DSC00614

IDU w 1 ml DMSO rozcieńcza się 10-krotnie w PBS i wprowadza po 0,1 ml zarodkom na 24 godziny przed ich zakażeniem. Zapewnia to nie tylko uzyskanie wyższego miana wirusa, lecz także, co jest szczególnie diagnostycznie ważne, wykazanie minimalnych jego ilości, których nie można wykryć przy inokulacji zarodków nie poddanych działaniu IDU. Brak dotąd danych co do takiego wpływu tego preparatu na namnażanie się innych RNA-wirusów w zarodkach kurzych, natomiast w hodowlach komórek działanie takie stwierdzono (p. str. 132).

Do pewnych badań porównawczych (w odniesieniu do hodowli komórek), a także dla zastosowania określonej wielokrotności zakażenia oraz obliczenia plonu wirusa z jednej komórki, konieczna jest znajomość liczby wszystkich komórek wyścielających jamę omoczniową zarodka kurzego. Według Cuadra’y u 11-dniowych zarodków przeciętna powierzchnia błony omoczniowej wynosi 125,6 cm² (106,25—143,28 cm²), a liczba komórek *—41 min, z tego 30 min w warstwie ściennej, tj. przylegającej do błony skorupkowej, a 11 min w warstwie wewnętrznej (wisceralnej) pokrywającej większą część powierzchni worka owodniowe-go, woreczka żółtkowego i białka.

Jaja przeznaczone do zakażenia prześwietla się i oznacza granicę komory powietrznej oraz punkt położony w odległości około 5 mm poniżej tej linii po stronie zarodka w miejscu między dużymi naczyniami* aby uniknąć ich skaleczenia przy inokulacji.

Po dezynfekcji oznaczonego miejsca nadpiłowuje się elektrycznym wiertłem dentystycznym skorupkę bez uszkodzenia błony pod-skorupkowej, a następnie powtórnie odkaża i strzykawką z krótką igłą, skierowaną ku środkowi jaja, wprowadza powoli wirus (w ilości 0,1—0,2 ml).

Drugi sposób zakażania do jamy omoczniowej polega na wprowadzeniu wirusa przez otwór wykonany w skorupce około 5 mm powyżej granicy komory powietrznej po stronie zarodka; wtedy strzykawkę z igłą skierowuje się pionowo równolegle do długiej osi jaja, jak to przedstawia ryc. 9d.

Niekiedy wprowadzany płyn wylewa się na zewnątrz jaja. Można tego uniknąć przez zrobienie otworu nad komorą powietrzną, co umożliwia wprowadzenie nawet większych ilości materiału, gdyż zarodek może się nieco przemieszczać w kierunku komory.

Po zakażeniu otwór zalepia się przez przeniesienie bagietką kropli roztopionej parafiny i jaja umieszcza się w inkubatorze.