IMGT53

Rouwaj psychtcuny I wycR*

łFP

najczęściej spotykane trudności i

WYCHOWAWCZE

najczęstsze skargi RODZICÓW na dzieci

Skargi rodziców na różnego rodzaju zaburzenia w ■ chowaniu sit ich dzieci w interesującym nas wieku można by podzielić na:

a)    skargi związane z biologicznym funkcjonowanŚfft

organizmu dziecięcego,

b)    skargi związane z wyładowaniami sfery ruchowa),

c)    skargi związane z normami społecznymi,

d)    skargi związane z kształtującą się osobowością dziecka.

Wśród skarg dotyczących zaburzeń w biologiczny* funkcjonowaniu organizmu dziecka spotyka się najeżę ściej — skargi na przedłużające się lub wtórne mocze* dzienne i nocne, niespokojny sen, niekiedy z lękami, trudnościami w zasypianiu, brak apetytu, złe nawyki związft-ne z tym. a także odruchy wymiotne, onanizm.

Wśród skarg związanych z funkcjonowaniem sfery rockowej spotyka się najczęściej skargi na nadpobudliwo# ruchową dziecka i związanym z nią brakiem umiejętności dłuższego skupienia uwagi, lub też — na spowolniało# i niezręczność ruchową. Dalej — skargi na złe nawyki rockowe takie, jak uporczywe ogryzanie paznokci, ss&ak palca itp.

Bywają też skargi na zaburzenia mowy (zacinani* Jąkanie, nieprawidłowa artykulacja).

Skargi związane z normami społecznymi, to najcząśdtj w tym wieku skargi na czynności destrukcyjne, a ctub też już i podejrzenia o kłamstwa czy kradzieże.

I wreszcie ze skarg dotyczących osobowości dzieł* należy wymienić takie, jak: nadmierna nieśmiałość, brtl samodzielności, nadmierna wrażliwość i uczuciowo# (płaczliwość, przesadne związanie emocjonalne z jednytf

rtudnoloJ wychowawcza    m

z członków rodziny), częste wybuchy złości, upór. nega-tywizm, agresywność, zazdrość.

PRZYCZYNY SKARG

Przyczyn skarg na temat zaburzeń w zachowaniu się czy w rozwoju dziecka i w związku z tym trudności wychowawczych i powodów do niepokoju rodziców — słusz* Inych. a czasem niesłusznych — jak się o tym zaraz przekonamy — może być wiele.

I Jedną z nich jest po prostu brak dostateczny wiadomości z dziedziny psychologii rozwojowej małego dziecka.

I Często rodzice są zaniepokojeni, kiedy ich synkowi w wieku 3 lat zdarzy się jeszcze przygoda w nocy, gdy [tymczasem do 3,5 lat, a nawet do 4. wg niektórych nauko-wców — specjalistów tego zagadnienia, można to uważać Im fakt normalny.

I Rodzice skarżą się* że dziecko szybko niszczy zabawki, a przecież rozkładanie zabawek, by przekonać się o tym, co jest w ich wnętrzu, jest wyrazem aktywności i ciekawości dziecka, a więc zjawiskiem zdecydowanie pozytywnym, a nie negatywnym, jak mylnie uważają.

Inny przykład: dziewczynka 4-łetnia (jedynaczka) opo-I ■włada swoim koleżankom na podwórku, gdzie wolno jut jej wychodzić bawić się samodzielnie, że przybył do ich [rodziny mały dzidziuś. Na widok jej matki dziewczynki lotaczają ją kołem i pytają z ciekawością, gdzie trzyma tego dzidziusia i jak on wygląda. Matka nic nie rozumie. »Jak ja wyglądam" — opowiada mi potem matka w poradni — „jakbym urodziła i ukrywała przed otoczeniem [drugie dziecko..." „Dałam jej w skórę za to kłamstwo". ■ A tymczasem trudno to nazwać kłamstwem. To po pro-itu wyobraźnia dziewczynki, pragnące] posiadać braciszka, kazała jej tak powiedzieć i podzielić się tym mene-I niem z koleżankami w formie jut dokonanej.