CCF20090530016

314 VII. LASKA BOŻA

Stanowczo zakazujemy, by ktokolwiek na przyszłość ważył się wierzyć, podawać z ambony łub nauczać i na niż obecny dekret to ustanawia i wyjaśnia.

59

793

1521

Rozdział I. Niezdolność natury i Prawa Mojżeszowego <| usprawiedliwienia człowieka. — Najpierw św. Sobór oświ cza, że do dobrego i prawdziwego zrozumienia nauki o prawiedliwieniu każdy musi uznać i wyznać, że przez grz Adama wszyscy ludzie, utraciwszy niewinność [por. Rz ,1 12], „stali się nieczyści” [Iz 64, 6[ i, jak mówi Apostoł, b „synami gniewu z natury” [Ef 2, 3], jak to wyjaśnił dek [Soboru] o grzechu pierworodnym. Do tego stopnia „by oni niewolnikami grzechu” [Rz 6, 20), pod władzą szatan i śmierci, że nie tylko poganie silami natury, ale i Żydzi. /.» chowując literę Prawa Mojżeszowego, nie mogli z niego wyzwolić lub podźwignąć. Wolna wola jednak bynajinni nic była w nich zniszczona, lecz tylko została osłabia i w swej mocy i wypaczona [por. wyżej nr 23 i 37).

60

794

1522

Rozdział II. Boża ekonomia i tajemnica przyjścia Chi stusa. — Dlatego Ojcice Niebieski, „Ojciec iniłosierd i Bóg wszelkiego pocieszenia” [2 Kor 1, 3], kiedy spełnił się „szczęśliwa pełność czasu” [Ef 1, 10; Gal 4. 4|. wysłał <’ ludzi Jezusa Chrystusa. Syna swego, którego już przed pC wstaniem Zakonu i w czasie jego trwania zapowiada i ogłaszało wielu świętych Patriarchów [por. Rdz 49, l(l| Miał On odkupić Żydów, którzy żyli pod Prawem; poganie którzy nie szukali sprawiedliwości, |przez' Niego| mieli je| dostąpić [Rz 9, 30); a wszyscy „otrzymać przybranie za s nów Bożych” [Gal 4, 5]. 'lego „Bóg ustanowi! orędown kiem, przez wiarę we krwi jego” [Rz 3, 25), za nasze grzech „i nic tylko za nasze, ale także całego świata” [ 1 J 2, 2|.

61

795

1523

Rozdział III. Kto jest usprawiedliwiony przez ChrystuSi Pana. — W rzeczywistości chociaż [Chrystus Pan] „umarł z,i wszystkich” [2 Kor 5, I5|, nic wszyscy jednak otrzymu dobrodziejstwo Jego śmierci, lecz ci tylko, którzy otrzymuj; udział w zasługach Jego-męki. Jak bowiem ludzie, gdyby ni pochodzili od Adama, nic rodziliby się rzeczywiście w gr/.

$łm |i\i ucz asem] przez to pochodzenie w chwili poczęcia za-' md in własną niesprawiedliwość— tak też gdyby w Chry-

Eiisu się nic odrodzili |kan. 2, 10], nigdy by nic byli uspra-lulhwicni, ponieważ przez to odrodzenie otrzymują — rii zasługom męki Chrystusa — łaskę, która ich czyni t|>i iwicłlliwymi. Dlatego Apostoł nas zachęca do dziękowali! i lu •/. przerwy za to dobrodziejstwo Ojcu, „który nas uczynił uczestnikami losu świętych w światłości” (Kol 1, 12]. On li i wybawił z mocy ciemności i przeniósł do królestwa • • «•(» Syna umiłowanego, w którym otrzymujemy Odkupieni i odpuszczenie grzechów [por. Kol 1, 13].

No/dziat IV. Ogólny opis usprawiedliwienia • grzesznika. 62 Nu czym ono polega w obecnym porządku łaski. — Przyto- ™₂₄ • /•mc słowa podają zarys [tajemnicy] usprawiedliwienia 11 • znika: Polega ono na przeniesieniu z tego stanu, w kló-»\m człowiek rodzi się synem pierwszego Adama, do stanu I i i i i „przybrania za synów" Bożych [Rz 8, 15] za pośredni* lwem drugiego Adama — Jezusa Chrystusa, naszego /b.iwicićla. Otóż takie przeniesienie po ogłoszeniu Ewangelii me może nastąpić bez kąpieli odrodzenia lub bez jej pragnienia, według tego, jak jest napisane: „Jeśli ktoś nic odro-d i się z wody i Ducha Świętego, nic może wejść do Królc-iwa Bożego" |J 3, 5].

Ku/dział V. Konieczność przygotowania się do usprawie- 63 •lliwicnia u dorosłych. Jego źródło. — (Sobór) nadto oświad- ™₁₅ ■■/a, że początek usprawiedliwienia u dorosłych należy przyznać uprzedzającej łasce Bożej za pośrednictwem Jezusa ( hrystusa, tzn. powołaniu, jakiego Bóg udziela bez żadnych uprzednich zasług. I to w ten sposób, że ci, co przez grzechy byli od Boga odwróceni, dzięki Jego łasce pobudzającej i wspomagającej usposabiają się do własnego nawrócenia, zgadzając się na przyjęcie tejże łaski (kan. 4, 5] i z nią współpracując. — Wszystko więc dzieje się tak, że gdy Bóg dotknie serce człowieka oświeceniem Ducha Świętego, człowiek ani zachowuje się zupełnie biernie, bo przyjmuje natchnienie, które mógłby przecież odrzucić, ani sam bez łaski