Image 176

Rozwiązanie optymalne w tym wypadku to 2 loty dziennie i 1 wybudowany budynek.

Cechą gry, w której rozjemca rozdziela koszty efektów zewnętrznych na obydwie firmy jest osiągnięcie efektu maksymalnie korzystnego dla społeczeństwa (optimum Pareto).

Powyższe rozwiązanie mogły również osiągnąć same firmy, przy założeniu że nie istnieją jakiekolwiek koszty negocjacji. Jeśli jednak koszty negocjacji są znaczne, wtedy bardzo ważne jest to, która ze stron ponosi koszty efektów zewnętrznych. Mechanizm rynkowy zawodzi - ani firma deweloperska, ani transportowa nie osiągną samodzielnie rozwiązania optymalnego. W tym wypadku musi pojawić się podmiot trzeci (rozjemca), którym w praktyce jest najczęściej administracja państwowa, mająca możliwość proponowania i egzekwowania regulacji prawnych.

Działalność rozjemcy nie daje niestety pełnej gwarancji osiągnięcia rozwiązań optymalnych. Wynika to m.in. z trudności w zdobyciu pełnej informacji na temat reakcji podmiotów gospodarczych (dewelopera, firmy transportowej itp.) na wprowadzane zasady i regulacje. Różnorodność reakcji związana jest np. z odmiennymi produktami, innymi krzywymi kosztów i zysków marginalnych.