historia ogrodow9

względem wielkości; od form najwyższych w środku do najniższych na brzegu, tak że tworzą, jakby piramidę; teren w obrębie klombu był zazwyczaj kształtowany kopczykowato.

Knotted beds

—    zob. parter węzłowy.

Konserwatoria roślin

—    duże budowle szklarniowe o konstrukcji stalowej, całkowicie oszklone, mieszczące ogrody zimowe lub kolekcje roślin egzotycznych; rozpowszechnione od drugiej ćwierci XIX wieku w ogrodach krajobrazowych, dworskich i botanicznych.

Kopiec

—    sztuczna góra usypywana w celu uzyskania wyższego punktu widokowego lub dominanty kompozycyjnej w ogrodzie; na wierzchołku zazwyczaj sytuowano altanę; występuje w ogrodach renesansowych, barokowych i krajobrazowych XVHI i XIX wieku.

Kosz kwiatowy (corbeille)

—. niewielki kwietnik o zarysie najczęściej kolistym lub owalnym, sytuowany na trawniku, wyniesiony kopczykowato i obrzeżony plecionką wiklinową (niekiedy z pałąkiem) oraz wypełniony malowniczą grupą różnych kwiatów; rozpowszechniony w końcu XIX i na początku XX wieku.

Krzyż św. Andrzeja

—    krzyż ukośny, rozpowszechniony w planie ogrodów barokowych, zwłaszcza przy kształtowaniu układu dróg i alei głównych, jak też wewnątrz boskietów.

Ksystus (xystus)

—    mały ogródek lub plac ozdobiony kwietnikami przed portykiem w rzymskich willach wiejskich.

Kulisa

—    element kompozycji ogrodowej tworzący obramowanie boczne miejsc widokowych; funkcję kulisy w ogrodzie mogą spełniać drzewa, krzewy, budowle, wzgórza itp., stosowane dla spotęgowania głębi perspektywicznej.

Kwatera

—    element przestrzenny o zarysie kwadratu lub prostokąta, wydzielony drogami i otoczony żywopłotem, szpalerem lub obsadzony drzewami; wewnątrz kwatery urządzano kwietniki, sadzawki, kopce widokowe lub sad, warzywnik, zielnik; występuje głównie w ogrodach średniowiecznych, renesansowych i barokowych.

Labirynt

—    kręta droga wśród szpalerów o zawiłym przebiegu doprowadzająca do placu środkowego* gdzie zazwyczaj umieszczano basen lub fontannę; występuje w o-grodach renesansowych w formie kwadratu z drogami łamiącymi się pod kątem prostym lub 'kola z drogami koncentrycznymi; w ogrodach barokowych ma rozmaite 'kształty — również asymetryczne; stosowany też jako wzór ornamentu w parterach żywopłotowych renesansowych ogrodów' włoskich.

Lapidarium

—    miejsce w budynku lub teren w ogrodzie, g'dzie zgromadzone są okazy kamieni naturalnych, fragmenty kamiennych rjeżb lub elementów architektonicznych, pochodzących z zabytkowych budowli i pomników.

Łąka kwietna

— ogród miłości, murawa w-ogrodach średniowiecznych sytuowana zazwyczaj poza murami zamku, otoczona drzewami, krzewami, bindażami, a wyposażona w zdro-

908