Kolendowicz8

■    Zwykłe belki drewniane, np. stropowe, opiera się bezpośrednio na murze, dając podkładkę z jednej lub dwu warstw papy (rys. 7-6).

■    Podporę przegubowo-przesuwną oznaczamy w schematach statycznych w sposób podany na rys. 7-7 i 7-8.

Rys. 7-7

Ó

Rys. 7-8

Rys. 7-9

Rys. 7-10

■ Jak już wspomniano, w przypadku podpory przegubowo-przesuwnej występuje jedna reakcja prostopadła do podstawy lub inaczej — jedna niewiadoma podporowa.

7.2. Podpora przegubowo-nieprzesuwna

Podpora taka, inaczej łożysko stałe, pozwala tylko na obrót, nie pozwala natomiast ani na przesunięcie poziome, ani na przesunięcie pionowe. Na skutek tego reakcja będzie odchylona od pionu o kąt a i będzie przechodzić przez punkt podparcia (rys. 7-9 i 7-10). Reakcję ukośną R można rozłożyć na dwie składowe: poziomą R_x i pionową R_f. W łożysku stałym znany jest tylko punkt zaczepienia reakcji, a nie znane są R i a lub, co na jedno wychodzi, nie znane są składowe R_x i R_y. A zatem w podporze przegubo-wo-nieprzesuwnej występują dwie niewiadome podporowe.

■    W prostszych konstrukcjach stalowych, gdzie rozpiętości belek są mniejsze, oparcie jednej belki na drugiej wykonuje się często według schematu jak na rys. 7-11. Ten rodzaj oparcia można traktować jako podporę przegubowo-nieprzesuwną.

■    Do tego samego rodzaju podparcia, w którym występują dwie niewiadome podporowe, należy przegub podporowy np. słupów, ram lub łuków. Na rysunku 7-12 przedstawiono przykład takiego przegubu w konstrukcji stalowej, a na rys. 7-13 — w konstrukcji żelbetowej.

■    Schematy statyczne omawianej podpory przedstawione są na rys. 7-14 i 7-15.

108