DSC13

72

sa), wiąz szypulkowy (f/lttiu* lfwvh), wiąz górski (U. gltibru)„ ^ nięta jest warstwa krzewów (U), w układ której wchodzą;

(Rubus caeriue), kalina koralowa (V/burnum opuluś), dereń 2B sanguinea). Dobrze rozwinięta I rozwarstwiona wewnętrznie _f runa (C). Znaczny jest tam udział gcolltów, m.in. ziarnopło^^jjMl (Ftcaria vema), zawilca Żółtego (An (Wiotut ranunculoides), zlt/Cf lutea) i ptżmaczka wiosennego (Adozo nwschcitellind). Warstwa cia jest często poprzeplatana pnączami, takimi jak chmiel zwyeząfoyjWm lupulus) czy klellsznlk zaroślowy (Calystsgla sepium).

Przydatność opisywanego zespołu dla gospodarki leśnej jest    'I

iż drzewa z tych siedlisk mają duży lub bardzo duży przyrost uprawy leśnej wykorzystywane są tu głównie jesion, topole i wiązy nie możliwa jest tam także uprawa roślin leczniczych. Dźytkowąf^\ wisk. mimo dużych walorów estetycznych, jest czasowo ograniczone r du na zalewy, aczkolwiek wicie parków - jak choćby w Wilanowie \ -powstało na takim właśnie siedlisku. Dno lasu jest jednak średnio wydeptywanie. Z tych też powodów zaleca się prowadzenie w obrefo* ' wisk specjalnie osuszonych dróg dla ruchu turystycznego.

łęgjesionowo-ofszowy (olszowy) - Fraxino-A /netum W. Mat 1952 syn. Circaoo-Alnelum Oberd. 1953

g»t charakterystyczne dla zespołu (ChAss,) gat. wyróżniające dla zespołu if)\_H Circoea alpina - czartzwu drobna    Frań gula alnus - kruszyna pouofin

Galłum palustre - przytulia błotna Carex elongata - turzyca długofcfesa Iris pseudoacorus — kosaciec żółty Lycopus europaeus - karbiemcc pong|L Lysimachla vulgaris - tojesć zwycatihg^ ScutellarUi galerie ulata - tarczyca Solanum dulcamara - psianka siodko0» Hibes nigrunt - porzeczka czarna

Lęgi olszowo-jesionowc występują w całej Polsce z wyjątkiem pr % gdyś powierzchnie tego zespołu były bardzo powszechne, jednak w otum latach zostały one w znacznej mierze przekształcone na łąki i pastwiska. Zbiorowiska te zajmują żyzne siedliska, zupełnie płaskie, w umiariow zabagnionych dolinach wolno płynących, małych rzek i strumieni oraz $3? źródliskach, często także na obrzeżach lasów olszowych (ryc. 28).

Dominującym gatunkiem w drzewostanie (A) jest olsza ermm (&*

* i

i

I..L

i..*:.