je i szczotki 2

-    To prawda, trzeba codziennie myć zęby, ale ja mam już swoja szczoteczkę - mruknął Jeż.

-    A może ja ci się przydam? - pisnęła kolejna szczotka:

-    Jestem malutka, mieszkam w łazience, szoruję dzieciom brudne ręce, wszystkie paluszki i brudne nóżki, szoruję raz i dwa.

-    Nie, nie ty też nie jesteś mi potrzebna, ręce już umyłem, uprzejmie odpowiedział Jeż i wziął szczotkę z czerwoną rączką.

-    A ja jestem szczotka - zmiotka, zmiatam wszystko to, co spotkam.

Papierki i kurz zamiotę i już.

4. Dziękuję bardzo, nie mogę się tobą uczesać odparł Jeż i rozglądał się po sklepowych półkach. Czyżby nie było nigdzie szczotki do jeżowych kolców? I wtedy zobaczył jeszcze jedną bardzo śmieszną, okrągłą szczotkę na długim druciku.

-    A ty, kto ty jesteś? - spytał, oglądając ją ze wszystkich stron.

-    Pożytek ze mnie wielki,

Czyszczę wszystkie butelki,

W każdej butelce,

szyjkę i brzuszek, wyczyścić muszę.

Bardzo mi się podobasz, ale też nie potrafisz mnie uczesać.

I tak Jeż Kolczatek nie znalazł dla siebie żadnej szczotki i poszedł na urodziny Zajączka uczesany po prostu na jeża.

-    Od tej pory każdy Jeż, chyba o tym dobrze wiesz, uczesany jest na jeża,

i fryzury swojej wcale, zmieniać nie zamierza.