IMGP6319

44 BIERNAT Z LUBLINA: WYItóR PISM

Takeś mi rozkazować miał:

Nieś to mej zenie upornej,

A mnie nigdy niepowolnej".

^1,04 Ksant chcąc sie żenie wymówić: ..Otóżć-em ja w tym nie krzyw nic; Sługa~ć głupi to pomieszał.

Iż podług swej dumy działał.

Ale bądź serca dobrego:

^1,00 Pomszcząó sie ja nad nim tego; Będęć tego zawżdy patrzył,

. _v> Jakobych go za to ubił".

Pani rzekła: „Już tam idzi.

A działaj z nim, coć sie widzi.

¹¹⁰⁰ Chcesz uwarzyć albo upiec.

Już o tym wiedz: jać pójdę precz* Potym, gdy czas upatrzyła.

Z domu sie wyprowadziła,

A u przyjaciół mieszkała,

¹⁰⁰⁰ Zasię sie wrócić nie chciała.

Ksant gdy sie tego dowiedział.

Jej odcszcia jest żałował:

Posiał k niej, by sie wróciła.

Ona tym pyszniejsza była.

¹⁰⁰⁰ A dlatego sie zasmęcił,

Aż k niemu Ezop przystąpił: „Niechajże tego troskania,

Słuchaj mego poradzenia!

Dopuść sie tej paniej gniewać,

¹²¹⁰ A rzkomo nie chciej o nię dbać!

A jać sie przyczynię k temu,

Zeć sama przydzie do domu**.

Ksant sie niejako pocieszył. Czopowi rzecz polecił,

1188: duma — myśl.

1202: odeazcia — odejście: joat żałował - cum przeszły tony: talowa!.