IMGP6290

ŻYWOT KZOPA

Ty dzieci, które krzyczały, Mojej-ci się twarzy bały I na mię patrzyć nie śmieją:

Jak dyjabła, tak się boją".

Kupiec się temu barzo śmiał.

A potym mu więc rozkazał:

„Idź, towarzysze przywitaj,

A z nimi się dobrze poznaj * Ezop, gdy wszedł do łożnice, Uźrzawszy tam cudne młodzieńce Rzekł im: „Bóg wam pomagaj,

A kożdy mi swą rękę daj“.

Oni, kiedy go uźrzeli, ^m Wszyscy się barzo zumieli;

Nic mu nie odpowiedali,

Jedno na się poglądali Mówiąc: „Co nasz pan udziałał, Iż w nasze towarzystwo dał ^m Człowieka tako żadnego,

Ku obłudzie podobnego?"

Potym sam kupiec k nim wszedł A wszytkim takie słowa rzekł: „Swoję niefortunę gańcie,

⁵⁴⁰ Ii na czym jechać nie macie: Żądny się osieł nie trafił,

Bych go najął albo kupił;

Bierzcie rzeczy jak może być,

Jutro ku Efezu mamy iść".

³⁴⁵ A gdy się już gotowali.

A tłomoki rozdzielali,

Ezop tamo k nim przystąpi!

A skromnie ich tako prosił:

8888

toinica — sypialnia, wmieć się — zdumieć się. obłuda — widmo, straszydło, ftie/ortttna — zły los