542 2

15. NOWE ŹRÓDŁA I TECHNOLOGIE WYTWARZANIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ

- organiczne części śmieci i innych odpadów komunalnych, w tym biogaz wysypiskowy i z oczyszczalni ścieków.

Początkowo w latach dziewięćdziesiątych XX wieku w Polsce podstawową uprawą energetyczną była wierzba wiciowa (roślina z rodzaju Salix) wymagająca dość żyznych i zasobnych w wodę gleb, ponieważ przyrost biomasy jest tu proporcj onalny do zużytej przez roślinę wody [ 15.5 ]. Wierzba wiciowa powinna być uprawiana na terenach o średniej rocznej opadów 700 mm/m², natomiast w przeważającej części Polski średnia roczna opadów wynosi 500 mm/m². Uprawy te nie są opłacalne na glebach V i VI klasy. Wierzba niezależnie od jej odmiany odznacza się wysoką wilgotnością na tle innych upraw roślin energetycznych [15.13]. Wierzba zastępowana jest przez inne (mniej wymagające i o mniejszej wilgotności własnej) rośliny, m.in. ślazowiec pensylwański, miskant oraz niektóre odmiany topoli. O atrakcyjności upraw energetycznych świadczy (12 -h 14)-krotnie większy przyrost masy drzewnej w porównaniu z uprawami leśnymi.

Biomasa roślinna jest produktem procesu fotosyntezy, tj. asymilacji przez rośliny dwutlenku węgla C0₂ z powietrza zgodnie ze schematem (mogą być również inne schematy)

6C0₂ + 6H₂0 + energia słoneczna -> C₆Hi₀O₅ + H₂0 + 60₂

Podczas fotosyntezy tworzy się energia biomasy w postaci energii chemicznej (rys. 15.1). Sprawność tworzenia się biomasy z padającego promieniowania słonecz-

Rys. 15.1. Tworzenie się biomasy, obieg C-C0₂~C

542