotne są przy tym cechy fizyczne powstających zjawisk akustycznych, ich amplituda i częstotliwość, czyli głośność i wysokość wysłuchiwanych szmerów.

Szmer skurczowy w zwężeniu ujścia tętnicy głównej powstaje w warunkach, kiedy ciśnienie w lewej komorze jest wysokie i przepływ forsowany z dużą siłą. Częstotliwość powstającego szmeru jest duża, sięga 150 Hz, a więc już w zakresie częstotliwości mowy ludzkiej. Jest on dlatego dobrze słyszalny, szorstki i daleko przewodzony.

Szmer rozkurczowy (turkot), powstający w zwężeniu lewego ujścia żylnego, wywoływany jest — w warunkach głównie biernego przepływu—przez ciśnienie w lewym przedsionku kilkakrotnie niższe niż ciśnienie skurczowe w lewej komorze w zwężeniu ujścia tętnicy głównej. Częstotliwość powstającego szmeru jest więc niska (zaledwie do 60 Hz), niższa od zakresu mowy. Szmer jest dlatego cichy i słabo słyszalny. Długotrwałe osłuchiwanie chorych pozwala studentom wyrobić jednak z czasem lepszą percepcję słuchu także w odniesieniu do dźwięków (szmerów) niższych.

Różnicowanie wsierdziowych szmerów organicznych, nieorganicznych i przygodnych. Rozwiązać zagadnienie, czy słyszalny szmer w okolicy sercowej nie jest szmerem wsierdziowym przygodnym, nie zawsze jest łatwo, zwłaszcza na podstawie jednokrotnego badania. Różnicowanie powinno się opierać na zespole objawów, gdyż nie ma objawów właściwych wyłącznie jednemu z trzech wymienionych rodzajów szmerów wsierdziowych.

Zespół przemawiający za szmerem przygodnym jest następujący:

1)    niestałość szmeru nawet podczas tego samego badania, objawiająca się zmiennością siły oraz siedziby szmeru; sam przez się objaw ten nie dowodzi jednak, że szmer jest przygodny, niestały bowiem może być szmer organiczny w ostrym zapaleniu wsierdzia zastawkowego;

2)    słabe przewodzenie: szmeru przygodnego nie słychać już w odległości 2—3 cm od miejsca osłuchiwania; jednak organiczny szmer przedskurczowy w zwężeniu lewego ujścia żylnego nieraz słyszy się tylko na bardzo ograniczonej przestrzeni;

3)    wzmocnienie szmeru w pozycji pionowej chorego, osłabienie i nawet znikanie w pozycji leżącej; toteż serce należy zawsze osłuchiwać w różnych położeniach ciała;

4)    prawie zawsze jest to szmer skurczowy, najczęściej łagodny, słyszalny zwykle na koniuszku lub na tętnicy płucnej;

5)    nie ma też wzmocnienia drugiego tonu na tętnicy płucnej.

Szmery nieorganiczne odróżnia się od organicznych na tej podstawie, że z poprawą czynności serca szmery nieorganiczne zazwyczaj słabną (czasami po początkowym nasileniu) i mogą zniknąć, szmery zaś organiczne stają się silniejsze.

Właściwości szmerów wsierdziowych. Po stwierdzeniu szmeru należy wyjaśnić:

1)    stosunek szmeru do okresu czynności serca;

2)    siłę szmeru;

3)    charakter szmeru;

4)    umiejscowienie szmeru;

5)    kierunek rozchodzenia się.

Szmery słyszalne w okresie od początku pierwszego tonu do początku drugiego tonu są szmerami skurczowymi, słyszalne zaś od początku tonu rozkurczowego do początku następnego tonu skurczowego są r o z k u r • c z o w e. Te szmery spośród rozkurczowych, które słyszy się bezpośrednio przed pierwszym tonem, są szmerami przcdskurczowymi.

Szmer skurczowy organiczny w okolicy sercowej stwierdza się:

1)    w niedomykalności zastawki dwudzielnej na koniuszku; stąd szmer może rozchodzić się ku górze i w lewo od mostka; czasami szmer ten bywa najgłośniejszy w drugim lewym międzyżebrzu przy mostku;

2)    w zwężeniu lewego ujścia tętniczego — w drugim prawym międzyżebrzu przy mostku jest on najgłośniejszy;

3)    w niedomykalności zastawki tętnicy głównej w drugim prawym międzyżebrzu przy mostku obok szmeru rozkurczowego;

4)    czasami w niedomykalności zastawki trójdzielnej w dolnej części mostka w miejscu przyczepu prawego piątego żebra do mostka;

5)    w zwężeniu ujścia pnia płucnego w okolicy całego serca, najgłośniejszy w drugim lewym międzyżebrzu przy mostku;

6)    w przypadkach niezarosłego otworu owalnego na mostku na poziomie przyczepu trzeciej chrząstki żebrowej;

7)    w przypadkach otworu w przegrodzie komorowej w środkowej części mostka na poziomie przyczepów od czwartej do szóstej chrząstki żebrowej; szmer rozprzestrzenia się w kierunku poprzecznym od lewej strony na prawo;

8)    w przypadkach niezarosłego przewodu tętniczego Botalla szmer jest najgłośniejszy w drugim lewym międzyżebrzu, skąd rozchodzi się ku górze i w lewo;

9)    w zwężeniu cieśni tętnicy głównej — najgłośniejszy w drugim lewym międzyżebrzu; stąd rozchodzi się daleko we wszystkich kierunkach;

10)    w stwardnieniu tętnicy głównej i w ostrym jej zapaleniu — na rękojeści mostka i w drugim prawym międzyżebrzu przy mostku; szmer czasami słyszy się dopiero, gdy osłuchuje się chorego po założeniu przezeń rąk na karku;

11)    w kile tętnicy głównej — na podstawie serca;

12)    w przypadkach tętniaka tętnicy głównej — w drugim prawym międzyżebrzu przy mostku i na rękojeści mostka; szmeru nie ma, jeżeli tętniak jest mały, jeżeli przedstawia się w postaci stopniowego rozszerzenia tętnicy głównej lub gdy rozszerzona jego część jest wypełniona skrzeplinami, tak że światło tętnicy w miejscu tętniaka jest prawidłowe.

Szmer skurczowy nieorganiczny stwierdza się:

1)    w przypadkach tak znacznego powiększenia serca, że zastawki nie odgradzają już dwóch jam serca w okresie skurczu;

2)    w przypadkach zmian chorobowych (zapalnych, niedokrwiennych) mięśni brodawkowatych lub skrócenia strun ścięgnistych, wskutek czego między jamami serca w okresie skurczu pozostaje otwór. Szmery skurczowe, wywołane niedomykalnością zastawek, są najczęściej dmuchające lub chuchające, a zależnie od zwężeń ujść — często piłujące, chropowate.

13 Zup ogólnej diagnostyki 193


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Skanuj 6 Krążenie ustrojowe fy
o] Oznacza objętość krwi przepływająca przez serce w ciągu minuty b)    Wynosi
P140309 09 Objętość (pojemność) minutowa serca Ilość krwi przepływającej przez serce w ciągu
SDC10802 Kiedy serce słabnie, zmniejsza się ciśnienie krwi przepływającej przez nerki, co zaburza ic
Transport C02 we krwi. We krwi przepływającej przez siec naczyń włosowatych krążeiua dużego zawartoś
5. KRĄŻENIE Substancje wpływające na przepływ krwi Przepływ krwi przez obszary mi-krokrążenia:
Zróżnicowanie wewnątrznerkowego przepływu krwi Przepływ krwi przez naczynia rdzenia nerki stanowi
Jak to działa Przepływ prądu przez cewkę elektromagnesu wywołuje pole magnetyczne. Wciąga ono
3. Zmiany prędkości przepływu przez tętnicę Celem projektu jest zaprezentowanie przepływu krwi i zmi
badanie 4 mienia oscylografu oraz do zasilania anody badanej lampy. Prąd anodowy przepływa przez opo
otrzymuje od 10 do 20 razy więcej krwi niż w stanie spoczynku. Przepływająca przez mięsień krew dost
Adaptacja układu krążenia do uysilku fizycznego: 1 Zmiana dystrybucji krwi (wzrost przepływu przez o
galwanizacja Galwanizacja Jest to zabieg z wykorzystaniem prądu stałego w kosmetyce. Prąd stały prz

więcej podobnych podstron