Kosmatek szuka mieszkania c

się. - Nie gniewaj się na mnie. Ja nie wiedziałem, że tu ktoś mieszka...

-    Kosmatek? - burknął trochę mniej groźnie. - Aha, słyszałem o tobie. No, daruję ci, bo takie ni to, ni owo jak ty mogło nie wiedzieć, że my, jeże...

-    i./ jesćes je*; — £ci waitiiu mu.

-    Tak... Ze my, jeże, zasypiamy na zimę właśnie w takich zacisznych miejscach, pod pierzyną z zeschłych liści.

Pomyślałem sobie, że przydałaby mi się też taka ciepła pierzyna. Może by tu zamieszkać na zimę?

-    Najlepiej lubię, kiedy śnieg wszystko zasypie - mówił dalej jeż. - Wtedy nikt nawet się nie domyśli, gdzie ja jestem...

Słysząc to zaniepokoiłem się trochę. Zasypany śniegiem...

-    A co jesz podczas zimy? - spytałem przezornie. - Czy masz pod śniegiem jakieś zapasy?

-    Nic nie jem. Śpię - odpowiedział krótko.

-    Nie, to mi się nie podoba! Myślałem, żeby poprosić cię o gościnę, ale ja nie chcę spać przez całą zimę pod suchymi liśćmi i pod śniegiem, no i...

-    Co: i? - zapytał jeż, kiedy się zawahałem.

-    Nic. Przypomniałem sobie o twoich igłach - odrzekłem dotykając obolałego siedzenia. - Jeszcze je czuję... Nie, wolę trzymać się od ciebie z daleka!

-    Phi - fuknąl jeż. - Wcale cię nie zapraszałem. Poszukaj sobie innego mieszkania. Może... może u niedźwiedzia?

Zdawało mi się, że mrugnął przy tym złośliwie okiem, ale nie zwróciłem na to uwagi. Od początku nie był zbyt grzeczny w rozmowie.

28