KONSTRUKCJE STALOWE STR272

272

Procedura 9.2 (cd.)

1	2
5. Obliczenie nośności spoiny na jednostkę długości ^Pw,Rd = ^fvw,d ^a (9-4)	Nośność na jednostkę długości oblicza się niezależnie od położenia płaszczyzny przekroju względem działającej siły. fvw,d - obliczeniowa wytrzymałość spoiny na ścinanie a - grubość spoiny
6. Sprawdzenie warunku nośności ^Pw,Ed - ^Pw,Rd (9-5)	Metody uproszczonej nie można stosować, gdy łączone ścianki są wzajemnie nachylone pod kątem innym niż 90°.

Uwagi praktyczne

■ Sprawdzenie nośności spoin pachwinowych metodą uproszczoną wykonuje się najczęściej, porównując wypadkowe naprężenia w najbardziej wytężonym punkcie układu spoin z obliczeniową nośnością spoin daną wzorem (9.3). Zapis naprężeniowy wytężenia spoin jest bardziej klarowny od przedstawionego w procedurze 9.2 zapisu opartego na wytężeniu jednostki długości spoiny i dlatego jest stosowany w praktyce. W przypadku połączenia zakładkowego obciążonego w płaszczyźnie nakładki (rys. 9.11) składowe naprężeń w pkt 1. procedury (najbardziej oddalonym od środka ciężkości spoin) oblicza się następująco:

^XMy -

^Ed ^rl

(9.6)

V

Ez

(9.7)

Naprężenia od momentu rozkłada się na kierunki osi y i z, a maksymalne naprężenie wypadkowe oraz warunek nośności spoin w'yznacza się ze wzoru:

(9.8)

^Xw    My ż (^XMz ^Xv )    — ^vw,(

■ Przy obliczaniu charakterystyk geometrycznych przekroju spoin należy przyjmować kład spoiny na płaszczyznę o wymiarach nominalnych jej długości i grubości.

9.1.4. Obliczanie szczególnych przypadków połączeń spawanych

Nośność obliczeniową spoin otworowych można określić ze wzoru:

(9.9)

^Pw,Rd ^vw,d

gdzie: A_w - obliczeniowe pole przekroju spoiny przyjmowane jako pole powierzchni otworu, fvw,d - wytrzymałość spoiny na ścinanie ze wzoru (9.3).

W przypadku połączenia blachy poprzecznej z nieużebrowanym pasem dwuteownika powinien być spełniony warunek:

(9.10)

^bcff ^(^fy.p^/fu.p)bp