KONSTRUKCJE STALOWE STR029

29

Procedura 3.1 (cd.)

1	2
2. Obliczenie naprężeń aF.d od oddziaływań według następującej kombinacji: Ea = E{A[TEd]"+"2;GK ”+’>1Qki"+" ■+"ZV2jQKi}	A[TEd] - oddziaływanie temperatury TEd na stan naprężeń w elemencie £Gk - obciążenia stałe SMhOi - wartość quasi-stała wiodącego obciążenia zmiennego S^xł^/2,iQ2 ^_ wartość quasi-stała towarzyszącego obciążenia zmiennego współczynniki v|/i, \p2,j - według normy [49]
3. Odniesienie naprężeń maksymalnych do skorygowanej granicy plastyczności fy(0 W normie [56] określono trzy poziomy naprężeń: a)    <rEd ^= °>^75 fy(t)> b)    aEd = 0,50 fy(t), c)    aEd = 0,25 fy(t), Skorygowana granica plastyczności powinna być określana z zależności: fy(0 ^= fy.nom -0,25-T ‘'O	fy.nom - granica plastyczności stali stosownie do grubości wyrobu t - największa grubość rozpatrywanego elementu to - grubość odniesienia, przyjmowana jako równa 1 mm
4. Dobór grupy jakości stali, w zależności od wyznaczonego poziomu naprężeń maksymalnych w stosunku do granicy plastyczności ^glldfy(t)	dobór według tabl. 2.1 normy [56]

B. Dobór stali ze względu na ciągliwość międzywarstwową według PN-EN 1993-1-10 [56J

Przez ciągliwość międzywarstwową należy rozumieć zdolność do odkształceń plastycznych na wskroś grubości materiału. Dobór ciągliwości międzywarstwowej dotyczy elementów, w których występuje rozciąganie w kierunku grubości ścianki (rys. 3.2). Taki przypadek spotykany jest w niektórych typach połączeń spawanych (styki elementów z blachami czołowymi, połączenia spawane belek ze słupami itp.).

Jeśli konsekwencje pękania lamelamego są duże, to zamiast stosować procedurę obliczeniową, należy sprawdzić, czy wystąpiły pęknięcia lamelame podczas kontroli powykonawczej konstrukcji.

Rys. 3.2. Pęknięcia lamelame przy rozciąganiu blach na wskroś grubości