estetyka4

-    Naśladuje zatem naturę nie tylko malarz malujący portret, ale także architekt przestrzegający praw statyki

-    Malarstwo jednak i rzeźba naśladują naturę inaczej: naśladują także jej wygląd

-    Takie naśladowanie natury Albeiti zaleca z pewnym zastrzeżeniem, sądził bowiem, Ze sztuki mogą nic tylko naśladować piękno rzeczy, ale także rzeczom dodawać piękna. Było to zgodne z jego poglądem, iz w naturze, mimo iż zmierza do doskonałości, nie wszystko jest doskonałe. Jest wspaniała, ale można na jej wzór robić rzeczy jeszcze wspanialsze. Naśladując ją, sztuki powinny wybierać z niej to. co piękniejsze.

-    Naśladowanie nie dotyczy tylko indywidualnych tworów natury, ale też typów, gatunków. Piękno a sztuka

-    Artysta powinien np. w obrazie zabiegać o zgodność wszystkich jego części, bo tylko wtedy zbiegną się one w jedno piękno

-    Zatem i w dziele sztuki istotna jest zgodność, dopasowanie części

-    oprócz zgodności części, o wartości sztuki stanowi jej bogactwo, obfitość i różnorodność, a więc nic tylko jedność, ale i mnogość

-    Wartość sztuki tkwi i w treści, i w formie. O formie mówi, że elementami malarstwa są powierzchnie i to one stanowią o pięknie dzieła

All>crti nic znal jeszcze pojęcia sztuk pięknych. Ola niego również, sztuką była wszelka umiejętność wytwarzania, oparta o zasady i reguły. Wszystkim jednak tym sztukom wspólne jest, że dążą do piękna, szukają piękna w proporcjach, operują obrazami, a nie abstrakcjami, ale każda z tych sztuk ma swą odrębność. Np. odrębnością malarstwu jest to. że przedstawia 3 wymiary przy pomocy dwóch i dlatego podstawowy jego sprawą jest perspektywa, zaś rzeźby, że odkrywa kształty tkwiące w materii, dzięki usuwaniu materii zbędnej.

Sąd estetyczny:

-    Nic jest rzeczą mniemania, ale wrodzonego rozumu

•    Jest to sąd obiektywny, nie różniący się w zasadzie od naukowego.

-    Sztuka choć ma początek w rozumie artysty, wywołuje w odbiorcy wyruszenie, ałe wpierw artysta sam musi doznać wzruszenia, wyrażać je i przedstawiać

- Samemu artyście sztuka ma dać pomyślność, spokój ducha i chwałę, ale ma także danemu państwu i potomnym zapewnić pomyślność. Przyjemność i wzruszenie są bezpośrednim skutkiem sztuki, a te dobru - własne i społeczne - jej skutkiem dalszym.

Czynniki sauki i piękna:

-    Najważniejszy to rozróżnienie rysunku i materii, następnie:

•    Harmonia posiadająca 3 składniki: proporcję części dzieła, jego geometryczny kształt (wykończenie dzieła) i jego połączenie z otoczeniem (rozmieszczenie), zatem mamy: proporcje, kształt i rozmieszczenie. To w architekturze.

W malarstwie mamy też 3 składniki: kompozycję, kontur i oświetlenie.

W muzyce: rytm, melodię, kompozycję.

•    W rzeźbie najważniejsze rozróżnienie to: miara i granica, ale też. proporcja i ks/.talt

-    Kolejne rozróżnienie: pomysł i układ, czyli treść i forma

-    Następne: piękno w węższym znaczeniu (pukhritudo) i ozdoba (omamentum). Piękno tu to harmonia, proporcja, doskonały układ części: ozdoba to „dodatkowy blask” i uzupełnienie piękna. Pulchritudo leży w samej naturze rzeczy, drogie jest zewnętrznym dodatkiem.

Streszczając, następujące są czynniki piękna i rozróżnione sztuki:

Projekt-materia, proporcja-kształt, cechy rodzajowe-cechy jednostkowa, forma-trcść, struktura-ornament.

Dołącz mcutfizykę Dla zaocznych ilcduknwo:

(1452-1519)

ESTETYKA DA YINCI    /\T)    .