Bilinkiewicz5

Szczególną uwagę przywiązuje się. w nowocześnie poJ^J farwytacwN dunvh ru padaczką. do monitorowania stężenia leku we krwi. Profil dolrowy Mn przcćiwputltf/kowcgo powinien mieć ścisły związek z rytmik* napadów, tM-po»Kd/ kliniczną koreluje u ogół dodatnio / wynikami badań EEG i parametrami famukukinclyc/nymi.

Niepowodzenia lecznicze nwpi mieć różne źródła. Jednym z nich jen brat /dyscyplinowania chorych Badania stężenia leków we krwi wykazały bowiem, żt połoua leczonych chorych. którzy nie są dostatecznie kontrolowani, nie zażywa leków * ustalonej przez lekarza dawce lub zalecanym okresie. Istotny wpływ oa ojiatec/ny wynik leczenia ma zarówno osobowość lekarza, jak i postawa pacjenta oraz jego rodziny. Właściwe postępowanie lecznicze daje gwarancję całkowitej kontroli napadów u 50-60% chorych, u u dalszych 15-25% znaczącą poprawę.

W leczeniu poszczególnych odmian napadów bierze się pod uwagę nie ich miejsce w układzie klasyfikacyjnym, lecz przede wszystkim morfologię i częstotliwość.

Napady drgawkowe uogólnione (duże). Większość epileplologów uważało do niedawna pochodne kwasu barbituranowego za podstawową grupę Icków w leczeniu tych napadów. Dzisiaj stosuje się je raczej w ostateczności i przez krótki cu Wskazane są pochodne hydantoiny. np. fenytoina. z grupy pochodnych pirymidynowych — primtdon. karbama/cpina. kwaa walproinowy i jego pochodae. pochodne ben/odiazepiny (klonazcpam).

Napady uogólnione nbsencyjne (małe). Za najskuteczniejszą grapę Icko* uchodzą dzisiaj pochodne kwasu walproinowego, w dalszej kolejności douA-symid. klonazcpam i wigabatryna (Sabril). U chorych z napadami małymi iptu mali trzeba pamiętać o niebezpieczeństwie uaktywnienia się napadów dużycft (uinic/no-klonicznych). Zachodzi wówczas konieczność włączenia drugiego Ida. który by temu zapobiegał.

Napady częściowe proste. We wszystkich odmianach tych napadów ognb kowych mają zastosowanie (w kolejności zmniejszającej się skuteczności): feny* toina, karbama/epina. ptymidon. fcnohnrhiinl i klonazcpam.

Napady częściowe złożone. Za najskuteczniejszy lek uważa się od wielu la korbnma/cpinę. a potem kolejno — fcnoloinę. prymidon. fenobarbital. klona/cpoin i wigabairynę.

leczenie sianu padaczkowego. Każdy lekarz, w ramach doraźnych dii akr ratujących życie, powinien umieć udzielić pomocy choremu w stanie padaczkowym. Jak już wspomniano, stany padaczkowe dzielimy na drgawkowe i iw: drgawkowe tnp stan napadów abscncyjnych. psychomotorycznych uU.»

Najgroźniejszy dla życia chorego jest stan padaczkowy drgawkowy. Pw* wszystkim należy przerwać napady i zapobiec ich nawrotom, następnie wyiśwoń zaburzenia elektrolitowe, a przez cały czas zapewniać choremu stalą upadt lekanko-piclęgniartką. aby mc dopuścić do powikłań Każdy chory w not padaczkowym powinien znaleźć się w szpitalu (oddział neurologiczny, wuasyo-ncj opieki medycznej lub oddział psychiatryczny). Od uunego początku adej podać dostępne leki przeciwpadac/kowc. Chorego układa się w puzycji M ki aby uniknąć zachłyśnięcia się wymiotami lub wydzieliną.    „

Ważnym zadaniem personelu pielęgniarskiego jest dbałość o drożno* oddechowych (podtrzymywanie żuchwy, odchylanie głowy). Najlepiej dożylnie klonazcpam 11 -2 mg) lub diazepam 110 mg). Jeżeli mc ma yk można wstrzyknąć domięśniowo 200 mg fenobartuialu lub paraldehyd •    '

Padaczki — rokowanie, leczenie, podtńńtowanie 201 Zakład Pedagogiki Specjał

wstrzyknięciach domięśniowych po 5 mg. Postępowanłfi tA&    ty^Cr

J0 min. jeżeli nie udało się przerwać napadów. Szczególnie Tfaftiiwej opieki wymagają dzieci i osoby starsze.

Stany padaczkowe nkdrgawkowe nic wymagają tuk intensywnego działania. Niektóre po kilku godzinach mijają samorzutnie (np. stanów napadów abscncyjnych). W stanach napadów częściowych złożonych stosuje się karbomazepinę. kwas walproinowy lub leki z grupy ben/odiazepin.

Leczenie psychoz u chorych na padaczkę nie różni się od postępowania przyjętego w psychiatrii. Należy pamiętać, że niektóre leki psychotropowe (np. leki neumlcptycznc. przcciwdcpresyjne) obniżają próg pobudliwości drgawkowej Konieczne jest zatem równoległe stosowanie leków przeciw padaczkowych w odpowiednio dużej dawce.

Pacjenci wykazujący objawy demencji i charakteropatii wymagają nie tylko optymalnego dawkowania leków przeciw padaczkowych, ale przede wszystkim postępowania rehabilitacyjnego. U chorych z zaburzeniami zachowania wskazane są leki w rodzaju kartaunazepiny. anksjolityki lub małe dawki neuroleptyków.

Stopień inwalidztwa będzie zależał zarówno od częstotliwości napadów, jak i od nasilenia objawów olępicnno-charakteropatyc/nych.

Podsumowanie

W tym zwięzłym rozdziale staraliśmy się dowieść, ze padaczki były i są mc tylko zagadnieniem neurologicznym, ale w dużym stopniu psychiatrycznym W niektórych przypadkach padaczce towarzyszą przewlekle objawy psychuurgamczne. niekiedy zaburzenia psychiczne o charakterze epizodycznych psychoz <dawny termin — „psychozy padaczkowe"), niektóre napady pada» /k.<we przebiegają w postaci zjawisk psychopalologicznych. Nic mniej ważny aspekt psychiatryczny wiąże się z leczeniem padaczek (farmakoterapia napadów, psschufannakuictapta zaburzeń psychicznych, psychoterapia zaburzeń zachowania), zapobieganiem zaburzeniom psychicznym (psychoprofilaktykai i rehabilitacją Sprawą wielkiej wagi jest propagowanie w społeczeństwic właściwych postaw wobec tych chorych. Polskie społeczeństwo stało się mesnłcrancyjwc Padaczkę utożsamia się często niesłusznie z chorobą psychiczną Kjwodiąt to działania dyskryminujące wobec dzieci w szkole, wobec pracowników w zakładach pracy Up. Większość, bo V, chorych na padaczkę, me wjkuąs żadnych odchyleń w stanie psychicznym i jest zdolna do nauki i pracy. fYaaaadaoae są me poglądy o rzekomej dziedziczności padaczki Przekazy wana a iwIncOw na dzieci skłonność do zachorowania me oznacza dziedziczenia choroby ^osiowanie błędnych poglądów jest obowiązkiem u»/i »rJuch lekarzy