K �jna DIALEKTY POLSKIE717

IV. IKDOEUEOPE.JSKIE CECHY DIALEKTALYE

Dialekty i języki słowiańskie Arraz z językami grup indyjskiej, irańskiej, tocharskiej, luwi-hetyckiej, pelazgijskiej, greeko-macedońskiej, trac-ko-ormiańskioj, dako-myzyjskiej, iliro-mesapijskiej, proto-italskiej, italskiej, celtyckiej, germańskiej i bałtyckiej tworzą liczną i szeroko dziś rozprzestrzenioną indoenropejską rodzinę lingwistyczną (Mil 157). Wszystkie te języki powstały z jednego, wspólnego prajęzyka Indoeuropejczy-ków, który uległ zróżnicowaniom dialektnlnym w wyniku rozprzestrzenienia się i znacznej izolacji poszczególnych ugrupowań tego ludu, i dlatego nazywamy je językami pokrewnymi. Praojczyzna Indoeuropejczy-ków, czyli niezbyt rozległe obszary, na których przeszło pięć tysięcy lat temu doszło do wyodrębnienia się tego ludu od innych ugrupowań ludnościowych, zorganizowania, się jego w etniczną całość oraz wytworzenie się i dalszy rozwój języka praindoeuropejskiego, leżała według najbardziej prawdopodobnych hipotez gdzieś na ciągnących się od południowo--wschodniej Europy w głąb Azji centralnej obszarach stepowych, które bardziej niż lesiste tereny środkowoeuropejskie odpowiadały typowej dla Praindoeuropejeżyków gospodarce łowieckiej, rybackiej a z czasem pasterskiej (Łow I 48) i częściowo rolniczej (Mil 161). O tym, że język praindoeuropejski formował się na terenie dość wilgotnych i nadających się przez to nie tylko dla gospodarki pasterskiej, ale także pod orkę euroazjatyckich stepów parkowych, w krainie o klimacie umiarkowanym, leżącej z dala od morza i gór, świadczyć może powtarzanie się w językach indoeuropejskich terminów zoobotanicznych tworzonych od powstałych w epoce wspólnoty praindoeuropejskiej rdzeni, np. wyrazów na oznaczenie takich sygnatów, jak brzoza (*blieray-), zima (*ghei-men-), śnieg {*snoigVho-8), koń (*e#«o-s), bydło rogate (*g'-^lou-s), owca (*oui-8), koza (*aig-8, ayo-8), orać (*ara-), radło (*ar9-tro-m), rola (*arH-) itd., oraz. brak wspólnych wszystkim językom indoeuropejskim — bo nie wytworzonych w epoce praindoeuropejskiej wspólnoty — terminów na oznaczenie morza, roślin i zwierząt charakterystycznych dla basenu Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu oraz dla strefy polarnej (Mil 160).

W miarę ilościowego wzrastania ludności praindoenropejskiogo zespołu