788

ncgo obiektu nakładają się na siebie. Z tego powodu konwencjonalna technika rentgenowska nadaje się do obrazowania tych struktur, które wyraźnie różnią się większym pochłanianiem promieniowania niż ich otoczenie.

Poszukiwano metody, która odwzorowywałaby tylko określoną warstwę ciała pacjenta W latach trzydziestych XX wieku powstała koncepcja takiego obrazowania. Zasadę otrzymywania obrazu w określonej warstwie pokazano na ryc. 24.11. Lampa i błona fotograficzna wykonują odpowiednio skorelowany nich obrotowy wokół pacjenta w określonym obszarze kątowym.

Obraz otrzymany na błonie będzie zawierał ostre odwzorowanie warstwy znajdującej się w tak zwanym ognisku. Warstwy leżące powyżej i poniżej są rozmyte - odw zorowane nieostro. Ich obecność znacznie zmniejsza kontrastować zdjęcia.

W kwietniu 1972 roku G. N. Houmfickl na Kongresie w Angielskim Instytucie Radiologii przedstawił nową technikę obrazowania, którą nazwał komputerową tomografię osiową (ang. computed axial tomography - CAT). Obecnie tę metodę obrazowania nazywamy rentgenowską transmisyjną tomografią komputerową KT. Podstawowa koncepcja jest bardzo prosta: cienki poprzeczny przekrój ciała, tomo-graficzna warstwa (plaster), jest naświetlany pod wieloma kątami wąską wiązką promieniowania X. Przechodzące promieniowanie jest mierzone przez licznik *cyn-

Lampa

Ryc. 24.12. Zasada dmUr»m tomografu komputerowego KT

788