IMG�43

Nie odpowiedziała od razu. Może dlatego, ie trzymała w ustach porto, jak przedtem czekoladkę. W końcu powiedziała:

—    To kawałek drogi stąd.

Podniosła się i zaczęła sprzątać ze stołu.

—    Pan ledwie patrzy na oczy ze zmęczenia.

Pomógł jej włożyć talerze do zmywarki, a potem

z ulgą poszedł na górę, rzucając przez ramię niewyraźne „dobranoc". Usiadł na brzegu zaścielonego łóżka i zaraz przewrócił się na bok, nie mając siły zdjąć ubrania. Słyszał jeszcze, jak ona z tarasu wola kota.

Następnego ranka wszystko zrobił bardzo starannie: wykąpał się, poskładał brudną bieliznę w kostkę i schował do woreczka, rozpakował rzeczy i ułożył je na półce, a koszule powiesił na wieszakach. Ogolił się, nasmarował nawilżającym kremem, wtarł pod pachy swój ulubiony dezodorant, siwiejące włosy wzmocnił odrobiną żelu. Wahał się tylko, czy włożyć sandały, ale wydało mu się, że lepiej będzie, jeśli zostanie w sznurowanych półbutach. W końcu po cichu (nie wiadomo dlaczego) zszedł na dół. Musiała wstać wcześniej, bo na bufecie w kuchni stał toster i kilka kromek chleba na grzanki. Oprócz tego słoik marmolady, miseczka z miodem i masło. Jego śniadanie. W zaparzam- była kawa. Jadł grzanki na stojąco na tarasie, pacrząc na morze, przypuszczał, że pewnie znowu poszła pływać, więc na pewno nadejdzie z tej strony. Wolał zobaczyć ją pierwszy, zanim ona zobaczy jego. To on chciał mieć innych na oku.

Zastanawiał się, czy zgodzi się pokazać mu laboratorium. Bardzo był ciekaw. Nawet jeżeli ona nic mu nie powie, będzie się mógł domyślać co nieco z tego, co zobaczy.

Technika MoIe'a była tajemnicą. Doktor wprawdzie snuł pewne przypuszczenia, może nawet był już blisko jej odkrycia. Widział jego preparaty w Moguncji i potem na uniwersytecie we Florencji przy okazji Międzynarodowej Konferencji Preparowania Tkanek. Domyślał się, jak Mole konserwował ciała, ale nie znal składu chemicznego utrwalaczy, nie wiedział, w jaki sposób oddziałuje się nimi na tkanki. Czy potrzebne jest jakieś przygotowanie, wstępna obróbka. Kiedy i jak podawana jest chemia, co stosuje się zamiast krwi? Jak plastynuje się tkanki wewnętrzne?

Jakkolwiek to robił Mole (i jego żona — a jej udziału był teraz coraz bardziej pewien), jego preparaty były doskonałe. Tkanki zachowywały naturalny kolor i pewną plastyczność. Były miękkie, ale i wystarczająco sztywne, żeby nadawać ciału dowolny kształt. Na dodatek łatwo oddzielały się, co miało nieprawdopodobny skutek pedagogiczny — można je było rozkładać i składać na nowo. Nieskończone możliwości wędrówki po ciele zachowanego organizmu. Z punktu widzenia historii konserwacji ciała odkrycie Molea było rewolucyjne, nie miało sobie równych. Płastynacje von Hagensa to pierwszy krok