213 3

4.6. STRATY W TURBINIE I SPRAWNOŚĆ

4.6.2.4. Straty wylotowe

Para po wylocie z wirnika ma jeszcze pewną prędkość c₂, a zatem i energię kinetyczną, której jednak nie można wykorzystać. Stratę tę oblicza się ze wzoru

A i_w

(4.16)

Dla turbin kondensacyjnych strata wylotowa wynosi 2-^-4% i największą wartość osiąga w ostatnich stopniach turbin wielkiej mocy, gdzie jest konieczne stosowanie dużych prędkości pary, aby uniknąć zbyt długich łopatek. W celu zmniejszenia tej straty buduje się turbiny wielowylotowe (podrozdz. 4.4).

4.6.2.5. Straty z powodu tarcia i wentylacji wirnika

Koła wirnikowe razem z łopatkami wirują w przestrzeni wypełnionej parą, trą o nią i powstają straty tarcia. W stopniu regulacyjnym z częściowym zasilaniem pary część wieńca łopatkowego, wchodząc w obszar niezasilany parą, działa jak wentylator - powstają straty wentylacji.

4.6.2.6. Straty z powodu przepływu pary przez nieszczelności wewnętrzne

Tarcza kierownicza 3 jest wyposażona w dławnicę labiryntową 4, mieszczącą się w otworze na piastę koła (rys. 4.16). Dławnica zapobiega przepływowi pary ze strony wyższego na stronę niższego ciśnienia z pominięciem łopatek kierowniczych. Jednak nie zapewnia ona całkowitej szczelności i część pary przepływa przez nią, nie wykonując pracy. Podobnie następuje przepływ pary przez szczeliny między końcami łopatek wirnika i kadłubem - zwłaszcza w stopniach reakcyjnych.

Rys. 4.16. Jeden akcyjny stopień ciśnienia turbiny wielostopniowej 1 - kadłub; 2 - tarcza wirnika; 3 - tarcza kierownicza; 4 - dławnica labiryntowa; 5 - wał

213